Laun Elliða og siðferði sósíalista

Eflingar-sósíalismi er ráðandi tíska í kjarabaráttunni. Grunnhugmyndin er réttlæti. Það sé beinlínis ranglátt að einhver sé með lægri laun en nemur tiltekinni fjárhæð.

Gefum okkur að sátt náist um lágmarkslaun á Íslandi, segjum 650 þús. kr. en það eru dagvinnulaun mín sem framhaldsskólakennara. Þar með væri launaranglæti útrýmt, samkvæmt kennisetningu sósíalista.

Er hægt að ímynda sér slíka sátt? Já, en aðeins sem ímyndun. Sósíalistar myndu aldrei samþykkja að réttlætinu væri fullnægt, það kippti stoðunum undan tilveru þeirra. Þeirra tilvist byggir á samjöfnuði og óánægju með að einhver hafi hærri laun en annar.

Meðallaun á Íslandi, fyrir farsótt, voru eitthvað um 700 þúsund á mánuði, heildarlaun fyrir dag- og yfirvinnu í einn mánuð. Elliði bæjarstjóri er með rúmlega tvöföld meðalmánaðarlaun fyrir það að bera ábyrgð á rekstri bæjarfélags. Það hljómar ekkert út úr korti, liggur nærri mánaðarlaunum alþingsmanna.

Siðferði sósíalista er að taka fyllilega eðlilegt ástand og gera úr því ljótleika óréttlætis. Á Íslandi er meira launajafnrétti en á öðrum byggðum bólum. Þeir sem búa til ranglæti úr því ástandi eru skringilega innréttaðir.

 

Elliði birtir launaseðilinn

Bretar eru vinir, en líka óvinir: um heimsku í stjórnarráðinu

Bretar settu á okkur hryðjuverkalög í aðdraganda hrunsins, það var ekki vinarbragð. Bretar sendu herskip upp að ströndum Íslands til að verja rányrkju breskra togara í íslenskri landhelgi. Ekki var það huggulegt af stórveldinu.

Hvorugt þessara atriða rataði í ítarlega frétt stjórnarráðsins um 80 ára stjórnmálasamband Íslands og Bretlands, sem raunar var slitið um tíma vegna stríðsins um landhelgina. Heimskan í stjórnarráðinu gerir Gulla utanríkis að meiri hálfvita en hann þyrfti að vera og gæti þriðji orkupakkapilturinn alveg verið án bjarnargreiðans.

Heimskan í stjórnarráðinu er angi af menningarsjúkdómi sem veldur því að fólk sér heiminn í svart-hvítu og tapar blæbrigðum veruleikans. Menningarsjúkdómurinn krefst annað hvort eða - á meðan heimurinn er bæði og. Í sæmilega mönnuðu stjórnarráði ætti fyrir löngu að vera komið hjarðónæmi fyrir alþjóðaveiru sem einkum leggst á fólk töluvert neðan meðalgreindar.

Hlutlægt mat er að Bretar eru sögulega bæði og, vinir og óvinir. Seint á miðöldum sigldu þeir hingað, veiddu og versluðu yfirleitt til hagsbóta fyrir landsmenn sem annars voru undir dönsku yfirvaldi. Þegar herskip hans hátignar sigldu inn Faxaflóa 10. maí 1940 varpaði þjóðin öndinni léttar. Það voru ekki sveinar Hitlers sem sóttu okkur heim. Nokkurt stímabrak varð mánuði áður þegar þýskar hersveitir lögðu undir sig Noreg og Danmörku. Bretar voru ótvírætt betri kostur. Líkt og Íslendingar eru Bretar eyþjóð(ir) sem lítt taka undir isma meginlandsins, hvort heldur forskeytin séu nas-, kommún- eða ESB.

Þjóðir eiga ekki hugsjónir, aðeins hagsmuni. Þessi grunnhugsun gildir í samskiptum þjóðríkja frá nýöld. Þjóðríkið á fyrst og fremst skyldum að gegna við íbúa sína. Til að rækta þá skyldu mega stjórnvöld aldrei falla í þá gildru að umgangast íbúana eins og börn sem hvorki vita í þennan heim né annan.

Bretar eru vinaþjóð en stundum skerst í odda þar sem hagsmunir Íslands og Bretlands fara ekki saman. Á hátíðarafmæli stjórnmálasambands þjóðanna ætti ekki að draga fjöður yfir sögulegar staðreyndir.

Eitt atriði enn gæti skýrt hálfvitatexta stjórnarráðsins. Bretar tóku stórmerkilega ákvörðun í þjóðaratkvæðagreiðslu árið 2016; að yfirgefa Evrópusambandið, Brexit. Sjálfkrafa færir Brexit okkur nær Bretum andspænis ESB. Hvers vegna skyldi eins og einni setningu ekki splæst í frétt utanríkisráðuneytisins um þetta atriði. Jú, það er alþjóðaveiran sem meira og minna allir í íslensku utanríkisþjónustunni eru smitaðir af: sæluríkið er ESB, utan þess er harðbýli. Sérstaklega ef maður er smitaður embættismaður - og ætti með réttu að vera í sóttkví.

Stjórnmálasamband við Bretland 80 ára