Silja Bára segir ofbeldi frjálsa tjáningu

Rektor Háskóla Íslands, Silja Bára Ómarsdóttir, talar í framhjáhlaupi um óhæfuna 6. ágúst þegar Gil S. Epstein varð fyrir öskum og aðsúgi kennara og nemenda háskólans er hann flutti fyrirlestur sem brátt verð um. Epstein hafði það eitt til saka unnið að vera af röngum uppruna. Hann er gyðingur og prófessor við ísraelskan háskóla.

Í haustávarpi sem barst til nemenda með tölvupósti í gær nefnir Silja Bára aðsúginn að Epstein og segir að

öllu frelsi fylg­ir ábyrgð og það er eðli­legt að við spyrj­um okk­ur einnig hvenær frelsi eins til að tjá skoðanir sín­ar í formi mót­mæla geng­ur á tján­ing­ar­frelsi ann­ars.

Silja Bára segir að aðsúgurinn og öskrin sem Epstein varð fyrir séu ,,skoðanir" sem njóti verndar Háskóla Íslands. Eina álitamálið sé hvort frelsið til að öskra og hleypa upp fyrirlestri rekist á við tjáningarfrelsi þess sem hefur orðið. Nýmæli eru að rektor við vestrænan háskóla leggi að jöfnu ofbeldi og orðræðu. Skrílslæti jafngilda ekki vitsmunum og hafa aldrei gert.

Í innsetningarræðu Silju Báru 30. júni kvað við annan tón en í tölvupóstinum til nemenda í gær. Í ræðunni tók hún afdráttarlausa afstöðu með frjálsri tjáningu og þóttist á móti menntamorðum og hugmyndafræðilegu ofbeldi. Hér eru hennar eigin orð:

Meðvituð eyðilegging menntainnviða verður ekki kölluð annað en „menntamorð“. Það er alvarlegt og þarf að fordæma. En önnur og lævísari birtingarmynd þess er hugmyndafræðilegt ofbeldi sem felst í því að brjóta niður tjáningarfrelsi og akademískt frelsi með því að refsa og ógna fræðafólki um allan heim. Það þarf hins vegar ekki alltaf að beita ofbeldi heldur er fræðasamfélaginu gert ljóst að betra sé að þegja en að stíga fram. Það er á ábyrgð okkar allra að verja akademískt frelsi. (feitletr. pv)

Tvöfeldnin er yfirgengileg. Í rektorsræðunni varar Silja Bára við ,,hugmyndafræðilegu ofbeldi sem felst í því að brjóta niður tjáningarfrelsi og akademískt frelsi." Í tölvupósti til nemenda er á hinn bóginn frelsi til ofbeldis, að öskra og gera aðsúg, orðið jafngilt frjálsri tjáningu. Hugmyndafræðilegu ofbeldi undir yfirskini mótmæla var beitt í Háskólanum til að taka af gyðingi bæði málfrelsi og akademískt frelsi. Rektor blessar ofbeldisfulla gyðingaandúð, segir athæfið eitt ,,form mótmæla". Var Auschwitz ,,eitt form" lystigarðs?

Aðeins doktor fáviti trúir að ofbeldi og orðræða sé sami hluturinn. Silja Bára segir eitt um málfrelsi og akademískt frelsi í setningarræðu en allt annað í tölvupósti til nemenda. Í meðförum Silju Báru verður akademískt frelsi að nýmælinu akademískt ofbeldi. Ofbeldisfrelsi rektors Háskóla Íslands er eins fjarri menntun og menningu og hugsast getur. Háskóli Íslands með Silju Báru í stafni hæðist að frjálsri orðræðu, leggur hana að jöfnu við öskur og aðsúg að fræðimönnum. Skrílmenning Silju Báru er opinber stefna Háskóla Íslands á meðan hún situr i embætti rektors. 

  

Rektor skrifar um atvikið 6. ágúst

Bitlingar til ráðherrabarna

Logi menningarráðherra lét son flokkssystur og samráðherra, Ölmu Möller, fá opinberan bitling, formennsku í nefnd sem útdeilir peningum úr ríkissjóði til þurfalinga í kvikmyndagerð. Sonurinn hefur það líka með sér að vera samfylkingarmaður eins og mamma og Logi.

Daði Már fjármálaráðherra ber þá skyldu að gæta að meðferð fjármuna ríkissjóðs, sem að stærstum hluta er skattfé almennings. Hann gaf út reglur í byrjun árs um opinberar skipanir í stjórnir. Í reglunum segir m.a. að:

stjórnarmenn veljist á grundvelli hæfni, menntunar eða reynslu.

Logi ráðherra menntunar telur þá reynslu mikilvægasta að vera ráðherrabarn. Hæfnin, sem skiptir máli, er að hafa starfað í Samfylkingunni. Þegar um er að ræða kvikmyndagerð þarf vitanlega rétta menntun. Jónas Már Torfason, sonur Öldu ráðherra, er lögfræðingur. Í lagadeildum er auðvitað ítarlega fjallað um að gera bíó.

Vinstriflokkarnir starfa eftir meginreglunni um frændhygli. Opinberum gæðum er skipt á milli vina og vandamanna, almenningur éti það sem úti frýs.

Sonur ráðherra formaður nefndar sem fer með milljarða

Þögn RÚV um árásina á tjáningarfrelsið

RÚV þegir þunnu hljóði um menntamorðið í Háskóla Íslands, framið með velþóknun nýkjörins rektors Silju Báru Ómarsdóttur. Gil E. Epstein var meinað að flytja fyrirlestur þar sem hann þótti af óæskilegu þjóðerni. Háborg fordómanna vestur á Melum tekur málfrelsið af gyðingum.

