Málþófið kemur stjórnarandstöðunni í koll

Skilaboð stjórnarandstöðunnar til þjóðarinnar eru þau að ekkert er mikilvægara í íslenskum stjórnmálum en að ræða frumvarpið um Ríkisútvarpið ohf. Tvær vinnuvikur þingmanna hafa farið í að ræða frumvarpið og sér ekki fyrir endann á umræðunni. Málþófið, sem stjórnarandstaðan kallar umræður, stóð fram á nótt.

Stjórnarandstaðan hlýtur að treysta blint á skammtímaminni fólks og að kjósendur verði búnir að gleyma í maí hvaða pólitískar áherslur stjórnarandstaðan hafði í janúar. Hitt er óvíst að stjórnarandstaðan nái vopnum sínum í tæka tíð fyrir kosningabaráttuna og takist að móta málefnagrunn sem vænlegur er til árangurs.

Með því að taka frumvarpið um Ríkisútvarpið í gíslingu ætlaði stjórnarandstaðan að píska upp svipaða stemmningu í þjóðfélaginu og hún gerði gegn fjölmiðlafrumvarpinu fyrr á kjörtímabilinu. Með hávaða á Alþingi og fjölmiðlabumbuslætti Baugsmiðla átti að fá þjóðina til að trúa því að heimsendir væri í nánd ef frumvarpið um Ríkisútvarpið yrði samþykkt.

Ýmsar ástæður eru fyrir því að hernaðaráætlunin mistókst, en líklega sú helst að þjóðin lætur ekki plata sig tvisvar með sama áróðursbragðinu. Þingforsetar meirihlutans sitja núna glottandi dag og nótt yfir þingmönnum stjórnarandstöðunnar sem standa í biðbröð við ræðustólinn sem enginn veitir athygli.

Á þessum tíma í kosningabaráttunni reyna stjórnarandstöðuflokkar að finna höggstað á sitjandi ríkisstjórn og búa sér til málefnastöðu. Venjuleg þingstörf eru árangursrík aðferð til þess að þreifa fyrir sér með ólík mál. En þegar aðeins eitt mál er á dagskrá, sem í ofanálag er lítt áhugavert fyrir almenning, er stjórnarandstaðan að tapa tíma.

Ríkisstjórnarflokkarnir hagnast á málþófinu. Ráðherrar hafa næg tækifæri til að fara með sín mál til almennings á meðan þingmenn andstöðuflokkanna láta kvörnina mala án þess að nokkur taki eftir.

Stjórnarandstöðunni hlýtur að líða eins og fíflinu sem var att á foraðið.