Austurblokkin og endalok ESB

Á morgun er afmæli hruns heimsmyndar sem kennd er við Berlínarmúrinn og skipti Evrópu í austur og vestur áratugina eftir seinna stríð. Evrópusambandið var getið, fætt og hlaut uppvöxt í skjóli Berlínarmúrsins. Ljósmóðir Sambandsins er Bandaríkin sem vildu fyrir hvern mun efla Vestur-Evrópu eftir stríð til að sporna við áhrifamætti kommúnismans og Sovétríkjanna í austri.

Evrópusambandið er valkostur í evrópskri sögu seinni tíma sem hefur einkennst af valdabrölti Frakka og Þjóðverja með fljótandi bandalögum við Breta og Rússa. Þar á milli eru þjóðir sem oftar en ekki eru leiksoppar stórveldanna. 

Lögmæti er kjarnavandi Evrópusambandsins. Lögmæti opinbers valds fæst hjá almenningi. Til að fá lögmætið þarf einhvers konar samband að vera á milli almennings og valdsins. Og það samband getur ekki orðið til nema á sameiginlegum vettvangi. Öll þjóðríki á Vesturlöndum eiga þennan vettvang en Evrópusambandið ekki.

Nauðungin sem bjó til Evrópusambandið er horfin. Til að standa á eigin fótum reyndi Sambandið að víkka sig, tók inn austurblokkina, og dýpka með sameiginlegum gjaldmiðli og stjórnarskrá sem varð að Lissabonsáttmála. Ekkert af þessu leysir kjarnavanda Evrópusambandsins.

Evrópusambandið er dæmt til að fara sömu leið og Berlínarmúrinn.

Samjöfnuður spillingar

Fréttin sem tengd er við þetta blogg á fullkomlega rétt á sér. Sama gildir um frétt Mbl.is í gær um lántökur Björgólfs Guðmundssonar í sjóðum sem hann átti ekki að eiga aðgang að. Fréttir Morgunblaðsins síðustu daga um málefni Haga eru jafnframt mikilvægar fyrir uppþvottinn eftir útrásina.

Ólafur Arnarson á Pressunni telur að ekki megi segja frá braski Kaupþingsstrákanna vegna þess að aðrir gætu líka haft óhreint mél í pokahorninu. Ólafur telur að málefni Haga verði að meta í samjöfnuði við frammistöðu Seðlabankans. Allir sæmilega skynsamir menn sjá að Hagar er spillingarmál á meðan frammistaða Seðlabankans tilheyrir umræðu um hagstjórn.

Ólafur er úti að aka með samjöfnuð sinn. 

Skulda milljarð út á jarðakaup

Persónukjör - lærdómur af Nesinu

Seltirningar velja sér bæjarstjórn í dag, þar með talinn bæjarstjóra. Valið fer fram í prófkjöri Sjálfstæðisflokksins sem býr að öruggum meirihluta í áratugi, er ýmist með fjóra eða fimm af sjö bæjarfulltrúum.

Eftir hrun er rætt um að auka persónukjör í stjórnmálum og eru það viðbrögð við tilfinningu margra að flokkakerfið hafi brugðist. 

Á Seltjarnarnesi gengur persónukjörið þannig fyrir sig að fólk gefur kost á sér í prófkjöri. Alls buðu fimmtán sig fram, fjölbreyttur hópur og ágætt þversnið af íbúum sveitarfélagsins. 

Kynning á frambjóðendum er í meginatriðum þríþætt. Í fyrsta lagi útgáfa. Sjálfstæðisflokkurinn gaf út eitt blað með kynningu á öllum frambjóðendum og þeir hafa sjálfir gefið út dreifirit sem borin hafa verið í hús. Í öðru lagi var einn sameiginlegur fundur í Valhúsaskóla þar sem hver frambjóðandi fékk þrjár mínútur í framsögu. Spurningar voru leyfðar eftir framsögum. Húsfyllir var á fundinum og margvíslegar spurningar bæjarbúa endurspegluðu ólík áhugamál. Það var spurt um dýrahald, íþróttaaðstöðu, fjármál bæjarins, félagslega aðstoð, byggingarleyfi, skólamál og svo framvegis.

