Ríkisstjórn valds og spillingar

Inga Sæland hótaði að siga lögreglunni á skólastjóra vegna skópars barnabarns. Sigurjón Þórðarson þingmaður og strandveiðisjómaður vill breyta sjávarútvegi í þágu einkahagsmuna. Flokkur fólksins fékk ríkisstuðning á fölskum forsendum. Inga stofnaði flokkinn við eldhúsborðið heima hjá sér og þar voru fasteignakaup fjölskyldunnar einnig ákveðin.

Inga og Sigurjón þingsveinn krefjast að fjölmiðlar sem flytja gagnrýnar fréttir fái ekki ríkisstyrk. Logi Einarsson ráðherra menningarmála í ríkisstjórn valds og spillingar lækkar ríkisgreiðslur til Morgunblaðsins, Vísis og Stöðvar 2. Ekki af pólitískri óvild heldur samkvæmt plani.

Planið er að sýna vald til að komast upp með spillingu.

 

 

Segir vinnubrögð Flokks fólksins óásættanleg

Kennarar óskýrir, án samúðar, lagasetning á dagskrá

Eitt stéttarfélag, KÍ, er með í hendi sér kjarasamninga kennara í leikskólum, grunnskólum og framhaldsskólum. Einokunarstaðan er notuð til skæruverkfalla og hótana um allsherjarverkfall.

Kröfur kennara eru óskýrar. Þeir segjast vilja fá sömu laun og sérfræðingar á almennum vinnumarkaði. En kennarar starfa ekki á almennum vinnumarkaði, þeir eru opinberir starfsmenn. Óbein afleiðing verkfallsaðgerðanna gæti orðið krafa um að brjóta upp skólakerfið, einkavæða til að koma skikki á hlutina. Ótækt er að eitt stéttafélag haldi nemendum og foreldrum á öllu landinu í gíslingu.

Um árabil hafa kjarasamningar kennara gengið út á tvennt. Í fyrsta lagi laun og í öðru lagi starfsskilyrði s.s. kennsluskyldu, viðveru og lengd skólaárs. Núverandi forysta vill aðeins ræða laun, ekki breytingar á starfsskilyrðum. Þó liggur í augum uppi að kennarar hafa í gegnum tíðina fengið hagfelldari starfsskilyrði gegn hóflegri launahækkun. Viðsemjendur kennara, ríki og sveitarfélög, vilja fá eitthvað í staðinn fyrir launahækkanir úr takti við launaþróun annarra stétta.

Tifallandi kenndi í framhaldsskóla í 16 ár. Þegar hann hóf störf árið 2008 fór hann úr stöðu millistjórnanda hjá ríkisstofnun og lækkaði í launum um 20%. Kjarasamningar um miðjan síðasta áratug jöfnuðu þá stöðu og gott betur. Þeir samningar voru á meðal kennara kallaðir læknasamningarnir. Starfsskilyrðin voru þannig að maður kenndi 100% en það var ekki nema 80% prósent vinna eða þar um bil. Þorri kennara vann aukavinnu á dagvinnutíma og hækkaði launin um 20-30 prósent. Starfskjör framhaldsskólakennara voru prýðileg og eru enn.

Sveitarfélögin reka leik- og grunnskóla og starfskjör þar önnur en í framhaldsskólum, sem ríkið ber ábyrgð á. Tilfallandi bloggaði fyrir hálfum mánuði um ólíkar forsendur skólastiga.

Tilfallandi les það í kjaradeiluna að kennarar njóta lítillar samúðar almennings. Skæruliðaverkföllin þóttu ósæmileg, minntu meira á hegðun pólitískra aðgerðasinna en opinberra starfsmanna.

Dragist verkföll á langinn koma fram kröfur um að ríkisstjórnin setji lög á kjaradeiluna. Ef að líkum lætur mun ríkisstjórnin fá pólitískan ávinning af lagasetningu. Kennarar ættu að drífa sig að semja áður en vígstaðan versnar enn. 

„Skömm að því“

Þórður Snær ræður skæruliða til Samfylkingar

Þórður Snær fyrrum ritstjóri Kjarnans/Heimildarinnar og misheppnað þingmannsefni, nú framkvæmdastjóri þingflokks Samfylkingar, réð náinn samherja í starf á alþingi í þágu Samfylkingar.

Samkvæmt vefsíðu alþingis er kominn til starfa fyrir þingflokk Samfylkingar Arnar Þór Ingólfsson blaðamaður af Kjarnanum/Heimildinni.

Arnar Þór er meðhöfundur Þórðar Snæs af alræmdustu frétt síðustu ára, upphafsfrétt byrlunar- og símamálsins, sem birtist samtímis í Kjarnanum og Stundinni 21. maí 2021.

Þegar tilfallandi tók til að að skrifa um aðför skæruliðablaðamanna að Páli skipstjóra Steingrímssyni hótuðu Þórður Snær og Arnar Þór bloggara málssókn. Eftir að tilfallandi neitaði að biðjast afsökunar á sönnum ummælum, að Þórður Snær og Arnar Þór áttu aðkomu að byrlunar- og símamálinu, stefndu þeir tilfallandi, kröfðust ógildingar ummæla og milljóna króna í bætur. Skæruliðablaðamennirnir höfðu betur í héraðsdómi en töpuðu í landsrétti. Atlaga þeirra að tjáningarfrelsinu mistókst.

Samfylkingin tekur báða skæruliðablaðamennina upp á sína arma. Þórður Snær er fyrst ráðinn og hann ræður Arnar Þór. Auðvitað engin spilling að ráða vin sinn af gjaldþrota fjölmiðli í þægilega innivinnu á ríkislaunum. Tveir sérfræðingar í undirróðri gefa til kynna hvert Samfylkingin stefnir í málefnastarfi. 

