Siðastjórnmál ríkja, hagstjórnarpólitík er víkjandi

Skiptingu stjórnmála í hægri og vinstri síðustu hundrað árin eða tekur mið af afstöðunni til eignarhalds á framleiðslutækjum og markaðsbúskapar. Hægrimenn eru hlynntir frjálsum markaði og einkaeign á meðan vinstrimenn eru hallir undir opinberan rekstur og með fyrirvara við markaðsöflin.

Á seinni tíð ber æ minna á milli hægrimanna og félaga þeirra á vinstri kantinum í afstöðunni til hagstjórnar. Það er helst að þráttað sé um skattaprósentuna sem varla telst grundvallarmál. 

Siðastjórnmál færast á hinn bóginn öll í aukana. Hannes Hólmsteinn, helsti talsmaður markaðshyggjumanna, rýnir í jafnréttisumræðuna; moskumálið er ekta siðapólitík og deilan um stjórnarskrána á síðasta kjörtímabili er dæmi siðastjórnmál.

Hægrimenn eru varkárir og íhaldssamir í siðapólitík en vinstrimenn eru frjálslyndir og hallir undir samfélagstilraunir - líkt og þeir voru fyrrum.

Vinstrimenn, göfugar tilfinningar og valdið

Vinstrimenn, til dæmis þeir sem kalla gamla konu með rangar skoðanir ,,ógeðslega rasistakellingu", eru handhafar göfugra tilfinninga. Göfuglyndir menn eins og Karl Th. Birgisson þjást af ,,stækri fyrirlitningu" á Framsóknarflokknum. Illugi Jökulsson vill úthýsa framsóknarmönnum úr ,,siðuðu samfélagi."

Spænski rannsóknarrétturinn var einnig handhafi göfugra tilfinninga, NKVD austur í Rússíá var sömuleiðis krýndur rétthafi göfuglyndis.

Framsóknarmönnum og borgaralega þenkjandi fólki á Íslandi er nokkur vörn í þeirri staðreynd að vinstrimenn fara ekki með völdin hér á landi. Dæmin sanna að handhafar göfugra tilfinninga fyllast eldmóði rétttrúnaðar þegar þeir komast í tæri við völd. 

 

Segir umræðuna viðbjóðslega