Í vor, þegar Silja Bára fékk kjör sem rektor, birti ríkisfjölmiðillinn viðtal við hana. Í viðtalinu kemur m.a. fram:

Það er verið að fremja menntamorð um heim allan að mati Silju Báru og hún vill beita sér fyrir samstöðu á alþjóðavísu, efla samstöðu og draga fram hvernig sé verið að misbeita valdi gegn rannsóknum.

Í máli Epstein sýnir Silja Bára samstöðu með menntamorðingjum sem myrtu málfrelsið um hábjartan dag í fyrirlestrasal Háskóla Íslands. RÚV telur ekki ástæðu til að spyrja rektor hvað valdi sinnaskiptum. Í vor segist Silja Bára ætla að beita sér ,,á alþjóðavísu" gegn menntamorðum en undir hennar stjórn lætur Háskólinn viðgangast morð á menntun. Í stað þess að ,,draga fram" misbeitingu valds gegn akademísku frelsi hylmir rektor yfir óhæfunni.

Vel að merkja, hugmyndin um menntamorð og misbeitingu valds til að ganga milli bols og höfuðs á málfrelsinu, er nýjum rektor sérlega hugleikin. RÚV-viðtalið er tekið í byrjun apríl. Silja Bára ítrekar í innsetningarræðu sinni í lok júní að skelfingin sem blasir við vísindum og fræðum sé ,,hugmyndafræðilegt ofbeldi," ,,menntamorð" og ,,misbeiting valds". En svo í ágúst fellur rektor á prófinu, lætur sér vel líka að skelfingin raungerist í Háskóla Íslands. Silja Bára hleypur í felur og er ekki rukkuð um skýringu.

Morgunblaðið fjallar um menntamorð Silju Báru í fréttum og leiðara, einnig Vísir, Nútíminn, Fréttin og DV. En ekki RÚV. Fyrst eftir morðið á málfrelsi Epstein, þegar RÚV hélt að Silja Bára kæmist upp með tilræðið, bauð ríkismiðillinn stuðningsmanni rektors, Finni Dellsén, í hljóðver að ræða við annan háskólakennara, Kolbeinn Hólmar Stefánsson, sem taldi brýnt að Silja Bára fordæmdi verknaðinn. Eftir að öllum mátti vera ljóst að Silja Bára kæmist ekki upp með tiltækið þóttist Efstaleiti hafa öðrum hnöppum að hneppa en að sinna tjáningarfrelsinu og fréttum af hugmyndafræðilegu ofbeldi í Háskóla Íslands.

Í Vísi skrifar Róbert H. Haraldsson prófessor að í aðsúgi að Epstein hafi siðareglur Háskóla Íslands verið þverbrotnar:

Í siðareglum Háskóla Íslands segir undir kaflaheitinu „Akademískt frelsi og vönduð vinnubrögð“: „Við virðum frelsi hvers annars til rannsókna OG TJÁNINGAR á fræðilegri þekkingu og sannfæringu okkar.“ (ákvæði 3.1., leturbreyting hér).

Ekki þarf frekari vitnanna við. Menntamorðið 6. ágúst er óverjandi. En Silja Bára þegir og RÚV sýnir af sér meðvirka þögn. RÚV er ekki þjóðarmiðill frekar en að Háskóli Íslands sé þjóðarskóli.

RÚV og HÍ eru miðstöðvar lágkúrulegrar dygðaflöggunar þar sem algildur sannleikur í dag er argasta lygi á morgun, allt veltur á hver á í hlut. Útlenskur gyðingur skal svo sannarlega ekki ganga að vísu málfrelsi í Háskóla Íslands. Þar ráða Hamas-vinir ríkjum er réttlæta fjöldamorð á konum, körlum, börnum og gamalmennum. Menntamorð, hugmyndafræðilegt ofbeldi og misbeiting valds til þöggunar var í gær hryllingur en þykir í dag réttmæt aðgerð gegn gyðingi sem vogaði sér þiggja boð að halda fyrirlestur um gervigreind í Háskóla Íslands.

Í fréttum er ekki helst að geðsjúklingarnir tóku yfir mannaforráð spítalans.

 

 

Silja Bára rústar Háskóla Íslands

Frjáls tjáning er forsenda vísinda og fræða. Rektor Háskóla Íslands, Silja Bára Ómarsdóttir, styður ofbeldisaðgerðir gegn fræðimönnum. Gil S. Ep­stein, pró­fess­or við Bar-Ilan-há­skól­ann í Ísra­el, sætti aðsúg háskólakennara og nemenda er hann reyndi að flytja fyrirlestur í gervigreind í Háskóla Íslands 6. ágúst síðast liðinn. Epstein hafði verið boðið að flytja fyrirlesturinn en sumum kennurum og nemendum þykir hann af óæskilegum uppruna. Epstein er gyðingur.

Silja Bára rektor greip ekki til varna fyrir tjáningarfrelsið og frjálsa orðræðu. Með þögninni samþykkir rektor ofbeldið.

Engum blöðum er um það að fletta að aðsúgurinn, sem gerður var að Epstein 6. ágúst, er hreint og klárt ofbeldi. Silja Bára skilgreindi sjálf ofbeldið, og kallaði það menntamorð, í innsetningarræðu sinni sem rektor í sumar:

Meðvituð eyðilegging menntainnviða verður ekki kölluð annað en „menntamorð“. Það er alvarlegt og þarf að fordæma. En önnur og lævísari birtingarmynd þess er hugmyndafræðilegt ofbeldi sem felst í því að brjóta niður tjáningarfrelsi og akademískt frelsi með því að refsa og ógna fræðafólki um allan heim. Það þarf hins vegar ekki alltaf að beita ofbeldi heldur er fræðasamfélaginu gert ljóst að betra sé að þegja en að stíga fram. Það er á ábyrgð okkar allra að verja akademískt frelsi. (feitletr. pv)

Innsetning Silju Báru í embætti rektors fór fram 30. júní. Fimm vikum síðar, þann 6. ágúst, er menntamorð og hugmyndafræðilegt ofbeldi framið á Gil S. Epstein. Í lok júní segir rektor að það sé á ,,ábyrgð okkar allra að verja akademískt frelsi" en í byrjun ágúst lyftir Silja Bára ekki litla fingri til að hindra - eða fordæma - menntamorð og hugmyndafræðilegt ofbeldi í fyrirlestarsal Háskóla Íslands.

