Upphaf Baugsmála og umræðan um mútufé

Hreinn Loftsson stjórnarformaður Baugs andmælir síðustu bloggfærslu og segist ekki hafa breytt framburði sínum frá því hann sagði fyrst frá fundi sínum og Davíðs Oddssonar í London í janúarlok 2002. Athugasemd Hreins er svohljóðandi

Alrangt hjá þér Páll, að ég hafi breytt framburði mínum. Davíð nefndi bæði nafn Jóns Geralds og Nordica á fundi okkar í Lundúnum 26. janúar 2002. Í réttinum í gær gat ég þess að um þetta atriði væri ágreiningur á milli mín og Davíðs. Ég þekkti ekki manninn áður en ég hitti Davíð og hélt að hann héti Jón „Gerhard" en þannig var hann nefndur af Davíð á fundinum. Þetta var leiðrétt nokkrum dögum síðar þegar ég hitti þá Jón Ásgeir Jóhannesson og Tryggva Jónsson.
Óskráður (Hreinn Loftsson), 27.2.2007 kl. 13:23

Það eru sem sagt Jón Ásgeir og Tryggvi sem leiðrétta það sem Davíð sagði á fundi þeirra Hreins í London. En hvorki Jón Ásgeir né Tryggvi voru viðstaddir fundinn. Hreinn er ótrúverðugur vegna þess að hann lætur aðra hafa fyrir sig orð. Fréttablaðið sagði fyrst frá fundinum í forsíðufrétt 1. mars 2003. Þá var það Jón Ásgeir sem vitnaði um fundinn í London eins og fram kemur í tilvitnun í síðasta bloggi.

Forsíðufrétt Fréttablaðsins var skrifuð til að blekkja, ekki til að upplýsa. Í niðurlagi fréttarinnar sagði að ,,Hreinn Loftsson vildi í samtali við Fréttablaðið í gær ekkert tjá sig um þessi mál." Nokkrum dögum síðar, í hádegisfréttum RÚV 4. mars, viðurkenndi blaðamaðurinn, Reynir Traustason, að Hreinn væri heimildarmaðurinn fyrir fréttinni.

Hreinn Loftsson, fyrrum aðstoðarmaður Davíðs Oddssonar og gamall baráttufélagi, vó að æru Davíðs úr launsátri. Hreinn veit það einn hvað rak hann til atlögunnar. Hann hlýtur þó sjálfur að geta viðurkennt að menn sem vega úr launsátri standa ekki hreinir og beinir. Það er ekki manndómsmerki að bera sig að með þeim hætti.

Í viðtali við Morgunblaðið 4. mars 2003 kemur Hreinn með þá skýringu, sem hann ítrekar hér að ofan, að hafa heyrt nafnið „Jón Gerhard" í fyrsta sinn. En er líklegt að hann hafi lagt þetta nafn sérstaklega á minnið fyrst hann heyrði það þarna í fyrsta sinn? Í sama viðtali kveðst Hreinn ekki muna eftir einstökum ummælum Davíðs. Og hvers vegna var þessu nafni ekki teflt fram í tölvupóstum og fundargerðum Baugs sem Fréttablaðið maulaði úr í forsíðufréttinni 1. mars?

Hreinn útskýrir í Morgunblaðsviðtalinu hvers vegna Baugsmönnum hafi þótt mikilvægt að Davíð hafi nefnt nafn Jóns, hvort heldur Gerhards eða Geralds. Jú, það var vegna þess að Davíð hafi „misst það út úr sér" í viðtali við Stöð 2 að hafa ekki heyrt nafnið fyrr en það kom fram í fjölmiðlum.

Til að botna ólíkindin þá var Fréttablaðið í eigu Jóns Ásgeirs á þessum tíma án þess að neinn vissi það nema lítil klíka í kringum Jón Ásgeir. Eignarhaldið á blaðinu var ekki gefið upp fyrr en 2. maí 2003. Hefði einhver lagt trúnað á fréttina 1. mars ef vitneskja hefði legið fyrir um eignarhaldið? Vitanlega ekki. Jón Ásgeir kom fram í fjölmiðlum og sagðist steinhissa á því hvernig fundargerðir og tölvupóstar Baugs komust í hendur Fréttablaðsins. Hér er tilvitnun í viðtal Morgunblaðsins við Jón Ásgeir 4. mars 2003 sem sýnir hversu ótrúlega óskammfeilinn maðurinn er.