Tilfallandi skrifaði um niðurstöðu landsréttar þegar hann var sýknaður:

Þórður Snær og félagar [m.a. Arnar Þór] búa að vitneskju um aðdraganda og skipulag tilræðisins gegn Páli skipstjóra Steingrímssyni. Þeir neita samvinnu við lögreglu og standa almenningi ekki reikningsskil gjörða sinna.

Forysta Samfylkingar er vel meðvituð að bæði Þórður Snær og Arnar Þór voru sakborningar í alvarlegu refsimáli sem enn er óupplýst. Þórður Snær og Arnar Þór voru ósamvinnuþýðir í skýrslugjöf til lögreglu. Þeir gerðu almenningi ekki heldur grein fyrir aðkomu sinni og vitneskju um byrlunar- og símamálið.

Samfylkingin gefur réttarríkinu langt nef með ráðningu blaðamannaskæruliðanna. Páll skipstjóri nýtur enn ekki réttlætis eftir að hafa orðið fyrir byrlun og gagnastuldi í þágu siðlausra blaðamanna.

 

Þórður Snær mun ekki þiggja biðlaun

Vókið byrjaði 2014

Stórfjárfestirinn Marc Andreessen og sagnfræðingurinn Niall Ferguson tímasetja upphaf vóksins um og við 2014. Andreessen sá vókið skjóta rótum í Kísildal en þar græddist honum fé á hugbúnaði fyrir lýðnetið. Ferguson hefur horft upp á vókið eyðileggja háskóla. 

Í viðtali segir Andreessen að vókið náði flugi í samvinnu lýðnetsins og háskólamenningar. Fjölmiðlar fylgdu í humátt á eftir, pólitíkin gerði vókið húsum hæft á æðstu stöðum. Vísar Andreessen sérstaklega til seinna kjörtímabils Obama forseta 2013-2017.

Vókið er blanda félagslegs réttlætis og andfélagslegrar einstaklingshyggju. Blandan er mótsagnakennd eins og sést á helstu útgáfunni, DEI. Kjarni DEI er fjölbreytni, jöfnuður og inngilding. Mannlífinu er þannig háttað að fjölbreytni og jöfnuður fara ekki saman. Ójöfnuður er óhjákvæmilegur hluti af fjölbreytni. Sumir eru gáfaðri en aðrir, duglegri, heppnari, agaðri, fórnfúsari, skipulagðari og ósérhlífnari. Fjölbreytni skilar sér í ólíku lífshlaupi þar sem aðrir þættir koma við sögu, t.d. tækifæri og ógnanir í umhverfinu. 

Þriðji þátturinn i DEI, inngilding, á að jafna mótsagnir á milli þeirra tveggja fyrstu, fjölbreytni og jafnaðar, en gerir það eitt að auka á óreiðuna. Í nafni inngildingar getur fámennur hópur með sérvisku, transið, krafist að allur almenningur tileinki sér nýtt orðfæri, hán, stálp, válp og kválp, til að mæta ranghugmyndum fárra. Þá skal afnema hefðarréttindi, t.d. kvenna að kyngreindum salernum, með þeim rökum að sumir séu hvorki karlkyns né kvenkyns. Karlar fá aðgang að mæðradeildum sjúkrahúsa og kvennaíþróttum. Konur líða fyrir.

Inngilding ranghugmynda skapar öngþveiti. Transaldur felur í sér að sextugur maður getur mætt í leikskóla sagst upplifa sig sem þriggja ára. Í nafni inngildingar skal sá sextugi fá bleyjuskipti líkt og hann væri þriggja ára. Annars væri brotið á rétti hans til að skilgreina sjálfan sig. Ranghugmyndir einstakra trompa samskynjaðan veruleika. Andfélagsleg einstaklingshyggja í hnotskurn.

Niall Ferguson sagnfræðingur segir, líkt og Andreessen, að upphaf vóksins sé 2014. Ferguson hefur áður komið við sögu í tilfallandi bloggi, einmitt um DEI. Í viðtali um vókið í heild sinni segir Ferguson að háskólar séu á vegferð sjálfstortímingar. Tiltölulegar fáir elítuháskólar ruddu brautina. Aðrir háskólar fylgdu í kjölfarið. Afleiðingin var að akademískt frelsi verður aukaatriði, pólitískur rétttrúnaður aðalatriði.

Í orði kveðnu segjast háskólar fylgjandi tjáningarfrelsinu, en með þeim fyrirvara að frjáls orðræða megi ekki móðga. Tilfellið er að sumir móðgast við það eitt að  þeim sé andmælt. Í andrúmslofti rétttrúnaðar stunda menn sjálfsritskoðun, þora ekki að segja hug sinn af ótta við að móðga einhvern. Bein ritskoðun felst í að móðganir leiða til atvinnumissis. Ferguson segir aðferðafræðina keimlíka sovétinu sem úthýsti frjálsri hugsun í nafni æðstu gæða - sem, líkt og vókið, ríma ekki við veruleikann eins og hann blasir við.

Vókið er hugmyndafræði. Að hún sé ekki nema um tíu ára gömul, líkt og Andreessen og Ferguson halda fram, segir tvennt. Í fyrsta lagi að hugmyndafræði á tíma lýðnetsins fer eins og eldur í sinu, hratt og eyðandi, um vestræn samfélög nái hún fótfestu á miðlægum vettvangi, í tilfelli vók er um að ræða bandaríska háskóla. Í öðru lagi að fái hún ekki viðvarandi stuðning yfirvalda og samfélagsafla, sem eitthvað kveður að, hjaðnar hugmyndafræðin.

Vók er á undanhaldi. Trump fékk forsetakjör út á stefnuskrá að kveða hugmyndafræðina í kútinn. Helga Dögg Sverrisdóttir kennari setti fyrstu forsetatilskipanir Trump í samhengi í grein á Vísi. Grein Helgu Daggar er samantekt, skrifuð af yfirvegun. Óðara kom svar frá transkonunni Alexöndru Briem sem er allt annað en yfirveguð: Lygar og helvítis lygar.