Silja Bára varði ekki akademískt frelsi þegar á reyndi. Rektor lætur gott heita að menntamorð og hugmyndafræðilegt ofbeldi sé stundað í Háskóla Íslands. Grunnstoð menntunar er frjáls orðræða. Brotin grunnstoð er brotinn háskóli. 

Kristrún skilur ekki muninn á Íslandi og Úkraínu

Úkraína var verkfæri Bandaríkjanna og ESB-Evrópu til að setja Rússland í úlfakreppu. Tilboð Nató til Úkraínu um aðild að hernaðarbandalaginu vorið 2008 hratt af stað atburðarás sem náði hápunkti með innrás Rússa í landið í febrúar 2022. Millileikur í valdaskakinu var stjórnarbylting í Kænugarði, að vestrænu undirlagi, árið 2014 og hertaka Rússa á Krímskaga í kjölfarið.

Eftir innlimun Krímskaga gaf þáverandi forseti Bandaríkjanna, Obama, út yfirlýsingu um að Rússland væri ekki stórveldi heldur staðbundin valdamiðstöð í Austur-Evrópu. Ellefu árum síðar býður Trump Pútín til Alaska og staðfestir þar með stöðu Rússlands sem stórveldis.

Munurinn á Rússlandi sem héraðsríki í Austur-Evrópu annars vegar og hins vegar Rússlandi sem stórveldi er sá að stórveldaklúbburinn starfar eftir óskráðum lögmálum um gagnkvæma virðingu aðildarríkja. Meginreglan er að eitt stórveldi ógnar ekki brýnustu öryggis- og varnarhagsmunum annars stórveldis - nema tilgangurinn sé að efna til stríðsátaka. Á dögum Sovétríkjanna reyndu þau að klekkja á Bandaríkjunum með uppsetningu eldflauga í Kastró-Kúbu. Aldrei komst heimsbyggðin nær kjarnorkustríði en einmitt i Kúbudeilunni 1962.

Trump þvær hendur sínar af Úkraínu með viðurkenningu á Rússland sem stórveldi. Eini bandamaður Úkraínu, sem vert er að nefna, er ESB-Evrópa, sem Trump telur ekki til stórvelda í hernaðarlegum skilningi heldur staðbundið héraðsríki vestast á landflæmi Evrasíu. 

Úrslit Úkraínustríðsins eru ráðin, aðeins er spurning um hve stórt tapið verður Úkraínu og ESB-Evrópu. Örvænting ræður ríkjum meðal leiðtoga ESB-Evrópu (og Bretlands) sem sjá fram á sterkt Rússland á bæjarhlaðinu. Til að bæta gráu ofan á svart draga Bandaríkin jafnt og þétt úr viðbúnaði sínum í Evrópu. Áhöld er um hvort Nató-samstarfið lifi öllu lengur nema kannski að nafninu til. 

Í viðtengdri frétt segir Kristrún forsætis að úrslit Úkraínustríðsins skipti Íslendinga ,,gríðarlegu máli". Nei, Kristrún, úrslit gresjustríðsins í Garðaríki hinu forna breyta sáralitlu fyrir Ísland sem liggur á miðju Norður-Atlantshafi fjarri vígaslóð í Austur-Evrópu. Fermingarstúlkan í forsætisráðuneytinu talar eins kaldastríðshaukur er missti af falli heimskommúnismans og hruni Sovétríkjanna fyrir 35 árum. Rússland er ekki á leiðinni inn í Vestur-Evrópu með skriðdreka. Pútín hefur hvorki áhuga á að standa undir öldrunarþjónustu aldurhniginna Evrópubúa né stemma stigu við innflæði múslíma í álfuna. Vestur-Evrópa er einfær um að tortíma sjálfri sér. 

Höfuðmáli skiptir fyrir Ísland að færa ekki forræði íslenskra mála og utanríkisstefnu til höfuðstöðva ESB-Evrópu í Brussel. Þar virðist Kristrún vera að vitkast upp á síðkastið, lætur hafa eftir sér að ESB-aðild sé ekki í forgangi. Þó nú væri. Að færa Ísland inn í ESB-Evrópu væri eins og að flytja hænur í minkabú og búast við langlífi fiðurfjárins.

ESB er með á prjónunum áætlun um sókn á norðurslóðum, til að bæta upp tapaða vígstöðu í Austur-Evrópu. Tilfallandi skrifaði um hvernig vígður og smurður Brussel-agent, Þorgerður Katrín utanríkisráðherra, teflir í tvísýnu sambandi Íslands og Bandaríkjanna með þjónkun við ESB-Evrópu. Feigðarflan utanríkisráðherra verður að blása af áður en það er um seinan.

Skiptir Íslendinga gríðarlegu máli

Kyn, hugsun og fáránleiki

Líffræðilegt kyn er áþreifanleg og sýnileg staðreynd. Nýburi er annað tveggja meyja eða sveinn. Tilvik óræðra kyneinkenna eru svo fá að ekki tekur að ræða þau. Enginn getur prófað að vera annað kyn en fékkst við fæðingu. Ekki frekar en hægt sé að prófa að vera í öðrum líkama en sínum eigin.

