Fjölhyggja og friður - fordómar og ófriður

Þar sem friður ríkir er sátt um fjölhyggju; hver fær að syngja með sínu nefi hvort heldur í trú, menningu eða lífsháttum. Aftur rjúka fordómar upp í stríðsástandi.

Við þekkjum þetta stef úr eigin sögu. Á tíma sjálfstæðisbaráttunnar voru hér ríkjandi fordómar gagnvart Dönum, sem við köllum frændur okkar í dag. Þá voru Bretar ekki hátt skrifaðir á dögum þorskastríðanna en þykja almennt í dag þokkalegt fólk. Erjur okkar við þessa nágranna eru hjóm eitt í samanburði við stríðssögu margra þjóða.

Spurningin er hvort kemur á undan friðurinn eða fjölhyggjan, eggið eða hænan.

 

Meirihluti segir engan æðri öðrum

Athugasemdir

[Bjarne Örn Hansen (IP-tala skráð) 1.6.2017 kl. 19:50]

Fjölhyggja, getur aldrei orðið til friðar ... hver manneskja hefur tvö gen í sér ... það veikara, verður að víkja ... í "fjölhyggju" hverfur veikasta genið.

Fjölhyggja, er skipulaggt þjóðarmorð.

[Theódór Norðkvist, 1.6.2017 kl. 21:42]

Vér skulum hafa ein lög og einn sið. Slítum vér í sundur lögin, slítum vér og í sundur friðinn. Þessi orð Ljósvetningagoðans eru eins sönn í dag og fyrir þúsund árum.

Frumstæð trúarbrögð sem bjóða fylgjendum sínum að berja eiginkonur sínar og drepa þá sem hneigjast til annarrar trúar, geta ekki búið í friði við aðra. Ef það er friður, þá er það falskur friður sem endar í borgarastyrjöld, eins og stefnir í víða um Evrópu.