Alexandra klappar sama steininn og þingmaðurinn María Rut Kristinsdóttir sem tilfallandi gerði nýverið að umtalsefni. Báðar segja tilvistarrétti transfólks ógnað af þeim sannindum að kynin séu aðeins tvö og að ekki sé hægt að fæðast í röngu kyni.

Mannhelgi tryggir tilvist allra manna, sama hvernig þeir hugsa og skilgreina sjálfa sig. Einföld sannindi, að kynin eru tvö og ekki sé hægt að fæðast í röngum líkama, geta ekki ógnað tilvist nokkurs manns. Nýburi er annað tveggja sveinbarn eða meybarn. Meðvitundin er óaðskiljanlegur hluti lifandi líkama. Kyn er sjálfgefið við fæðingu.

Helsta afurð meðvitundarinnar er hugsun. Ólíkt líkamanum er hugsun óefnisleg, huglæg. Þar af leiðir er hugsunin sem slík kynlaus. Önnur saga er að menn þykjast hafa tekið eftir að konur og karlar tileinka sér viðhorf, hugsun, sem að einhverju marki draga dám af kyni líkamans. Í þeim tilvikum er talað um kvenlæg og karllæg viðhorf. En það er ekki til uppskrift að því hvernig karlar eða konur eigi að hugsa. Góðu heilli búum við í samfélagi sem viðurkennir hugsanafrelsi; hver og einn má hugsa sitt. 

Í raun er Alexandra móðguð að sérviska hennar sé ekki tekin sem algildur sannleikur. Einu sinni móðguðust kristnir þegar meyfæðingunni var andmælt. Móðgun er ekkert svar í samræðum um hvað sé og hvað ekki, hvað er mögulegt og hvað ekki. Á hátindi vóksins var hægt að svipta menn atvinnu og æru fyrir að móðga einhvern. Vonandi er sá tími liðinn. 

 

 

 

 

 

 

 

Marta María afhjúpar mótsagnir Kristrúnarstjórnar

Snjall viðtengdur pistill Mörtu Maríu útskýrir á sína vísu kjörfylgi Ingu Sæland og Flokks fólksins. Inga lofaði kjósendum fæði, klæði og húsnæði. Marta nefnir dæmi um ungan kjósanda af TikTok-kynslóðinn sem tók Ingu á orðinu og gerðist fylgismaður. Stílfærsla Mörtu:

Með því að kjósa Flokk fólks­ins myndu þau renna blíðlega og áreynslu­laust út úr ung­linga­her­bergi sínu inn í glæs­i­í­búð með upp­hengdu kló­setti, síðum glugg­um, sjálf­virk­um bíl­skúrs­h­urðaropn­ara og gólf­hita. Þau gætu bara haldið áfram að hanga á TikT­ok, drukkið orku­drykki, troðið í vör­ina og látið for­eldra sína aura á sig dag­lega til að fjár­magna hið ljúfa líf. Inga Sæ­land myndi svo bara koma, sjá og sigra...

Inga Sæland er ekki fyrsti stjórnmálamaðurinn til að lofa upp í ermina á sér. Loforðagjarnir stjórnmálamenn eru rukkaðir um efndir. Hafi þeir ekki góða afsökun fyrir að skaffa ekki grefur um sig kergja með fylgismanna.

Með Ingu Sæland í ríkisstjórn eru Samfylking og Viðreisn. Báðir flokkarnir lofa ábyrgum ríkisfjármálum, aðhaldi í rekstri og leita til almennings eftir tillögum um ,,báknið burt." Inga á hinn bóginn ætlar að kæta kjósendur sína með stórfelldum framlögum ríkisins. 

Mótsögnin milli eyðslu og ráðdeildar verður ekki leyst nema Inga Sæland láti í minni pokann. Nú eða að hún sannfæri Kristrúnu og Þorgerði Katrínu að auka bæði skattheimtu og útgjöld. Samfylking og Viðreisn myndu ekki ríða feitum hesti frá þeim umskiptum.

Ríkisstjórnir geta lifað með mótsögnum, Sjálfstæðisflokkur og Vinstri grænir áttu í samfelldu samstarfi í tvö kjörtímabil. En það tók sinn toll. Sjálfstæðisflokkurinn missti forystuhlutverk sitt og Vinstri grænir hurfu af þingi.

Innbyggt í samsteypustjórnir er spenna samstarfsflokka, því meiri sem flokkarnir eru ólíkari. Samfylking og Viðreisn eru í grunninn krataflokkar. Flokkur fólksins er lýðflokkur, menningarlega til hægri en vinstrisinnaður í ríkisútgjöldum.

Pólitíska handavinnan við að halda saman ríkisstjórn gengur einkum út á að takmarka óánægju á tvennum vígstöðum. Í fyrsta lagi innan flokka og í öðru lagi meðal almennings. Aðsteðjandi vandi, til dæmis covid-19, þéttir raðirnar, sameiginlegur óvinur einnig og stór sameignleg verkefni hjálpa til. Kristrúnarstjórnin býr ekki að neinum þessara ytri þátta. 

Almennt ríkir velsæld á Íslandi og fólk ætlast til að hún haldi áfram. Lúxusvandi er oft hættulegastur lýðstjórninni.

 

 

 

Fæði, klæði og húsnæði Ingu Sæland

Sigríður Dögg kennir stjórnmálamönnum um kreppu fjölmiðla

Íslenskir blaðamenn glíma við ósjálfstæði og eru án trúverðugleika. Það er stjórnmálamönnum að kenna, fullyrðir Sigríður Dögg formaður Blaðamannafélags Íslands. Hún segir í Vísi að

sjálfstæði íslenskra fjölmiðla stafi ógn af viðhorfi stjórnmálamanna til fjölmiðla og ummælum þeirra.