Meðvitundin kemur í heiminn með líkamanum og verður ekki aðskilin út ævina. Hægt er að krukka í líkamann á marga vegu með lyfjum og skurðaðgerðum en líkaminn verður alltaf í grunninn það sem hann er frá fæðingu, karlkyns eða kvenkyns, uns yfir lýkur.

Hugsun er helsta afurð meðvitundarinnar. Með hugsuninni getur fólk ímyndað sér hvað sem vera skal. Að það sé af öðru kyni, annarri tegund eða dauður hlutur, tannbursti eða bókahilla. Í leik barna er alsiða að fara í margvísleg  hlutverk mannheima og dýraríkis, þykir þroskandi. Flestir vaxa upp úr hlutverkaleikjum æskunnar en fáeinir festast á þroskastigi kennt við anal.

Hugsanafrelsi telst til mannréttinda. Það felur í sér að hver og einn má ímynda sér hvað sem vera skal og hafa sjálfsmynd er lundinni þjónar; heimskur en þykjast gáfaður, leiðinlegur en telja sig hrók alls fagnaður; undirlægja en ímynda sér að vera leiðtogi. Manninum er gefið frjálst val. Sumir velja af kostgæfni og hafa auga með sjálfum sér á meðan aðrir lifa í lygi og haga sér eins og hálfvitar. Þannig er mannlífið.

Á móti einstaklingsfrelsi kemur að samfélagið þarf viðurkennd sannindi til að vera starfhæft. Grunnsannindi mannlífsins eru aldur og kyn. Einstaklingur verður sjálfráða við ákveðinn aldur og fær ýmis aldurstengd réttindi eins og bílpróf og ellilífeyri. Ef hver og einn mætti ráða skráðum aldri í þjóðskrá yrði óreiða. Einhver fimmtán ára segðist sjötugur og heimtaði ellilífeyri, áttræður segðist tveggja ára og vildi fá inni á leikskóla með bleyjuskiptum og barnaleikjum. Í stuttu máli yrði samfélagið óstarfhæft. Nóta bene: hugtakið trans-aldur er til.

Við umberum karla í konulíki og lyftum ekki brúnum þótt kerling þykist karl í krapinu. Við erum umburðalynt samfélag góðu heilli og sættum okkur við sérvisku, geðræna kvilla og almennan fávitahátt upp að vissu marki.

Sértrúarhópurinn með forskeytið trans getur átt samleið með venjulegu fólki að gefinni aðgreiningu á gervi og gagnreyndu. Sannindi eins og að karlar fái ekki legskoðun, þótt þeir segist konur, verða að halda. Jafnframt að karlar keppi ekki í kvennaíþróttum þótt þeir skeri undan sér. Álitamál, sem þyrfti að ræða betur, er hvort karl, sem lætur gelda sig, skuli eiga rétt á búningsklefa kvenna í sundlaugum án vottorðs um að slátrið sé farið.

Ekki ber mikið á þeim vanda að konur, sem þykjast karlar, krefjist aðgangs að karlarýmum. Vandinn er allur á hinn veginn, karlar með ímyndaða píku troða sér inn með góðu eða illu í rými ætlað konum. Hlálegt er þegar meintir femínistar taka karlperrum fagnandi út á það eitt að þeir segjast kerlingar. Ljúgandi karlar við slæma geðheilsu eru nokkru fleiri en karlar með eggjastokka. 

Mikilvægast af öllu er þó að transliðið láti börn í friði. Fáránleikakenningar um að hægt sé að fæðast i röngum líkama og að kynin séu óteljandi má viðhafa í sérviskuklúbbum fullorðinna en eiga ekkert erindi í leik- og grunnskóla. Fíflin eiga sinn samastað í samfélaginu eins og aðrir. En við eigum ekki að láta viðundrin ráða ferðinni og alls ekki leyfa að þau komi að uppeldi og fræðslu barna. 

Snorri segir fólk ekki geta skipt um kyn

Ólafur Þór undirbýr lok Namibíumálsins með leka í RÚV

Héraðssaksóknari, Ólafur Þór Hauksson, er vanhæfur í viðamestu rannsókn embættisins seinni ára, Namibíumálinu. Ólafur Þór undirbýr niðurfellingu Namibíumálsins í samráði við RÚV, sem hratt málinu af stað með alræmdum Kveiksþætti í nóvember 2019. Namibíumálið er ásakanir RÚV um að Samherji hafi stundað mútugjafir um miðjan síðasta áratug til að tryggja sér veiðiheimildir í namibískri landhelgi. Niðurfelling málsins er áfellisdómur yfir embættinu og náttúruhamfarir fyrir RÚV.

Í bréfi sem Ólafur Þór héraðssaksóknari skrifaði til embættis ríkissaksóknara 22. apríl í ár viðurkennir hann vanhæfi að rannsaka mál er tengjast Jóni Óttari Ólafssyni, fyrrum starfsmanni Ólafs Þórs. Vanhæfi héraðssaksóknara stafar af kæru sem hann lagði fram gegn Jóni Óttari 2012. Síðar starfaði Jón Óttar fyrir Samherja og varð sakborningur í Namibíumálinu árið 2020.

Tilefni bréfsins sem Ólafur Þór skrifaði 22. apríl er rannsókn ríkissaksóknara á leka frá embætti héraðssaksóknara, áður sérstökum saksóknara, og varðar persónuupplýsingar fjölda einstaklinga sem voru til rannsóknar vegna hrunmála.

Í bréfinu segir Ólafur Þór

verulegan vafa leika á að embætti héraðssaksóknara sé til þess bært að rannsaka málið [þ.e. ólögmæta dreifingu persónuupplýsinga] þar sem undirritaður stýrði því embætti sem gögnin eru talin stafa frá og kærði sömu aðila [Jón Óttar] fyrir brot á þagnarskyldu á sínum tíma.

Þar sem Jón Óttar er einnig sakborningur í Namibíumálinu gildir vanhæfi Ólafs Þórs sömuleiðis í því máli. Þetta er lögfræði 101.

Ólafur Þór tíundar í bréfinu samskipti sín við Helga Seljan fréttamann RÚV. Þeir tveir hafa unnið saman í áravís þar sem Helgi fær upplýsingar frá embættinu til að matreiða þannig að grunaðir fái sem verstu útreiðina í fjölmiðlaumræðunni er fylgir rannsóknum embættis héraðssaksóknara.

Allt frá hrunmálum starfar Ólafur Þór eftir formúlunni að sé skortur á sönnunargögnum í dómsmáli skuli menn teknir af lífi í fjölmiðlum. Jafnvel menn sem voru aðeins vitni í sakamálum fengu að kenna sérstakri starfsaðferð Ólafs Þórs. Einar Sveinsson í Sjóvá varð fyrir barðinu á skipulögðum leka. Tilfallandi fjallaði um starfsháttu Ólafs Þórs í þeim embættum sem hann hefur stýrt frá hruni, embætti sérstaks saksóknara og héraðssaksóknara, undir fyrirsögninni Sérstakur, RÚV og vinstrimenn:

Sérstakur hafði annan hátt á og lak skipulega upplýsingum til fjölmiðla sem skrifuðu sakfellandi fréttir. Til þess var leikurinn gerður, að búa til sekt í umræðunni. Það eykur líkurnar á sakfellingu fyrir dómi. Samkvæmt samantekt Jennýjar Stefaníu hér að ofan var árangurshlutfall sérstaks saksóknara um 50 prósent fyrir héraðsdómi. Það þýðir að önnur hver saksókn var röng af hálfu sérstaks, sýknað var í málinu. Nærri má geta hvort ekki hafi hjálpað til, aukið líkurnar á sakfellingu, ef fjölmiðlar fóru hamförum í aðdraganda réttarhalda og birtu sakfellandi fréttir. Vinstrimenn í sjálfboðavinnu á samfélagsmiðlum sáu um fréttadreifingu. Á alþingi kyrjuðu vinstrimenn sönginn um að sakamenn mættu ekki ganga lausir.

Er Ólafur Þór tilkynnti lok rannsóknar Namibíumálsins í byrjun júlí í sumar fékk RÚV fréttina beint frá embættinu en ekki aðrir fjölmiðlar. RÚV er helsta málpípa héraðssaksóknara og hefur verið í hálfan annan áratug

Í júlí í sumar veit Ólafur Þór að hann er vanhæfur í Namibíumálinu, rétt eins og hann er vanhæfur í persónuupplýsingamálinu - játaði það í bréfi til ríkissaksóknara 22. apríl í ár. Með réttu hefði héraðssaksóknari átt að tilkynna niðurfellingu Namibíumálsins, en ekki það eitt að rannsókn sé lokið. Hvers vegna tilkynnir Ólafur Þór ekki niðurfellingu þegar fyrir liggur að ekki verði ákært?

Jú, héraðssaksóknari ætlar í samvinnu við fjölmiðla, RÚV sérstaklega, að koma höggi á Samherjamenn í fjölmiðlaumræðunni. Ólafur Þór er vanhæft ákæruvald en stundar skæruliðahernað á bakvið tjöldin til að rétta sinn hlut. Í samkrulli við fréttamenn leitast héraðssaksóknari við að sýna saklausa menn seka.

Í lok júní, rétt áður en rannsókn lauk formlega, bætti Ólafur Þór nokkrum skýrslum við gögn málsins. Skýrslurnar eru gagngert hugsaðar til að sýna sakborninga í neikvæðu ljósi. Enginn dómstóll mun fjalla um trúverðugleika upplýsinganna í skýrslunum, einfaldlega vegna þess að það verður ekki ákært. Upplýsingunum, sem bætt var við gögn málsins, á síðustu metrum rannsóknarinnar, eftir að vanhæfi Ólafs Þórs lá fyrir, eru eingöngu ætlaðar sem fóður í fjölmiðlaumræðu er gengur út á það að sýna Samherjamenn seka þótt þeir sæti ekki ákæru - og eru þar af leiðandi saklausir.

Hér er um að ræða tilraun til dómsmorðs utan dómstóla. RÚV hefur sérstakan hag af því að Samherjamenn líti út í umræðunni fyrir að vera sekir þegar þeir í reynd eru alsaklausir. RÚV hratt Namibíumálinu úr vör fyrir sex árum. Aðeins ein heimild er fyrir ásökunum RÚV um mútugjafir í Namibíu. Heimildin er ógæfumaðurinn Jóhannes Stefánsson sem namibíska útgáfan Informanté kallar fíkil og ómerking. Vitnisburður Jóhannesar er hvergi tækur í dómsmálum, hvorki í Namibíu né Íslandi. Aðeins siðlausir fréttamenn RÚV taka mark á söguburði manns sem er svo illa gáttaður að hann fer rangt með eigin kennitölu í lögregluyfirheyrslu. 

Tilfallandi spá er að næstu áramót verði Ólafur Þór Hauksson ekki lengur héraðssaksóknari. Starfsemin á Glæpaleiti heldur aftur áfram eins og ekkert hafi í skorist. Ríkisfjölmiðlinum stjórnar fyrrum lögreglustjóri sem kann ekki muninn á réttu og röngu og vílar ekki fyrir sér ósannindin. Spilltir embættismenn leika lausum hala hér á landi. Þeir vinna tjón á samfélaginu, grafa undan trausti með dómsmorðum utan laga og réttar í samvinnu við fjölmiðla sem þekktir eru fyrir að taka lögin í sínar hendur, samanber byrlunar- og símamálið.

 

 

 

RÚV segir frétt af síma, þó ekki byrlunarsímanum

Frétt á RÚV í fyrradag segir af lögreglu sem fær ekki að rannsaka síma. Landsréttur hafnar kröfu lögreglu, segir ekkert liggja fyrir um að síminn geymi upplýsingar er varði meint afbrot mannsins. Höfundur fréttarinnar er Brynjólfur Þór Guðmundsson fréttamaður.

Áhugi Brynjólfs Þórs á símum er valkvæður. Frægasti sími landsins er sími Páls skipstjóra Steingrímssonar. Næst frægasti síminn er Samsung-síminn í eigu RÚV sem notaður var til að afrita síma skipstjórans:

Þóra Arnórsdóttir ritstjóri Kveiks á RÚV keypti Samsung síma í apríl 2021 og skráði á hann númerið 680 2140 í sama mánuði. Síminn er sömu gerðar og sími Páls skipstjóra sem hefur númerið 680 214X. Aðeins munar síðasta tölustaf á númerunum tveim. Til afritunar var nauðsynlegt að hafa síma sömu gerðar og skipstjórans, Samsung. Símarnir eru lagðir saman og afritunarforrit er ræst. Aðgerðin tekur nokkrar mínútur.  

Páli skipstjóra Steingrímssyni var byrlað 3. maí 2021, stuttu eftir símakaup Þóru. Nýr ónotaður sími með símanúmer líkt númeri skipstjórans beið á Efstaleiti. Ráðabruggið lá fyrir. Aðeins átti eftir að byrla og stela.

Brynjólfur Þór fréttamaður hefur skrifað fréttir um byrlunar- og símamálið en aldrei spurst fyrir um RÚV-símann sem Þóra keypti í apríl 2021 til að afrita síma skipstjórans. Enn síður að fréttamaðurinn velti upp þeirri spurningu hvort starfsfélögum hans hafi siðferðilega og lagalega verði heimilt að afrita síma skipstjórans. Upplýsingar um símann og meðferð hans eru þó á vinnustað Brynjólfs Þórs. Núverandi og fyrrverandi samstarfsmenn Brynjólfs Þórs, t.d. Helgi Seljan og Þóra, gætu líka verið fréttamanninum innan handar að upplýsa málsatvik.

Í vetur gerði Brynjólfur Þór fréttaskýringu um byrlunar og símamálið. Tilfallandi bloggaði undir fyrirsögninni RÚV þegir um hlut Þóru í skæruliðafréttinni:

Fréttin um skæruliðadeild Samherja frumbirtist samtímis í Stundinni og Kjarnanum, að morgni dags 21. maí 2021. Fréttin, efnislega samhljóða í báðum miðlum, vísaði í gögn úr síma Páls skipstjóra Steingrímssonar, einkum samtöl við samstarfsmenn. Þóra Arnórsdóttir ritstjóri Kveiks á RÚV fékk síma skipstjórans til afritunar 4. maí 2021.

Kveikur er fréttaskýringaþáttur. Hvers vegna notaði Þóra ekki efni úr síma skipstjórans í fréttaskýringu um skæruliðadeild Samherja? Hvers vegna var fréttin send á Stundina og Kjarnann til birtingar? Fjölmiðlar vinna aldrei þannig að einn fjölmiðill aflar heimilda, vinnur fréttina og sendir hana á aðra fjölmiðla til birtingar. Allir blaðamenn vita að svona vinnubrögð eru aldrei stunduð á fjölmiðlum.

Lifibrauð fjölmiðla er fréttir. Fjölmiðill sem situr einn að frétt en gefur hana frá sér til annarra fjölmiðla er augljóslega ekki að stunda fréttamennsku. Eitthvað annað en að upplýsa almenning býr að baki.

Af öllum fjölmiðlum á Íslandi ber RÚV mesta ábyrgð að upplýsa þjóðina, eiganda ríkisfjölmiðilsins, hvers vegna starfsmenn RÚV tóku við síma, sem fékkst með byrlun, afrituðu efni símans, unnu frétt og sendu tvær útgáfur hennar á Stundina og Kjarnann.

Í gærkvöld [24. jan. 2025] birti RÚV fréttaskýringu um staðfestingu ríkissaksóknara að lögreglurannsókn er hætt á hlut blaðamanna í byrlunar- og símamálinu. RÚV birtir mynd af Þóru ásamt öðrum sakborningum en fjallar ekkert um hlut hennar að málinu.

Brynjólfur Þór og RÚV telja síma og sakamálarannsóknir fréttaefni. En ekki tvo frægustu síma landsins, báða af Samsung-gerð, og annar þeirra í eigu RÚV.

Hvar er afritunarsíminn með númerið 680 2140 niðurkominn? 

 

Gasa, Úkraína og sjálfstortíming ESB-Evrópu

Dræpu hryðjuverkamenn 15 þúsund Breta myndi breska ríkisstjórnin verðlauna hryðjuverkin með sjálfstæðu ríki ódæðismanna í nágrenni London? Þannig spyr Netanjahú forsætisráðherra Ísraels og vísar til 7. október 2023 er Hamas-liðar stóðu fyrir fjöldamorðum í Ísrael. Átökin í Gasa eru lóðbeint framhald af íslamskri villimennsku fyrir tveim árum.

Starmer forsætisráðherra Bretland og Macron forseti Frakklands verðlauna Hamas-hryðjuverkin með viðurkenningu á sjálfstæðu Hamas-ríki.

Uppgjöf ESB-Evrópu og Bretlands gagnvart Hamas er í fullkominni andstöðu við herskáa stefnu þeirra í Úkraínu. Þar vilja Starmer, Macron og Evrópuleiðtogar meira stríð, að Úkraínumenn berjist til síðasta manns. ESB-Evrópa og Bretland senda enga hermenn til Úkraínu en veita vopn og fjárhagsaðstoð. Til Gasa sendir ESB-Evrópa peninga til vopnakaupa Hamas og gröft neðanjarðarganga til hryðjuverka.

