Yfir til þín, Björgvin

Björgvin G. Sigurðsson viðskiptaráðherra fullvissaði breska fjármálaráðherrann að allt væri í himnalagi með íslensku bankana nokkrum dögum áður en þeir hrundu eins og spilaborg. Í samtali við Árna fjármálaráðherra má heyra hnussið í Darling þegar hann rifjar upp fund þeirra Björgvins.

Nú er við því að búast að varaformaður Samfylkingarinnar krefjist afsagnar viðskiptaráðherra og flokkskrifstofan búi til leikfléttu þar sem trúnaðarmenn flokksins segi sig úr stjórn Fjármálaeftirlitsins.

Í framhaldi kemur væntanlega formaður Samfylkingarinnar og fer fram á að viðskiptaráðherra rými fyrir öðrum til að hægt sé að byggja upp traust á ný.

Því eins og alþjóð veit þá er Samfylkingin flokkur samkvæmur sjálfum sér.

Samtal Árna og Darlings

Bankahrunið og EES-samningurinn

Íslensku bankarnir sóttu inn á evrópska markaði í skjóli EES-samningsins sem Jón Baldvin Hannibalsson seldi Íslendingum á sínum tíma. Regluverk samningsins leyfir að smáþjóðabankar eins og þeir íslensku fari í útrás til Evrópu og sæki þangað sparifé almennings án þess að hafa á bakvið sig tryggingar í samræmi við áhættu.

Bankar stórþjóða eru í allt annarri stöðu en bankar smáþjóða einfaldlega vegna þess að þar er ríkiskassinn stærri. Þrátt fyrir evru og Seðlabanka Evrópu er ríkissjóður heimalands banka bakhjarlinn.

Bankahrunið sýnir í hnotskurn veikleika Evrópusambandsins og regluveldisins þar á bæ. Samræmdar reglur henta ekki ósamræmdum þjóðum. Ísland er ekki Þýskaland og verður aldrei.

Þeir sem tala fyrir aðild Íslands að Evrópusambandinu skauta létt yfir grundvallaratriðin í málinu en hengja sig í smáatriði. Núna er reynt að hrúga upp smáatriðum sem mæla með inngöngu Íslands. En það er alveg sama hversu sú hrúga verður stór: Ísland á ekki heima í Evrópusambandinu.

Vonlaus vörumerki

Glitnir er þjófabanki í Noregi og Landsbankinn stelur frá veikum börnum í Bretlandi. Nýju ríkisbankarnir eru vonlausustu vörumerki síðari tíma. Í útlöndum eru þeir úthrópaðir og hvers vegna ættum við að skipta við þá hér heima?

Ríkisstjórnin ákvað að endurreisa alla þrjá föllnu útrásarbankana. Þessi ákvörðun virðist hafa verið tekin á hlaupum án umræðu. Það liggur í hlutarins eðli að við höfum ekkert með þrjá ríkisbanka að gera, fyrir utan að þeir eru léleg vörumerki.

Nær hefði verið að sameina tvo banka, Glitni og Landsbanka, og skipta þeim þriðja, Kaupþingi, á milli sparisjóðanna. Með því hefði stoðum verið skotið undir sparisjóðina, ekki veitir af, og nýr banki fengið tækifæri til að sanna sig á eigin forsendum.

Í staðinn sitjum við uppi með þríburana hvers ásýnd má ekki sjást í útlöndum því þar vekur hún ónot ef ekki andstyggð.