Trúverðugleiki blaðamanna er í ruslflokki. Aftur eru það stjórnmálamenn sem valda. Sigríður Dögg segir að stjórnmálamenn beini

spjótum sínum að blaðamönnum og fjölmiðlum í því skyni að grafa undan trúverðugleika þeirra.

Hér leitar formaður Blaðamannafélagsins langt yfir skammt til að finna sökudólginn fyrir bágindum blaðamanna. Stjórnmálamenn eru ekki það hátt skrifaðir að þeir geti haft áhrif á sjálfstæði og trúverðugleika blaðamanna og fjölmiðla. Á hinn bóginn skynja stjórnmálamenn, líkt og aðrir sem fylgjast með fjölmiðlum, að blaðamennska og fjölmiðlum hér á landi er komin í ógöngur og verður æ ómarktækari.

Kreppu íslenskra blaðamanna má rekja til yfirhylmingar með glæpum og alger vangeta fjölmiðla að upplýsa almenning um aðkomu blaðamanna og fjölmiðla að alvarlegu refsimáli, byrlunar- og símamálinu.

Vorið 2021 tóku þrír fjölmiðlar sig saman um aðför að Páli skipstjóra Steingrímssyni. Í þágu blaðamanna var skipstjóranum byrlað, síma hans stolið og hann afritaður á RÚV. Á RÚV voru skrifaðar tvær efnislega samhljóða fréttir, um meinta skæruliðadeild Samherja, og þær birtar samtímis í Stundinni og Kjarnanum morguninn 21. maí 2021. Almenningur var blekktur, látinn halda að blaðamenn Stundarinnar og Kjarnans hefðu með sjálfstæðri ,,rannsóknablaðamennsku" komist yfir heimildir um starfsemi meintrar skæruliðadeildar Samherja. En það var öðru nær. Engin rannsókn fór fram, aðeins byrlun, stuldur og afritun. Fréttin afhjúpaði ekkert um Samherja en þess meira um siðlausa blaðamenn sem víla ekki fyrir sér lögbrot og misþyrmingu andlegra veika. 

Þóra Arnórsdóttir ritstjóri Kveiks á RÚV keypti fyrir byrlun símann sem var notaður til að afrita stolinn síma skipstjórans. En Þóra á RÚV birti enga frétt. Skipulagið gekk út á að aðgerðamiðstöðin var á Efstaleiti en birting á Stundinni og Kjarnanum. Undirmaður Þóru á Kveik, Aðalsteinn Kjartansson, fór yfir á Stundina þrem dögum fyrir byrlun til að taka við fréttinni úr Efstaleiti.

Sagan um samsæri blaðamanna vorið 2021 hefur hvergi verið sögð í fjölmiðlum. Tilfallandi bloggari hefur séð um að koma frásögninni á framfæri og fyrir vikið fengið á sig tvær málssóknir frá blaðamönnum Stundarinnar og Kjarnans.

Það gefur auga leið að þegar blaðamenn og fjölmiðlar leggjast á eitt að þegja í hel stærsta fjölmiðlahneyksli íslenskrar fjölmiðlasögu hverfur bæði trúverðugleiki og sjálfstæði. Blaðamenn svíkja almannahagsmuni til að standa vörð um siðlausa afbrotamenn í eigin röðum. Trúnaður blaðamanna er við vini og starfsfélaga, ekki almannahag. Hjarðhegðunin lýsir ekki sjálfstæði heldur þýlyndi.

Sigríður Dögg varð formaður Blaðamannafélags Íslands sama vorið og byrlunar- og símamálið hófst. Hún var þá fréttamaður RÚV. Tveim árum síðar kom á daginn að Sigríður Dögg stakk undan skatti og það ekki smápeningum. Hún neitaði að tjá sig um málavöxtu. Formaður blaðamanna var látinn fara frá RÚV en hélt stöðu sinni í blaðamannahjörðinni. Á Vísi gagnrýnir Sigríður Dögg að fólk í valdastöðum, stjórnmálamenn sérstaklega, komi sér undan að svara óþægilegum spurningum og segir að með

einstefnutilkynningum eru þeir að neita að gefa blaðamönnum og þar með almenningi kost á því að spyrja nauðsynlegra og mögulega óþægilegra spurninga. Með því geta stjórnmálamenn stýrt því hvaða upplýsingar fara leynt og hverjar ekki.

Sjálf neitar hún að upplýsa eigin skattsvik, skrifar færslu á Facebook og ætlar að láta gott heita, líkt og stjórnmálamenn reyna stundum til að losna undan óþægilegum málum.

Greinina á Vísi skrifar Sigríður Dögg til að vekja athygli á fundi í blaðamannafélaginu að ræða stöðu stéttarinnar og fjölmiðla. Frummælandi á fundinum er Kolbeinn Tumi Daðason, fréttastjóri Stöðvar 2, Vísis og Bylgjunnar. Kolbeinn Tumi fréttastýrir í þágu vinar síns, Aðalsteins Kjartanssonar, eins og tilfallandi rakti.

Fundurinn, sem verður á þriðjudag, er eingöngu opinn félagsmönnum Blaðamannafélags Íslands. Klíkubræður og systur ætla að þétta raðirnar, berja í brestina. Almenningi er ekki boðið.

Sakamálið sem blaðamenn og fjölmiðlar eiga aðild að er í biðstöðu hjá lögreglu og ákæruvaldi.  Blaðamenn hreyfa hvorki legg né liði til að upplýsa málið. Það er beinlínis hlægilegt að tala um sjálfstæði blaðamanna þegar þeir allir sem einn keppast við að halda lokinu á byrlunar- og símamálinu. Blaðamenn og fjölmiðlar eru rúnir trausti og trúverðugleika. Stjórnmálamenn og hagaðilar í samfélaginu ganga á lagið og segja spilltum blaðamönnum að éta það sem úti frýs. Blaðamenn eru hægt en örugglega að verða ómerkilegasta fagstétt landsins. Þeir geta sjálfum sér um kennt. 

