Árangurstengd laun - aðeins til útvaldra

Hraustleg launahækkun forstjóra N1 eru skýrð með rekstrarárangri fyrirtækisins árið 2016 sem var gott. Launin hafi ekki hækkað varanlega, aðeins hafi verið um umbun að ræða fyrir hagfellt rekstrarár.

Ef það er rétt vaknar spurningin hvers vegna aðrir starfsmenn nutu ekki góðs af afkomubatanum.

Hvers eiga almennir starfsmenn N1 að gjalda? Var það ekki vinnan þeirra sem skóp verðmætin?

Með því að umbuna aðeins útvöldum sendir stjórn N1 út þau skilaboð að almennir starfsmenn séu annars flokks. Það er ekki skynsamleg starfsmannastefna.

 

Áskorun VR felld á aðalfundi N1

Logi auglýsir veldi Sjálfstæðisflokksins

Loga Einarssyni formanni Samfylkingar dytti ekki í hug að mæta í ræðustól alþingis með landsfundarsamþykkt eigin flokks. Landsfundur Samfylkingar er saumaklúbbur fáeinna vinstrimanna.

Landsfundur Sjálfstæðisflokksins er aftur um 1200 manna samkoma og samþykktir þar á bæ vega töluvert þyngra en samsuða saumaklúbbs.

Enda mætir formaður Samfylkingar með landsfundarsamþykkt Sjálfstæðisflokksins en ekki Samfylkingar. Logi tekur að sér að auglýsa styrk Sjálfstæðisflokksins. Ekki slæmt dagsverk það, Logi.

Kasti ályktun landsfundar út á hafsauga

Fé án hirðis fær húsbónda

Forstjóraelítan í samvinnu við forstöðumenn lífeyrissjóða líta á almannafé sjóðanna sem ,,fé án hirðis". Afleiðingin er að sjálftökuhugsun er orðin ráðandi; menn í æðstu stöðum skammta sér laun.

En almannafé lífeyrissjóðanna er komið með húsbónda.

Og húsbóndinn heitir veruleikinn á vinnumarkaði. Það gengur ekki að sjálftökuliðið skammti sjálfu sér ofgnótt á meðan almenningur fær skít úr hnefa.

Vill selja hlutabréfin í N1

Trú, stjórnmál og stórveldi en minnst lýðræði

Trú er eitt sjónarhorn á deilurnar fyrir botni Miðjarðarhafs. Öll ríkin þar, utan Ísrael, eru múslímsk. Megingreinar íslam eru súnnar og shítar. Bandalag súnna eru Íran, Sýrland og Írak, eftir fall Hussein, sem var súnni. Sádí-Arabía og Tyrkland eru helstu súnnaríkini.

Ofan á trúarsjónarhornið koma stjórnmál. Kúrdar, sem eru múslímar en ekki arabar, og búa í landamærahéruðum Tyrklands, Írak og Sýrlands, krefjast sjálfstæðis. Sjálfstætt Kúrdistan tæki land og auðlindir frá hinum ríkjunum.

Þriðja sjónarhornið eru stórveldahagsmunir. Bandaríkin og Nató-þjóðirnar á vesturlöndum töldu óhætt að styrkja sig aftir fall Sovétríkjanna. Innrásin í Írak 2003 var liður í þeirri viðleitni. Frá kalda stríðinu voru Sádí-Arabía og Tyrkland, sem er Nató-ríki, helstu bandamenn Bandaríkjanna.

Arabíska lýðræðisvorið í kringum 2010 átti samkvæmt vestrænum sjónarmiðum að vera krafa um nýskipan í miðausturlöndum. Innrásin í Írak felldi einn leiðtoga, Hussein. Næstir í röðinni voru Gadaffi í Líbíu og Assad í Sýrlandi.

Lýðræðið risti grunnt. Í trúarmenningu múslíma er lýðræði framandi hugtak. Menn eins og Hussein, Gadaffi og Assad stjórnuðu sínum ríkjum í bandalagi ættbálka og minnihlutahópa. Þegar bandalög riðluðust varð fjandinn laus og upphófst stríð allra gegn öllum. Sem er um það bil staðan í dag.

Lærdómurinn af upplausninni í miðausturlöndum er að stöðugleiki ríkja ræðst ekki af hve lýðræðisleg þau eru heldur af staðbundnum aðstæðum, sem hafa því minna að gera með lýðræði eftir því sem löndin standa fjær vestrænni menningu.

 

Rússar leiddu Assad í átt að sigri