Kona velur sér hlutverk ambáttar

Shamíma Begum valdi sér hlutverk ambáttar að múslímskum sið. Líkt og margar vestrænar konur skipti Begum út sjálfræði og frjálslynd fyrir undirgefni.

Trúarmenning múslíma býður konum undirgefni. Fjölkvæmi er algengt meðal múslíma og til þess tekið þegar einhver efast um heilbrigði þess að karl eigi margar konur.

Karlar sem fundu sannfæringu sinni farveg hjá Ríki íslams fóru austur til að drepa og vera drepni. Konur gengu íslamistum á hönd til að fá á sig hlekki.

Vestræn einstaklingshyggja er ekki allra.

Vill búa með Begum í Hollandi

9 flokkar og uppskriftin að Íslandi

Heilir 9 flokkar fá mælingu í könnun og allir nema einn fulltrúa á alþingi. En landsmenn skiptast ekki í níu pólitískar fylkingar. Hvað veldur slíkum fjölda framboða?

Á meðan fjórflokkakerfið var og hét, frá lýðveldisstofnun og fram undir hrun, voru til tveir kjósendahópar. Flokkshestar sem kusu sinn flokk í gegnum súrt og sætt og lausafylgi er kaus eftir pólitískum tískustraumi. Kalda stríðið og barátta við verðbólgu voru meginuppspretta deilna.

Um aldamótin stokkuðu vinstrimenn upp flokka sína, Alþýðubandalagið klofnaði í Samfylkingu og Vinstri græna; Alþýðuflokkur fór nánast í heilu lagi inn í Samfylkingu á meðan Kvennalistinn dreifðist.

Stóru deilumál lýðveldisáranna, kalda stríðið og verðbólgan, urðu jaðarmál um aldamótin. Ný átakamál, s.s. Evrópumál og náttúrvernd, komu í staðinn.

Annað mál, séríslenskt, gegnsýrði samfélagið í byrjun aldar. Útrásin 2000-2008 var menningarpólitísk hamskipti á sjálfsvitund þjóðarinnar. Íslendingar trúðu margir hverjir að þeir væru sérstökum gáfum gæddir á sviði fjármála. Ofmetnaðurinn birtist í hugmyndum um að landið yrði fjármálamiðstöð á heimsvísu og að Ísland tæki sæti í öryggisráði Sameinuðu þjóðanna.

Hrunið afhjúpaði blekkinguna. Fjármálavitið reyndist heimskuleg áhættusókn í bland við glæpahneigð.

Stjórnmálakerfið tók þátt í blekkingunni og varð illa úti í tilvistarkreppunni eftir hrun. Í framhaldi opnuðust flóðgáttir fyrir einstaklinga og hópa sem töldu sig vita hvernig ætti að bjarga Íslandi. Þar voru margir kallaðir en fáir útvaldir. Í raun er það aðeins einn óhefðbundinn pólitíkus sem átti erindi á vígvöllinn, Sigmundur Davíð Gunnlaugsson. Hann gerði smáflokk úr gamla kerfinu að stórveldi nýrra stjórnmála í kosningunum 2013. En vantraust hrunsins ásamt misheppnuðu viðtali og atsókn fjölmiðla felldi bjargvættinn. 

Samhliða fjármálalegu og pólitísku hruni tók fjölmiðlakerfið stakkaskiptum. Samfélagsmiðlar gáfu tóninn í umræðunni en hefðbundnir miðlar eltu. Dagskrárvald samfélagsumræðunnar, sem áður var í höndum fárra stjórnmálaflokka og álíka margra fjölmiðla, var komið út um víðan völl. Og er þar enn. 

Stjórnmálaflokkar bjóða uppskrift að samfélagi. Ein 9 framboð þykjast vita og kunna hvað þarf til að gera Ísland starfhæft. En þjóðin skiptist ekki í 9 fylkingar. Íslendingar eru ein fylking þótt meiningarmunur sé nokkur á milli manna eftir búsetu, afkomu og lífsskoðun. Þeir stjórnmálaflokkar sem finna stærstu samnefnarana meðal þjóðarinnar munu lifa og dafna. Hinir verða neðanmálsgrein í sögu eftirhrunsins.

 

 

  

Sjálfstæðisflokkur bætir við sig