„Þarf að minna valdamenn á í umboði hvers þeir starfa“

Tilveruréttur ósanninda

María Rut Kristinsdóttir þingmaður Viðreisnar skrifar skoðanapistil á DV/Eyjuna og segir:

Tjáningarfrelsið er okkur öllum mikilvægt. Ekki síst jaðarsettum hópum. En tilveruréttur fólks er ekki skoðun sem við eigum að rökræða.

Hópar hafa ekki tjáningarfrelsi, eins og María Rut vill vera láta, heldur einstaklingurinn.  Skoðanir sem slíkar hafa ekki sjálfstæðan rétt á tilvist; mannhelgi tryggir aftur tilverurétt hvers og eins. 

Greinina skrifar þingmaðurinn til að andmæla forsetatilskipun Trump að kynin séu aðeins tvö og það skuli koma fram í bandarískum vegabréfum. María Rut virðist halda að kynin séu fleiri en tvö - en tilgreinir ekki hve mörg þau eru að hennar viti. Öðrum þræði virðist tilgangur þingmannsins að hræða þá sem hafa þekkingu á einföldum lífsins sannindum að tjá hug sinn af ótta við ásakanir um mannvonsku.

Kyn er grunneinkenni á einstaklingi og fylgir honum frá vöggu til grafar. Trans, undir formerkjum hinsegin, heldur fram að kyn sé huglæg afstaða, skoðun, en ekki líffræðileg staðreynd. Sama hugmyndafræði heldur fram þeirri skoðun að sumir fæðist í röngum líkama. Báðar skoðanir eru rangar. Kyn er hlutlæg líffræðileg staðreynd og það er ómögulegt að fæðast í röngu kyni. Meðvitundin kemur í heiminn með líkamanum, er óaðskiljanlegur hluti hans.

Sumir fá löngun til að skipta um kyn, karl vill vera kona og öfugt, kona óskar sér að verða karl. Langanir fólks eru margar og misjafnar. Almennt gildir í samfélagi okkar að hver og einn má vera hvað sem er í huga sér og tjá þá sannfæringu, t.d. í klæðaburði, orðfæri eða framkomu, svo lengi sem sú tjáning gengur ekki á rétt annarra. Þeir sem segjast hinsegin eiga sama rétt, hvorki meiri né minni, og hinir sem ekki merkja sig sem hinsegin. 

Hvað er þá vandamálið?

Jú, talsmenn hinsegin, María Rut þeirra á meðal, krefjast að samfélagið geri ósannindi fárra að viðurkenndri staðreynd. Sérviskan, að kynin séu fleiri en tvö og að hægt sé að fæðast í röngum líkama, er ígildi trúarkenningar. Fólk má hafa sína sérvisku, og stofna um hana samtök. Skörin færist aftur verulega upp á bekkinn með kröfunni að sérviska fárra skuli meðtekin af almenningi sem heilagur sannleikur.

Skoðanir eiga engin mannréttindi. Stundum eru skoðanir smekksatriði, í öðrum tilfellum eru þær réttar eða rangar, skynsamlegar eða óskynsamlegar og svo framvegis. Tjáningarfrelsið er á hinn bóginn mannréttindi án fyrirvara. Sérvitringarnir hafa á seinni tíð gert atlögu að málfrelsinu og krafist verndar yfirvalda fyrir gagnrýni. Skoðanir sem þurfa atbeina lögreglu og ákæruvalds eru ekki upp á marga fiska. Takmörkun á tjáningu í þágu skoðana, sem geta ekki staðið á eigin fótum, er hættuleg vegferð sem gæti endað illa, einkum og sérstaklega fyrir þá sem hafa í frammi minnihlutasjónarmið. Einstaklingurinn er, þegar allt kemur til alls, minnsti minnihlutinn.

María Rut ætti sem þingmaður að finna málamiðlun er sættir sérviskuna og almannahagsmuni að taka sannindi fram yfir ósannindi. Í siðuðu samfélagi eiga sérvitringarnir sinn tilverurétt eins og allir aðrir. Tjáningarfrelsið er aftur ekki umsemjanlegt. Það er í þágu almannahags enda verða sannindi oft ekki aðgreind frá ósannindum nema í frjálsri umræðu. Án frelsis til að tjá hug sinn hverfur allur annar réttur - og fyrst tapast réttur sérvitringa.  

Skæruliðarnir eru blaðamenn

Nútíminn fjallar um kenningu eins Pírata að Morgunblaðið reki skæruliðadeild. Rökin virðast þau að þar sem Morgunblaðið og Brynjar Níelsson fyrrum þingmaður séu stundum sammála megi spyrja

hvort skipulögð áhrifastarfsemi sé innan Morgunblaðsins, svipuð því sem kennt hefur verið við „skæruliðadeild“ Samherja. (feitletr. pv)

Hér er að nokkru að hyggja. Fyrst kenningin um samspil Morgunblaðsins og Brynjars. Á samfélagsmiðlinum Facebook er Brynjar virkur og mikið lesinn. Morgunblaðið á til að vitna í hann og það gera einnig aðrir fjölmiðlar. Varla er hér hægt að tala um ,,áhrifastarfsemi" hvað þá skæruliðadeild. Alsiða er að fjölmiðlar taki upp færslur á samfélagsmiðlum og geri úr frétt.

Til að skilja samhengið á milli ,,áhrifastarfsemi" í opinberri umræðu og skæruliða verðum við að rifja upp hvernig, hvenær og hvers vegna hugtakið skæruliðadeild varð til. Við höfum nákvæma tímasetningu. Skæruliðadeild Samherja fæddist morguninn 21. maí 2021. Tveir fjölmiðlar, sem almenningur taldi að væru sjálfstæðir og óháðir, Stundin og Kjarninn, birtu efnislega sömu fréttina að Samherji ræki skæruliðaliðadeild til að hafa áhrif á fjölmiðlaumræðu.