Þriðja kynningin á frambjóðendum og jafnframt sú veigamesta er maður á mann aðferðin, í ýmsum útfærslum. Frambjóðendur hringja sjálfir, vinir og fjölskylda er virkjuð til að hafa samband og hvetja til stuðnings. Partý eru haldin og málin rædd á förnum vegi.

Þrátt fyrir alla þessa kynningu þarf íbúi sveitarfélagsins, sem ekki er þess betur innviklaður í félög og áhugahópa samfélagsins, að hafa sig allan við að meta einstaka frambjóðendur og fyrir hvað þeir standa.

Sá sem hér skrifar hefur búið á Seltjarnarnesi í 14 ár og þokkalega fylgst með t.d. í gegnum skólagöngu barnanna og þátttöku í íþróttum. Ef hann væri skráður í Sjálfstæðisflokkinn og gæti tekið þátt í prófkjörinu væri það með mestu herkjum að hann gæti gert upp hug sinn til manna og málefna í prófkjöri.

Niðurstaðan hlýtur að vera sú að persónukjör getur gengið í smærri sveitarfélögum. Í stærri sveitarfélögum og á landsvísu myndi allt það sem heitir málefni víkja fyrir persónum. Og það viljum við ekki.

Í stjórnmálum þarf að vera jafnvægi  á milli málaefnaáherslna og einstaklinga. Stjórnmálaflokkar eru sá vettvangur sem finnur þetta jafnvægi. 

 

Ímyndin, hrunið og umsóknin

Lögin eiga að efla ímynd og orðspor Íslands, segir í frumvarpinu. Lagasetning breytir engu til eða frá um ímynd og orðspor lands og þjóðar, ekki frekar en að ný föt geri þjóf að heiðarlegum manni. Verk ríkisstjórnar Íslands gætu aftur breytt einhverju um orðstír okkar.

Tvennt gæti ríkisstjórnin einhent sér í. Reyna að tryggja gjaldþrot útrásarafganga eins og Exista og Haga og koma útrásarliðinu undir manna hendur, samkvæmt málsmeðferð réttarríkisins - vitanlega.

Í öðru lagi að draga umsóknina um aðild að Evrópusambandinu tilbaka. Hrunið og umsóknin eru skelfilegustu tilræði seinni ára að ímynd og orðspori þjóðarinnar. Hrunið sýndi okkur fjármálalega kjána en umsóknin setti okkur í flokk vesalinga sem ekki geta staðið á eigin fótum þegar á móti blæs.

Margir bera ábyrgð á hruninu en Samfylkingin er allt í senn útgefandi, greiðandi og ábekingur umsóknarinnar um aðild að Evrópusambandinu.

Það verður langt þangað til að Samfylkingin verður í viðlíka stöðu og hún er í dag. Að geta gert þjóðinni stóran greiða og dregið aðildarumsóknina tilbaka.

Frumvarp um Íslandsstofu lagt fram

Auðmaðurinn og minning dóttur

Björgólfur Guðmundsson er ekki af þessum heimi. Maður sem stofnar minningarsjóð um dóttur sína og sækir fjármuni til þess með vafasömum hætti er með siðvitund handan skilnings dauðlegra manna.

Ólíkt velflestum útrásargemsunum var Björgólfur ekki ungur kjáni með fangið fullt af peningum í fyrsta sinn. Björgólfur saup Hafskipsfjöruna fyrir aldarfjórðungi og menn út þroska við slíka lífsreyslu. Ekki hann Björgólfur Guðmundsson. Hvar og hvernig hann varð græðgisblindu að bráð veit hann einn.

Björgólfur veit líka einn hvers vegna mátti ekki leyfa minningu lifa án fjármuna af vafasömum uppruna.

Sorglegt.

 

 

 

 

 

 

 

Vísað til efnahagsbrotadeildar

Samsærið gegn krónunni

Samtök atvinnulífsins og ASÍ krefjast lægri stýrivaxta. Ríkisstjórnin leggst á sveif með þeim og Seðlabankinn þorir ekki öðru en að lækka vexti. Í beinu framhaldi lækkar gengi krónunnar.