ESB-Evrópa og Bretland fylgja utanríkisstefnu sem kenna má við eftir-kaldastríðstímabilið, 1989-2022. Upphaf tímabilsins er fall Berlínarmúrsins, endalokin miðast við innrás Rússa í Úkraínu fyrir rúmum þrem árum. Ef einhver ein bók fangar hugmyndafræði tímabilsins er það Endalok sögunnar eftir Francis Fukuyama frá 1992.

Vestrænt forræði heimsbyggðarinnar var ráðandi viðhorf eftir kalda stríðið. Bandalagið milli Bandaríkjanna og ESB-Evrópu, með stuðningi alþjóðastofnana, skyldi lóðsa heiminn inn í bjarta nýja framtíð vestrænna gilda og stjórnarhátta. Borgaralegt lýðræði, kapítalismi með ríkisábyrgð og alþjóðahyggja var þríeinn guð hugmyndafræði sem um tíma virtist ósigrandi.

Vestrænir leiðtogar beggja vegna Atlantsála unnu kappsamlega að stofnun heimsþorpsins. Eitt stærsta verkefnið var viðskipta- og tollasamningur milli Bandaríkjanna og ESB-Evrópu, TTIP.

Þrjár meginástæður eru fyrir að heimsþorpið breyttist úr draumsýn í martröð. Í fyrsta lagi uppreisn almennings í tveim vestrænum meginríkjum sama árið, 2016. Um sumarið kusu Bretar útgöngu úr ESB-Evrópu, Brexit. Sama haust fékk Trump fyrst kjör sem forseti Bandaríkjanna. Í báðum tilvikum hafnað almenningur hornsteini heimsþorpsins, alþjóðahyggjunni. Engilsaxnesku þjóðirnar áttuðu sig á að heimsþorpið var verkefni sem þjónaði elítunni, rótlausum heimsborgunum, en ekki almenningi. TTIP dó drottni sínum.

Í öðru lagi reyndist vestræn stjórnmálamenning ekki sú útflutningsvara sem menn héldu. Tilraunir til að þvinga ofan á kokið á múslímaríkjum vestrænum gildum mistókst herfilega, í Írak, Afganistan og Sýrlandi. Í Austur-Evrópu gekk nokkru betur, ekki síst af þeirri ástæðu að kommúnisminn skildi þar eftir sig sviðna jörð. Austur-Evrópuríki hrúguðust inn í ESB og Nató árin eftir fall Berlínarmúrsins. ESB-Evrópa bauð ekki Rússlandi í félagsskapinn. Opin spurning er hvort Rússar hefðu þekkst slíkt tilboð. Vestræna hagfræðitilraunin, strax eftir fall Sovétríkjanna, gerði fáeina olígarka ofurríka en almenningur lapti dauðann úr skel. Hér er kominn lítt kunnur samnefnari Trump og Pútín. Báðir ná eyrum kjósendahópa í heimalöndum sínum sem hafa ímugust á valdaelítum.  Vestræna alþjóðahyggjan er tekin með fyrirvara í Austur-Evrópu. Pólland og Ungverjaland vilja sem minnst vita af stefnu ESB-Evrópu í málefnum hælisleitenda sem streyma frá múslímaríkjum.

Þriðja ástæðan að heimsþorpið er núna eins og tjaldbúðir indíána eftir heimsókn Custer er að vestrið missti tökin á frásögninni. Á öðrum áratug aldarinnar hnignaði máttur ráðandi fjölmiðla að útlista heimsmálin. Dreifræði samfélagsmiðla jók tortryggni á heilindi valdastétta sem hefðbundnir fjölmiðlar voru hallir undir. Brexit, Trump og uppgangur AfD í Þýskalandi, svo dæmi séu tekin, hefðu ekki raungerst án samfélagsmiðla enda í berhögg við meginstraumsmiðla. 

Í Úkraínustríðinu er tekist á um hvort Úkraína verði Nató-ríki eða ekki. Rússar segja nei en ESB-Evrópa já. Bandaríkin studdu ESB-Evrópu í nafni alþjóðahyggju en Trump afturkallaði þann stuðning. Eins og mál standa berst Úkraína fyrir lífi sínu sem sjálfstætt þjóðríki. ESB-Evrópa hefur hvorki styrk né pólitískan vilja til að taka við Bandaríkjunum sem helsti bakhjarl stjórnarinnar í Kænugarði. Rússneskur sigur í Úkraínu gerbreytir valdahlutföllum í Evrópu. Forræði Vestur-Evrópu, þar sem kjarnaríki ESB-Evrópu liggja, yfir austurhluta álfunnar verður hnekkt. Sú litla alþjóðahyggja sem var í Austur-Evrópu fjarar út.

Hvað gera leiðtogar ESB-Evrópu og Bretlands þegar heimsþorpið er í rúst og vestræn alþjóðahyggja heyrir sögunni til? Jú, þeir tileinka sér íslamska alþjóðhyggju, pan-arabisma, sem gengur út á tortímingu Ísraelsríkis. Múslímar eru stórir kjósendahópar í Vestur-Evrópu og fá æ meira vægi. Vinstrimenn, gömlu marxistarnir, eru við það heygarðshorn að vestræn menning  sé til að skammast sín fyrir. Þeir viljandi drepa frjómagnið sem fyrir margt löngu gerði vestrið máttugt. Vinstrihugtök eins fjölmenning eru Trójuhestur múslíma inn í evrópskar borgir. Starmer, Macron en í minna mæli Merz í Þýskalandi, af sögulegum ástæðum, tala í þágu yfirráðastefnu múslíma, er þeir stuðla að falli Ísraelsríkis.