Meint skæruliðadeild var tveggja manna. Páll skipstjóri Steingrímsson og Arna Bryndís McClure lögfræðingur. Bæði störfuðu hjá Samherja og liðu önn fyrir hve fyrirsvarsmenn fyrirtækisins stóðu sig illa að verja útgerðina fyrir árásum blaðamanna. Þau litu á sig sem skæruliða gegn yfirstjórn fyrirtækisins og vildu betri varnir gegn ómaklegum fréttaflutningi.

Einu afurðir meintrar skæruliðadeildar voru greinar í fjölmiðla sem Páll skipstjóri var skrifaður fyrir. Ekki eitt einasta dæmi er um að skipstjórinn og lögfræðingurinn hafi átt þann aðgang að ritstjórnum fjölmiðla að þau gætu skipulagt fréttaflutning þeirra. Það að einn maður birti eftir sig greinar er ekki og getur ekki verið ,,áhrifastarfsemi". Þá væru allar greinar og allar frétt ,,áhrifastarfsemi."

Með ,,áhrifastarfsemi" hlýtur að vera átt við skipulagða starfsemi á bakvið tjöldin þar sem reynt er að draga upp bjagaða eða falsaða mynd af veruleikanum.

Og þá berast böndin að blaðamönnum.

Við vitum það núna að samræmdu fréttirnar í Stundinni og Kjarnanum voru búnar til á RÚV. Páli skipstjóra var byrlað, síma hans stolið og tækið afritað á RÚV. Á RÚV voru tvær efnislega samhljóða fréttir unnar, með vísan í gögn úr síma skipstjórans, og sendar til birtingar á Stundinni og Kjarnann. Þetta er réttnefnd ,,áhrifastarfsemi" og skæruliðakennd að auki.

Almenningur stóð í þeirri trú að tveir sjálfstæðir og ótengdir fjölmiðlar hefðu hvor í sínu lagi komist yfir heimildir og skrifað keimlíkar fréttir. En, nei, fréttaflutningi Stundarinnar og Kjarnans var ritstýrt frá Efstaleiti af þeim Þóru Arnórsdóttur og Helga Seljan. Skipulagðar blekkingar voru hafðar í frammi til að villa um fyrir almenningi. Að kvöldi 21. maí 2021, daginn sem Stundin og Kjarninn birtu samræmda frétt, deildi Þóra fréttinni á Stundinni á Facebook með eftirfarandi athugasemd:

Mér er eiginlega þvert um geð að deila þessu. En stundum þarf að gera fleira en gott þykir.

Þóra lét eins og fréttin í Stundinni væri henni nýmæli. En hún afritaði síma Páls skipstjóra sem var tilefni fréttarinnar og stóð að ritun fréttarinnar. Samræmdar aðgerð að búa til falska frásögn, ,,áhrifastarfsemi". 

Skæruliðablaðamennska RÚV, Stundarinnar og Kjarnans, RSK-miðla, var gagngert stunduð til að skipuleggja óhróður um Samherja. Byrlunar- og símamálið vorið 2021 var óbeint framhald Namibíumálsins, ásakanir um mútugjafir, sem þessir miðlar hófu í nóvember 2019.

Skæruliðablaðamennska er áfram stunduð, þótt búið sé að afhjúpa RSK-miðla. Vísir hefur verið í sérflokki að verja blaðamennina sex sem voru sakborningar í byrlunar- og símamálinu. Eitt dæmi er innistæðulaus kæra Þórðar Snæs fyrrum ritstjóra Kjarnans, Aðalsteins Kjartanssonar blaðamanns á Stundinni og Stefáns Eiríkssonar útvarpsstjóra. Þeir kærðu Pál skipstjóra fyrir hótanir í sinn garð. Kæran var heilaspuni eins og tilfallandi fjallaði um þegar lögreglan fleygði kærunni í ruslið. 

Aðalsteinn og Þórður Snær kærðu til ríkissaksóknara að lögreglan vildi ekki rannsaka ímyndaðar hótanir. Stefán útvarpsstjóri sá að sér, áttaði sig á að blaðamenn hefðu haft sig að fífli með upphaflegu kærunni, og kærði ekki niðurstöðu lögreglu.

Ríkissaksóknari staðfesti að kæran var tómt bull. Þegar Kolbeinn Tumi Daðason fréttastjóri Vísis skrifaði frétt um niðurstöðu ríkissaksóknara lét hann þess ekki getið að Stefán útvarpsstjóri var ekki ábekingur kærunnar eftir að rannsókn lögreglu sýndi að kæran var verk blaðamanna sem kunna ekki skil á ímyndun og veruleika. Tilfallandi bloggaði um frétt Kolbeins Tuma og sagði:

Líklegasta skýringin er að Kolbeinn Tumi á Vísi sé ekki að skrifa frétt heldur málsvörn sakborninga. Fókusinn þarf að vera á aumingja blaðamennina sem unnu það eitt sér til sakar að skrifa fréttir. Ofsóttu smælingjarnir mega ekki sýnast eiga skjól hjá voldugasta fjölmiðli landsins, RÚV. Fólk gæti grunað að um samsæri væri að ræða

Hvers vegna skrifar Kolbeinn Tumi ekki fréttir um byrlunar- og símamálið heldur málsvörn blaðamanna? Jú, Kolbeinn Tumi og Aðalsteinn Kjartansson eru góðir vinir. Á Facebook-síðu Páls skipstjóra eru myndir af þeim félögum Kolbeini Tuma og Aðalsteini að skemmta sér og hjartnæmar afmæliskveðjur frá Kolla til Steina. Líklegast hefur einhver vinur tekið myndina af Facebook-síðu fréttastjóra Vísis og sent skipstjóranum sem er kunnur gagnasafnari.

