Gambítur stjórnarandstöðunnar

Stjórnarandstaðan á þingi sameinast um að hjálpa Framsóknarflokknum að svínbeygja Sjálfstæðisflokkinn til að taka upp auðlindaákvæði í stjórnarskrá. Fyrsta kastið virðist þetta snjall leikur hjá stjórnarandstöðunni. Framsóknarflokkurinn þarf að svara hvort alvara sé á bakið ályktun síðasta flokksþings, sem er ekki nema nokkurra daga gamalt. Ef svo ólíklega vill til að Framsóknarflokkurinn þekkist boðið verður sprenging í stjórnarsamstarfinu.

Tilboð stjórnarandstöðunnar gæti á hinn bóginn komið henni sjálfri í koll. Þótt almenningur sé alveg til í að líta á stjórnmál, einkum fyrir kosningar, sem íþróttamót þar sem nokkur lið keppa um gull, silfur og brons og enginn er annars bróðir í leik þá eru takmörk fyrir því hversu langt er hægt að ganga.

Það yrði nánast fyndið að ríkisstjórnin springi kortéri fyrir kosningar útaf máli sem fæstir vissu að væri mál þartil fyrir nokkrum dögum.

Þegar fólk væri búið að hlægja nægu sína spyr það þessarar spurningar: Hver ber annars ábyrgð á þessari vitleysu? Sá sem situr uppi með svarta pétur tapar kosningunum.