Samsærið gegn Íslandi

Vestrænir Seðlabankar sammæltust um að lána ekki Íslandi, samkvæmt fréttaskýringu Agnesar Braga í Morgunblaðinu. Líkur eru á að þetta sé rétt. Alþjóðasamfélagið setti Íslendingum stólinn fyrir dyrnar.

Ólíkt greiningadeildum íslensku bankanna kunna erlendir bankamenn að lesa hagtölur. Ólíkt íslenska ríkisvaldinu voru erlendir seðlabankar ekki svínbeygðir af íslenskum auðmönnum.

Samsæri erlendu seðlabankanna var heilbrigð skynsemi sem ofbauð að bönkum leyfðist að vera með efnahagsreikning sem var tólfföld þjóðarframleiðsla. Við sjálf sem þjóð hefðum vitanlega átt að ná tökum á útrásarbullinu.

Blekkingarvefurinn um útrásina var ofinn af auðmönnum, fjölmiðlum, forseta lýðveldisins og stjórnmálamönnum sem áttu margir hverjir auðmönnum skuld að gjalda.

Við fengum viðvörun. Sumarið 2006 voru fréttir í erlendum fjölmiðlum um að ástandið á Íslandi væri ekki upp á marga fiska. Morgunblaðið reyndi að endurvarpa gagnrýninni en fékk bágt fyrir og engan stuðning. Blaðið var étið upp af Björgólfi eldri og þaggað. Lygamaskína Baugs hélt sínu striki. Greiningadeildir bankanna urðu áróðursdeildir.

Lygavefurinn var spunninn áfram. Það var látið heita að skorið hefði verið á krosseignatengslin og fleira í þeim dúr - allt væri í lukkunnar velstandi. Íslenskir bankar væru traustir og vel reknir. Til að bæta gráu ofaná svart leyfðu stjórnvöld og eftirlitsaðilar íslenskum bönkum að ryksuga upp sparifé á Bretlandseyjum og meginlandi Evrópu. Ekki hefur það aukið traust erlendis á ríkisvaldi lýðveldisins.

Í útrásarandrúmsloftinu kafnaði dómgreind þjóðarinnar. Samsærið er innlent, ekki útlent.