Sem fréttastjóri á Vísi hefur Kolbeinn Tumi tök á að stýra fréttaflutningi miðilsins. Aðalsteini, besta vini aðal Kolbeins Tuma, var ásamt Þóru Arnórsdóttur boðið í pallborð á Vísi í lok október á síðasta ári. Til stóð að viku síðar yrði Pál skipstjóra boðið að segja sína hlið málsins. En, nei, einhver kippti í spotta og skipstjóranum var úthýst. Blaðamenn grunaðir um glæpi þykja merkilegri pappírar en dugandi sjómenn sem verða brotaþolar téðra blaðamanna.

Svona verður til skæruliðablaðamennska. Vinir, hver á sínum fjölmiðli, segja sömu fréttafrásögnina til að hjálpa hver öðrum. Í leiðinni ljúga þeir að almenningi, sem látinn er borga fyrir herlegheitin í formi ríkisstyrkja til fjölmiðla. Skæruliðablaðamennirnir verða jú að fá sín laun fyrir þá iðju að endurtaka ósannindi nógu oft til að úr verði sannfrétt.

  

Grænlandsdeilan: Ísland lús milli tveggja nagla

Landakrafa Bandaríkjanna á hendur Dönum, að Grænland fari undir bandarískt forræði, veldur köldu stríði milli Bandaríkjanna annars vegr og hins vegar Dana og Evrópusambandsins. Mette Frederik­sen forsætisráðherra Dana sækir liðstyrk í höfuðborgir Evrópu. Macron Frakklandsforseti býðst til að senda franska hermenn til Grænlands.

Grænlandsdeilan er grafalvarleg fyrir Ísland. Allur flutningur á búnaði, og mögulega herliði, ESB til Grænlands fer yfir hafið í kringum Ísland. Ekki er lengur fræðilegur möguleiki, heldur raunverulegur, að Ísland verði bitbein stórveldahagsmuna, Bandaríkjanna og ESB-Evrópu.

Til að bæta gráu ofan á svart sitja Íslendingar uppi með ríkisstjórn sem vinnur leynt og ljóst að því að gera Ísland að ESB-ríki. Fátt er hættulegra smáþjóð en að verða leiksoppur í hráskinnaleik stórvelda. Það veit á grimm innanlandsátök þar sem útlend öfl koma sér upp innlendum skjólstæðinum og beita fyrir vagn sinn.

Eina von smáþjóðar er samstaða um skynsamlega stefnu er tekur mið af ríkjandi valdahlutföllum stórvelda. Á Norður-Atlantshafi eru Bandaríkin risi en ESB-Evrópa dvergur með nýlendukryppu. Við eigum ekki undir nokkrum kringumstæðum að gefa Brussel færi á að seilast hér til áhrifa. En einmitt það höfum við þegar gert.

Ríkisstjórn Kristrúnar lítur svo á að Ísland sé með gilda umsókn í Brussel um aðild að Evrópusambandinu. Í stjórnarsáttmála er kveðið á um þjóðaratkvæðagreiðslu um ESB. Eins og betlikerlingar fóru bæði Kristrún forsætis og Þorgerður Katrín utanríkis í pílagrímsför til Brussel og létu það verða sitt fyrsta verk í embætti. ESB-daðrið gefur stórveldum í vígahug tilefni til að koma ár sinni betur fyrir borð. Stórveldin tvö, Bandaríkin og ESB-Evrópa, eru án nokkurs vafa með í bígerð áætlanir um Ísland.

Ísland fór undir bandarískt áhrifasvæði snemma í seinna stríði. Bretar, sem hertóku Ísland vorið 1940 til að hindra að landið færi undir Þjóðverja, líkt og Danmörk og Noregur, gáfu frá sér landvinninginn ári síðar er bandarískt herlið tók við landvörn hér á landi. Með fáheyrðu dómgreindarleysi gefa ráðherrar til kynna endurskoðun á íslenskum varnar- og öryggismálum. 

Kvenkynið í stjórnarráðinu skilur ekki alþjóðapólitík. Smáríki, sem reyna að gera sig gildandi í stórveldapólitík, komast alltaf að því fullkeyptu. Garðabæjarstelpan og Hafnarfjarðarundrið vita ekki hvað við er að eiga. Haldi þær áfram á markaðri vegferð leiða þær óhamingju og eymd yfir þjóðina. Þær rjúfa samstöðu sem verið hefur í áratugi um öryggi íslenska ríkisins.

Til að afstýra stórslysi verður ríkisstjórnin að gera tvennt. Í fyrsta lagi að lýsa yfir gömul og dragúldin umsókn Íslands um ESB-aðild, sem er frá 2009, sé dauð og ómerk. Í öðru lagi afturkalla ESB-atkvæðagreiðsluna og lýsa yfir að viðsjár á norðurslóðum gefi ekki tilefni til að endurskoða varnar- og öryggisstefnu Íslands sem er eldri en íslenska lýðveldið.

Ef kvenkynið á æðstu stöðum kveikir ekki strax á perunni og grípur til ráðstafana sem lágmarka líkur að Ísland verði bitbein Bandaríkjanna og ESB-Evrópu er aðeins eitt til ráða. Að koma sitjandi ríkisstjórn frá völdum með öllum tiltækum ráðum.

 

Buðust til að senda hermenn til Grænlands

Trump, Pútin og Ísland

Trump forseti ásælist Grænland vegna öryggishagsmuna Bandaríkjanna. Stysta leið rússneskra eldflauga á skotmörk í Bandaríkjunum liggur yfir Grænland. Þótt ekki sé það ætlunin af hálfu Trump þá spilar krafan um bandarískt Grænland beint upp í hendurnar á Pútín Rússlandsforseta í Úkraínustríðinu.

Pútín krefst rússneskrar Úkraínu til að tryggja vesturlandamæri Rússlands. Meginkrafa Rússa er að Úkraína verði hlutlaust land, gangi ekki í Nató. Úkraínustríðið, sem hófst fyrir þremur árum, á rætur að rekja til Nató-fundar í Búkarest 2008 þegar Úkraínu var boðin aðild að hernaðarbandalaginu. Vestrið veðjaði á Úkraínu til að gera Rússland að hjálendu. Veðmálið tapaðist vestrinu.

Haldi Trump áfram að þjösnast á Dönum um bandarískt forræði yfir Grænlandi, sem hann gerir líklega, er það áþreifanleg sönnun þess að raunstjórnmál leysa af hólmi hugsjónapólitík. Að breyttu breytanda stunda forsetar Bandaríkjanna og Rússlands sömu pólitíkina.

Raunstjórnmál taka styrkleikahlutföll ríkja sem útgangspunkt. Danmörk er lítið og veikt, Bandaríkin stór og sterk; danskir hagsmunir víkja fyrir bandarískum. Rússland er sterkara en Úkraína og af sjálfu leiðir að úkraínskir hagsmunir láta undan rússneskum.

Raunstjórnmál og lögmál frumskógarins eru ekki sami hluturinn. Kjarninn í raunstjórnmálum er ekki drottnunargirni heldur krafa um tillitssemi annars vegar og hins vegar sameiginlegan skilning á valdahlutföllum. Hugsjónapólitík leyfði smáríkjum að vera með derring gagnvart stórríkjum - þannig sigraði ísland Bretland í þorskastríðunum. (Plús sá bónus að sú hætta vofði ávallt yfir að Ísland segði sig úr Nató og opnaði á sovéska hervernd.)

Kalda stríðið fóstraði vestræna hugsjónapólitík. Síðasta útgáfa hennar er fáránleikafræði að maðurinn stjórni veðurfari jarðar. Í annan stað að karl geti orðið kona með hugsuninni einni saman - eða þriðja, fimmta og jafnvel seytjánda kynið. Raunpólitík yfirtekur nú sviðið og jaðarsetur þá sem kunna ekki skil á ímynd og veruleika. 

Lítið dæmi um raunpólitík í framkvæmd síðustu daga eru deilur Kólumbíu og Bandaríkjanna. Þrjár herflugvélar Bandaríkjanna fullar af ólöglegum innflytjendum stefndu á Kólumbíu. Yfirvöld í Suður-Ameríkuríkinu höfðu í frammi hugsjónamúður, að ekki væru allir ólöglegir innflytjendur í Bandaríkjunum glæpamenn, og synjuðu lendingarleyfis bandarísku hervélanna. Hvað gerir Trump? Jú, gefur út forsetatilskipun um refsitolla og ferðbann á kólumbíska stjórnarerindreka til Bandaríkjanna. Viðbrögð yfirvalda í Kólumbíu? Þau gefast upp á hugsjónamúðrinu og játa sig sigruð. Geta má nærri hvort önnur Suður-Ameríkuríki hafi í frammi andóf gegn Trump. Sámur frændi er mættur til leiks og talar ekki í hugsjónafrösum.

Danmörk er ekki Suður-Ameríkuríki. Meðferðin sem Danir hljóta af hálfu Trump verður ögn kurteisari. Þó aðeins ögn. Þrýst verður á dönsk stjórnvöld að gefa eftir, sem þau munu á endanum gera. Grænlendingum verður boðin dúsa, aukin sjálfsstjórn, jafnvel fullt sjálfstæði, og bandarískt fé. Varnarsamningur verður gerður á milli Bandaríkjanna og Grænlands með eða án danskrar aðildar. Bandaríkin fá í raun forræði yfir Grænlandi þótt það verði kallað samstarf.

Kraftbirting bandarískra raunstjórnmála í Grænlandi skiptir Ísland verulegu máli. Bandarískt-Grænland er allt annar nágranni en Danskt-Grænland. Bæði eru þarna á ferðinni ógnanir og tækifæri fyrir íslenska hagsmuni, sem óþarfi er að fjölyrða um á meðan yfirtaka Bandaríkjanna á stærstu eyju í heimi er enn í vinnslu.

Samstaða Íslands á að vera með Grænlendingum, ekki Dönum. Við eigum að stórefla samskiptin við Grænland, á sviði stjórnmála, viðskipta og menningar. Út á við segjum við að sjálfstæði og sjálfsforræði þjóða sé greypt í stein. Vitum þó samt að ætli stórveldi sér stöðutöku í minni máttar smáríki vegna öryggishagsmuna er aðeins hægt að óska eftir að siðaðra manna háttur verði hafður á.

Kristrún og Þorgerður Katrín eru fávísar á alþjóðastjórnmál. ESB-daðrið er nægur vitnisburður um djúpheimskuna. Inga Sæland kann ekki einu sinni að tala við skólastjóra án þess að úr verði hneyksli. Það er okkar veikleiki að sitja uppi með illa áttaðar konur við stjórnvölinn þegar heimurinn tekur hamskiptum. Kristrún ræður staðfestan siðleysingja í trúnaðarstöðu; Þorgerður Katrín rekur utanríkisstefnu sem miðast við að hvítir miðaldra amerískir perrakarlar fái aðgang að kvennasalernum; eldhúsflokkur Ingu Sæland er gjaldþrota. Til að kóróna hörmungarstöðu Íslands er nær allt embættisverkið gírað inn á að fá vel launað starf hjá ESB í Brussel. Embættismenn eru með hugann í austri en hagsmunir Íslands eru á norðurslóðum, nokkru fjarri veitingahúsum höfuðborgar Belgíu.

Í stuttu máli: menn á borð við Trump og Pútín leggja línurnar í heimspólitíkinni. Raunstjórnmál eru maskúlín, hugsjónapólitík er femínísk fortíð. 

Upplýsa af hverju Kristrún sótti ekki fundinn