Það er slæmt fyrir okkur og fyrirtæki okkar, að hluti úr fundargerðum félagsins og tölvupósti komist í dagblöð. Um slík mál á að ríkja trúnaður."
- Hver lét Fréttablaðinu í té þær upplýsingar sem stuðst var við í frásögn Fréttablaðsins á laugardag?
"Ég veit bara, að það var ekki ég. Mín eina aðkoma að þessari umfjöllun Fréttablaðsins var sú, að ákveðinni spurningu var beint til mín frá blaðinu sl. mánudag."
- Þarf ekki að rannsaka hvaðan lekinn úr stjórn Baugs er?
"Stjórn Baugs mun hittast á fundi á fimmtudaginn og þar munum m.a. fara gaumgæfilega yfir þessi mál. Ég á von á því að við munum breyta og herða okkar vinnureglur, því það er ekki minn vilji að svona upplýsingar, eins og hlutar úr fundargerðabókum stjórnar Baugs, berist til fjölmiðla.
Það eru um tuttugu manns sem með einum eða öðrum hætti geta haft aðgang að slíkum gögnum og þetta kallar á breytingar sem uppræta svona vinnubrögð."

Jóni Ásgeiri munaði ekki um að bendla tuttugu samstarfsmönnum við trúnaðarbrot til að fela eigin sekt. Hvernig er hægt að trúa einu einasta orði frá slíkum manni?

Hvað efnishliðina áhrærir: Hvernig í veröldinni átti blaðamaður Fréttablaðsins að vita það án aðstoðar Jóns Ásgeirs að hann ætti að spyrja forstjóra Baugs hvað stjórnarformaðurinn hefði heyrt forsætisráðherra segja á fundi í London rúmu ári áður?

Jón Ásgeir stýrði atlögunni að Davíð Oddssyni en Hreinn lagði honum til kutann og hljóp svo í felur.

Hreinn gerir einnig athugasemd við umræðuna í síðustu bloggfærslu um tilboð hans til Davíðs Oddsonar um mútur. Athugasemd Hreins fylgir hér.

Og eitt enn fyrst ég er að svara þér á annað borð. Davíð Oddssyni voru aldrei boðnar mútur eða tilraun gerð til þess að bera á hann mútur á fundi okkar í Lundúnum, 26. janúar 2002. Leyfi ég mér í eitt skipti fyrir öll að mótmæla þessari aðdróttun þannig að þau mótmæli liggi fyrir á þessari síðu.
Óskráður (Hreinn Loftsson), 27.2.2007 kl. 13:38

Aftur er orðalag mótmælanna afhjúpandi. „Davíð Oddssyni voru aldrei boðnar mútur..." skrifar Hreinn rétt eins og margir kæmu til greina sem mútugjafar. En Hreinn hefur sjálfur viðurkennt að hafa haft í frammi eitthvað sem auðveldlega má líta á sem tilboð um mútur. Rétt er að gefa honum sjáfum orðið í viðtali við Morgunblaðið 4. mars 2003.

Bæði undir borðum og á eftir voru menn að ræða ýmis mál. Við fórum vítt og breitt yfir sviðið og ég greindi meðal annars Davíð frá því að ýmsar miður fallegar sögusagnir væru á sveimi í þjóðfélaginu, ekki bara um þessa menn, heldur einnig hann og erfitt væri að bera slíkar sögur af sér. Í hans tilviki væru meðal annars sögusagnir um samband hans við Kára Stefánsson. Þá gat ég þess að Jón Ásgeir hefði sagt í hálfkæringi að það væri kannski rétt að borga honum [Davíð - innsk. blm.] 300 milljónir inn á reikning í útlöndum, líkt og sagt var að Kári hefði gert.

Hreinn og Davíð voru ekki á skemmtispjalli þarna í London að rifja upp gamla daga. Hreinn var mættur í tvöföldu hlutverki sem stjórnarformaður Baugs annars vegar og hins vegar formaður einkavæðingarnefndar til að ræða gagnrýni Davíðs á verðhækkanir Baugsverslunarinnar, sem voru úr takti við gengisþróunina. Hreinn sjálfur hafði orðspor sitt að verja. Jón Ásgeir hafði fengið hann til liðs við Baug vegna þess að hann var trúnaðarmaður Davíðs en ekki vegna reynslu Hreins af viðskiptum eða smásöluverslun. Ef Hreinn gæti ekki dekkað Davíð var hann lítils virði fyrir Baug.

Davíð Oddsson var með á hreinu hvað stjórnarformaður Baugs var að fara og lét hann segja sér tvisvar tilboðið um sporlausu peningana.

Hreinn Loftsson getur mótmælt sig hásan en fyrirliggjandi gögn og málsatvik benda eindregið og afgerandi til þess að
a) Blekkingar og ósannindi voru höfð í frammi af hálfu Hreins og Jóns Ásgeirs til að bendla Davíð Oddsson við upphaf Baugsmálsins.
og
b) Hreinn Loftsson bauð forsætisráðherra Íslands mútufé, 300 milljónir króna, á fundi þeirra í London 26. janúar 2002.

Hvert er þá upphaf Baugsmálsins? Viðskiptafélagi Baugs og Baugsfeðga, Jón Gerald Sullenberger, fór með gögn til lögreglu sem gáfu tilefni til að ætla að framin hafi verið refsilagabrot.