Lægri vextir halda á floti ónýtum fyrirtækjum, sem keppa við atvinnuleysisbætur í launagreiðslum. Lægra gengi bætir aftur afkomu þeirra sem stunda útflutning, s.s. útgerðar og ferðaþjónustu.

Heimilin, sem búa við hækkandi vísitölur og hærra neysluverð, verða fyrir búsifjum. Sparifjáreigendur fá ekki raunvexti á sparnaðinn, bankar bjóða 5-7% vexti en verðbólgan er yfir tíu prósent.

 

Krónan veikist

Hlandskálin, Ármann, Rod Stewart og H. Grant

Hrunverjinn Ármann Þorvaldsson er orðinn að erkitýpu útrásarbjálfanna sem héldu að þeir gætu gengið á vatni. Lykilmálsgrein í umfjöllun Guardian er eftirfarandi

"Part of my reason for writing the book is to explain how it really happened," he says. "These were businesses that were built from almost nothing over a 15-year period. They were the result of a lot of hard work by talented people. The average man or woman on the street now thinks every banker is stupid, dishonest and overpaid, a risk junkie who should go to jail for the colossal vandalism we've caused. Being perceived like that doesn't feel great."  

Trúr séríslenska útrásarsbjálfahættinum heldur Ármann að hann geti útskýrt hvað raunverulega gerðist fáeinum mánuðum eftir hrun. En vitanlega getur hann það ekki og jarmar þess vegna um að alþjóðleg kreppa hafi valdið íslenska hruninu.

Til að ná athygli fólks segir Ármann frægðarsögur af sjálfum sér og félögum. Ármann meig í hlandskál með Rod Stewart á aðra hönd og Hugh Grant á hina. Maður sem mígur með frægðarfólki hlýtur að hafa eitthvað á milli eyrnanna. Ekki satt?

„Líkist síðustu dögum Rómaveldis"

Heimsveldi og bílarisar

Obama hringdi í Merkel í Þýskalandi og sagðist ætla að samhæfa bandaríska hagsmuni við þýska í Opel-deilunni. Í austri gnístir Pútín tönnum og finnst Bandaríkin hafa gefið Rússum fingurinn. Gamall spunakarl Blairs, Mendelson núverandi viðskiptaráðherra Bretlands, er fremur jákvæður enda engilsaxnesk samvinna Bretum hugþekk.

Bílarisinn GM, sem bandaríska ríkið á að stórum hluta, ætlaði að selja Vauxhall-verksmiðjurnar sínar í Bretlandi og Opel-fabrikkurnar í Þýskalandi en hætti skyndilega við.

Hér er áhugaverð umfjöllun um deiluna sem stefnir Atlantshafsviðskiptum í voða.

Samfylkingin skuldar afsökunarbeiðni

Samfylkingin skuldar þjóðinni afsökunarbeiðni. Vegna ESB-fíflagangs Samfylkingarinnar fara 1,5 milljarður króna í umsóknarvinnu í félagsskap sem þjóðin hefur engan áhuga á. Íslendingar munu ekki í nálægri framtíð samþykkja aðild að Evrópusambandinu.

Aldrei var raunhæfur möguleiki á að þjóðinni snerist hugur enda byggir afstaða þjóðarinnar á langri reynslu fullveldisafsals og afleiðingum þess. Fullvalda þjóð getur tekið ágjöf og hrist af sér óreiðumenn. Þjóð án fullveldis er varanlega á hnjánum.

Ef flokkurinn dregur umsóknina strax tilbaka og biður okkur afsökunar er kannski von til að ESB-sneypa Samfylkingarinnar verði flokknum ekki að fjörtjóni.

29% vilja ganga í ESB

Hverjir okra?

,,Vísbendingar eru einnig um að gengislækkunin hafi að einhverju leyti smitast út í verðlag heimavöru sem ætti ekki að verða fyrir beinum gengisáhrifum," að því er segir í Peningamálum.

Á hversdagsmáli þýðir þetta að einhver fyrirtæki hafi hækkað verð á innlendri vöru í skjóli gengislækkunar.

Hverjir gætu það verið?

Minna dregið úr einkaneyslu en búist var við