Innan fárra áratuga heita ráðamenn Vestur-Evrópu Muhammed, Abdulla, Ali og Salman. Múslímsk Vestur-Evrópa mun standa andspænis kristinni Austur-Evrópu. Sjálfstortíming ESB-Evrópu er í vinnslu án þess að margir gefi henni gaum. 

Telur hertöku leiða til frekari hörmunga

Samtökin 78 búa til glæpi og ala á hatri

RÚV, auðvitað, flutti frétt í gærkvöldi fyrir Samtökin 78. Fréttamaður sagði fjölgun á ,,hugsanlegum hatursglæpum", úr fimm í sextán á milli ára. Talsmaður Samtakanna 78 fékk við sig viðtal til að krefjast að ,,hugsanlegir hatursglæpir" verði tilefni lagabreytinga til að hægt sé að refsa þeim sem andæfa trúarsetningum lífsskoðunarfélagsins um að sumir fæðist í röngu kyni og kynin séu ekki tvö heldur óteljandi. 

Tilfallandi þekkir á eigin skinni hvernig Samtökin 78 misbeita, í samvinnu við ákæruvald, löggjöfinni eins og hún stendur í dag. Tilfallandi var stefnt fyrir dóm er hann gagnrýndi aðkomu Samtakanna 78 að leik- og grunnskólum. Strangari löggjöf í þágu lífsskoðunarfélagsins stóreykur líkurnar á dómsmorðum. Gagnrýni verður heft ef ekki bönnuð. Lögregla í verktöku hjá Samtökunum 78 hundeltir mann og annan fyrir að tjá heilbrigða skynsemi, að kynin séu tvö og ekki er hægt að fæðast í röngum líkama.

Samtökin 78 leika þann leik, iðulega í samvinnu við RÚV og Vísi, að setja á svið glæpi til að fá samúð - og strangari löggjöf. Tilfallandi fjallaði um sviðsetningu fyrir tveim árum:

Samtökin 78 tilkynntu um hatursglæp 26. september síðast liðinn [2023]. Útlendur maður á ráðstefnu samtakanna varð fyrir líkamsárás í miðborginni, að sögn. Í frétt RÚV er haft eftir Daníel E. Arnarssyni framkvæmdastjóra Samtakanna að maðurinn hafi borið merki hinsegin fólks og samtökin ,,geri ráð fyrir að árásin hafi verið hatursglæpur." 

Strax var grunsamleg áherslan á hatursglæp. Hvernig gátu Samtökin 78 vitað um hugarfar að baki meintu afbroti? Hitt er augljóst að Samtökin 78 notuðu tilefnið til allsherjarútkalls í fjöl- og samfélagsmiðlum um að Ísland væri lífshættulegt hinsegin fólki. Tilfallandi bloggaði:

Á alþingi voru öryggismál félagsmanna Samtakanna 78 rædd og fordæmt að þeir geti ekki um frjálst höfuð strokið í íslenska haturssamfélaginu. Ráðherra kvaðst ,,svolítið hræddur" um líf og limi. Allt þetta vegna atviks sem enn er á huldu hvernig bar að og með hvaða afleiðingum. Enginn er grunaður;  málið er á frumstigi rannsóknar. En ekki skortir stórkarlalegar yfirlýsingar, m.a. frá forsætisráðherra, sem gerir sér far um að ala á ótta og öryggisleysi og ásaka almenning um ofstæki.

Rannsókn lögreglu hófst þegar eftir tilkynninguna. Meintur brotaþoli fór úr landi hálfum öðrum sólarhring eftir atvikið, að sögn með tannskemmdir, og hefur ekkert til hans spurst. Eftir stendur tilkynning um alvarlegan glæp.

Grímur Grímsson yfirlögregluþjónn sagði rúmum tveim vikum eftir meintan atburð að ,,mjög óvanalegt" væri að líkamsárás af þessum toga væri ekki upplýst. Í viðtengdri frétt mbl.is, rúmum tveim mánuðum eftir atvikið, er málið enn óupplýst.

Líkur standa til þess að meintur hatursglæpur verði aldrei upplýstur. Einfaldlega af þeirri ástæðu að engin líkamsárás átti sér stað. Tilfallandi tilgáta er að útlendi ráðstefnugesturinn hafi orðið fyrir slysi, e.t.v. vegna rafhjóls, og það hafi í meðförum Samtakanna 78 orðið að hatursglæp.

Eftir að ofanritað var skrifað átti tilfallandi samtal við rannsóknalögreglumann sem tengist kæru Samtakanna 78 á hatursglæpnum. Mýgrútur er af myndavélum í miðborginni. Lögreglumaðurinn tjáði tilfallandi að í rannsókninni hefði verið sett saman myndskeið að meintu fórnarlambi, sem var sænskur maður. Aðeins í tæpa hálfa mínútu hefði sá sænski ekki verið í mynd, á ferð sinni frá samkomu Samtakanna 78 og inn á hótelið sem hann dvaldi. Engin árás var gerð á manninn. Sagan, og þar með kæran, er uppspuni frá rótum. Samtökin 78 stóðu að lygaherferð um hatur í Reykjavík.

RÚV-fréttin í gær er sennilega upptaktur af nýrri herferð Samtakanna 78 um að sértrúarsöfnuðurinn sæti ofsóknum og þurfi aukna lagavernd. Samtökin búa til glæpi í samfélaginu og ala á hatri. Það gefur svo vel í kassann. Samtökin 78 græddu 60 milljónir króna á glæpasögunni um sænska hinseginmanninn og ekki-hatursglæpinn í miðborginni fyrir tveim árum.

Áhugamenn um flökkusögur og samsæriskenningar bíða spenntir eftir næsta leikþætti frá alræmdasta lífsskoðunarfélagi samtímans.