Múslímaríkið og kommúnismi gærdagsins

Sádí-Arabía er múslímaríki kennt við eina fjölskyldu, Sáda. Fyrir utan olíu eru þekktustu útflutningsvörur Sádí-Arabiu Osama Bin Laden, fjöldamorðingjarnir sem kenndir eru við 11. september 2001 og Ríki íslams.

En vegna olíunnar, sem hélt efnahagskerfi vesturlanda í gangi áratugina eftir seinna stríð, er Sádí-Arabía helsti bandamaðurinn í arabalöndunum fyrir botni Miðjarðarhafs.

Múslímaríkið er á andlegu og trúarlegu miðaldastigi. Konur eru aðeins skör hærri en húsdýr og grimmilegar refsingar eru viðhafðar opinberlega - líkt og tíðkaðist í Evrópu á miðöldum og í trúarstríðum þar á eftir þegar kveikt var í fólki á götum og torgum.

Í stað þess að vesturlönd þvoi hendur sínar af miðaldafyrirbærinu er mulið undir hatursríkið á alþjóðlegum vettvangi. Sádar eru t.d. í forystu mannréttinda á vettvangi Sameinuðu þjóðanna. Það er ígildi þess að láta barnaníðing sjá um dagheimili.

Nú eru vesturlönd í nokkrum vanda. Æðstu yfirvöld í Riyadh létu myrða og búta í sundur mann sem þeim var ekki að skapi, Jamal Khashoggi, og var sá þó enginn fermingardrengur. Upp komst um strákinn Tuma og vesturlönd rötuðu í siðferðisklemmu.

Er þá ekki sniðugt að drífa sig að skapa óvin annan verri en miðaldafyrirbærið? Jú, kommúnismi gærdagsins hlýtur að vera svakalega hættulegur. Í öllu falli má reyna að selja óttann auðtrúa fólki og fjölmiðlum.

Vestræna elítan vill telja okkur trú um að brýnast sé efna til ófriðar við Rússa. Þeir voru jú einu sinni kommúnistar og eiga enn kjarnorkuvopn. Kjarnorkuvopnasamkomulag sem var gert meðan enn voru Sovétríki er allt í einu orðið mál málanna í samskiptum austurs og vesturs. 

Uppsögn samkomulags um kjarnorkuvopn frá 1987 er efnislega merkingarlaus. En uppsögnin yrði táknræn yfirlýsing um að vesturlönd, sem einu sinni voru kennd við kristni, vilja gera Rússland að höfuðóvini til að halda lífi í múslímaríki sem hatast við allt vestrænt.

Ef það væri til önnur pláneta að búa á myndi maður tékka út af jörðinni.

 


mbl.is Bretar kaupa ekki skýringar Sádi-Araba
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Efling: öryrkjar og launþegar sama fólkið

Skilgreining á öryrkja er að hann býr skerta starfsgetu; getur ekki unnið. Launþegi er aftur einstaklingur í starfi. Verkalýðsfélag sem leggur þessa tvo hópa að jöfn, eins og Efling gerir, er ekki lengur launþegafélag heldur framfærslufélag undir kjörorðinu ,,minnst vinna, mest laun."

Sjúkrasjóður VR er að tæmast segir í nýlegri frétt RÚV. Ferlið er svona: 

Þegar fólk brennur út vegna álags nýtir það fyrst veikindadaga á vinnustað, sé það í vinnu, og fær svo greiðslur úr sjúkrasjóði stéttarfélags. Ef fólk nær ekki bata eftir ákveðinn tíma fer það á örorku.

Það er vitanlega álag að mæta í vinnuna. Maður þarf að vakna fyrir allar aldir og vera fjarri heimilinu (tölvunni, rúminu, tjillinu) í heila átta tíma og stundum gott betur. Er þá ekki mun huggulegra að kæla sig, kulna, melda sig veikan og vera bara alveg búinn á því?

Framfærslufélög eins og Efling og VR sjá um afganginn. Í fyrsta lagi ráðstafa félögin digrum sjúkrasjóðum vinnandi fólks og þar er matarhola. Í öðru lagi sjá framfærslufélögin um orðræðu sem réttlæta kulnun: þetta er allt yfirstéttinni að kenna sem lætur mig vinna svona mikið. Í þriðja og síðasta lagi hóta framfærslufélögin að lama atvinnulífið með allsherjarverkföllum ef maður fær ekki kulnaður mannsæmandi framfærslu.

Einu sinni voru menn stoltir af vinnunni sinni. Þeir töldu sig gera gagn í samfélaginu og launin voru umbun. Launavinna var leið til sjálfsbjargar, að sjá um sig og sína. Ekki lengur. Nú eiga aðrir að sjá um þarfir manns. Til þess höfum við framfærslufélög eins og Eflingu og VR.

Og ef illa gengur að rukka aðra um lífsviðurværið er það auðvitað helvítis yfirstéttinni að kenna.


mbl.is Stjórn­völd í herferð gegn tekjulágum
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Bloggfærslur 21. október 2018

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband