Ríkið greiðir Heimildinni 3299 kr. fyrir hvern notanda

Útgáfan Heimildin fær frá ríkinu rúmar þrjú þúsund krónur fyrir hvern notanda miðilsins. Á Heimildinni starfa fjórir sakborningar í byrlunar- og símastuldsmálinu. Brotaþoli er Páll skipstjóri Steingrímsson.

Páll skipstjóri skrifar grein á Vísir.is um hversu öfugsnúið er að ríkissjóður niðurgreiðir jaðarmiðil með vafasama dagskrá og sakborninga að störfum. Niðurgreiðslan er ekkert smáræði. Fyrir hvern notanda greiðir ríkið ígildi áskriftar, 3299 kr. Samtals fær útgáfufélag Heimildarinnar 54,7 milljónir króna. Notendur miðilsins eru skv. Gallup 15 þúsund.

Útgáfa eins og Heimildin þarf ekki að sýna fram á að hún eigi erindi til almennings. Engar kröfur eru af hálfu ríkisins að nokkur hafi áhuga á efninu sem Heimildin býr til, að ekki sé talað um hvort efnið standist faglegar kröfur.

Það liggur í hlutarins eðli að þegar þriðjungur ritstjórnar fjölmiðils er undir sakamálarannsókn  að ritstjórnarstefnan hlýtur að vera á skjön við lög og almannaheill. Heimildin er hæli afbrotamanna.

Páll skipstjóri er maður góðhjarta og sér aumur á ofsækjendum sínum. Hann kallar það góðverk að styrkja útgáfu sakborninga. Tilfallandi Páll sér aftur enga ástæðu til að ríkissjóður verðlauni siðlausan fjölmiðil með glæpsamlegan tilgang.

 

Óvissa, sérfræðingar og fréttir

Enginn veit hvenær eða hvar gýs í nágrenni Grindavíkur. Þegar grannt er hlustað eftir áliti sérfræðinga kemur á daginn að þeir eru ekki fyllilega sammála. Ekki aðeins um hvar eða hvenær gjósi heldur einnig um réttan undirbúning og tímasetningar viðbragðsáætlana.

Í Grindavík og nágrenni, s.s. í Svartsengi, er rekin margháttuð atvinnustarfsemi sem óraunhæft er að loka á meðan fátt er vitað um hvar og hvenær eldsumbrot hefjast. Fólk vill skiljanlega lifa sínu daglega lífi án rýmingar og lokana nema þegar brýn nauðsyn kallar.

Óvissan er nagandi og þá reynir á sérfræðingana að segja ekki meira en sæmileg innistæða er fyrir. Ekki skal þó þvertaka fyrir að innsæi skiptir máli og er eðli málsins samkvæmt ekki auðmælanleg. Vitanlega ætti ekki að fara þá leið að semja handrit að samræmdri skoðun og krefja sérfróða að fylgja forskrift. Við óvissuna um hvar og hvenær eldsumbrot hefjast er betra að hafa fleiri sjónarmið en eitt er byggir á valdboði.

Fréttamenn sem krefja sérfræðinga svara um mál sem ekki er hægt að fullyrða neitt um án fyrirvara ættu að hafa taumhald á sér í framsetningu frétta. Undir er lífsviðurværi fólks sem ekki ætti að taka af léttúð. Samtímis eru möguleg eldsumbrot að umfangi er kallar á fulla árvekni.

Hugur manns er hjá Grindvíkingum.

 

 

Kvikuinnstreymið miklu öflugra en áður

Hamas í Háskólabíó

Samstöðufundur með Hamas var haldinn í Háskólabíó í gær. Félagið Ísland-Palestína stóð fyrir fundinum, fyllti salinn og gott betur, samkvæmt fréttum.

Yfirstandandi átakahrina milli Hamas hryðjuverkasamtakanna og Ísraels hófst 7. október. Hamas-liðar stóðu að fjöldamorðum í suðurhluta Ísrael, drápu um 1400 saklausa og tóku yfir 200 gísla.

Hryllileg morð framin með ólýsanlegri grimmd, handan þess sem hægt er að ímynda sér. Saklausar fjölskyldur urðu fyrir pyntingum, nauðgunum; líkamshlutar voru sneiddir af lifandi fólki.

Lýsingin er fengin frá bresku útgáfunni Telegraph. Hryllingurinn 7. október er skjalfestur, bæði með verksummerkjum og myndum sem Hamas-liðar tóku á meðan morðæðið stóð yfir. Hluti hryðjuverkaliða var felldur og myndefnið komst í hendur Ísraelsmanna.

Frelsa þarf Palestínu undan Hamas, segir Telegraph. Fyrr er ekki hægt að ræða frið. En það verður enginn friður í bráð. Hamas-fundurinn í Háskólabíó er lítið dæmi um víðtækan stuðning sem hryðjuverkasamtökin njóta á vesturlöndum. Hamas fær bæði siðferðis- og fjárhagslegan stuðning frá vestrinu. Blóðþorsti klæddur í smælingjasamúð. 

 

Myndir: Fjölmenni á samstöðufundi með Palestínu

Notendum RÚV fækkar um 35%

Í byrjun árs voru 89 þús. notendur á ruv.is, netmiðli RÚV. Núna eru þeir 58 þús. samkvæmt mælingum Gallup. DV er með tvöfalt fleiri notendur en RÚV, Morgunblaðið og Vísir fjórfalt fleiri notendur.

Sé horft á flettingar, þ.e. hversu oft notendur smella á efni í netmiðli, verður munurinn enn meiri. DV er með meira en fjórfalt fleiri flettingar en RÚV. Morgunblaðið og Vísir eru ljósárum á undan. RÚV mælist með 167 þús. flettingar en Morgunblaðið með yfir tvær milljónir og Vísir 1,7 milljón.

Í netmiðlun eru RÚV og Mannlíf í sama flokki. Heimildin skrapar botninn.

Á innan við ári hefur netmiðill RÚV tapað yfir 30 þúsund notendum. Það er afrek. Enginn annar fjölmiðill sýnir jafn mikið fall. Nema Fréttablaðið, sem hætti rekstri á árinu. Netmiðill Fréttablaðsins þótti alltaf lélegastur fjölmiðla en var samt fyrir ofan RÚV.

Stundum er sagt að fólk greiði atkvæði með fótunum þegar það leggur á flótta frá óboðlegum aðstæðum. Í netheimtum eru atkvæði greidd á lyklaborði tölvu og snertiskjá snjallsíma. Flóttann frá RÚV má jafna við hrun.

Séra Friðrik og slúður Guðmundar

Guðmundur Magnússon sagnfræðingur segist hafa fengið áhuga á séra Friðriki Friðrikssyni, kristilegum æskulýðsfrömuði á fyrri hluta síðustu aldar, þegar hann las bréf Friðriks til Eggerts Claessen. Bréfin líkjast ástarbréfum, segir Guðmundur, og vildi gera skil samkynhneigð í ,,gamla þjóðfélaginu."

Vinnutilgáta Guðmundar var að æskulýðsfrömuðurinn, sem féll frá fyrir sextíu árum, hafi verið skápahommi. En með því að Guðmundur segir ekki frá öðrum heimildum um meinta samkynhneigð söguhetjunnar virðist eins og fjarað hafi undan tilgátunni á meðan verkinu stóð.

Þá teflir Guðmundur fram nafnlausri heimild um að séra Friðrik hafi verið barnaníðingur.  Ekkert samasemmerki er á milli þess að vera hommi og barnaníðingur, þótt eitt útiloki ekki annað. Sagnfræðingurinn ýtir undir grun um barnagirnd með vísun í tréstyttu af nöktum dreng og tali um ljósmyndir af berrassa strákum í sundi. Slær engu föstu en gefur undir fótinn.

Ætla mætti að höfundur rekti þennan þráð. Báran getur ekki verið stök hjá manni sem lifði og hrærðist í heimi ungra drengja. Ekki er á höfundi að skilja dæmin séu fleiri en eitt, nafnlaust. Vera kann að fleiri stígi fram enda auglýst eftir brotaþolum.

Í helgarútgáfu Morgunblaðsins skrifar Rúnar Guðbjartsson sálfræðingur og fyrrv. flugstjóri um barnskynni sín af séra Friðriki. Rúnar fór í Vatnaskóg 1945 og var boðið upp í herbergi til séra Friðriks. Rúnar skrifar:

Þegar ég kom inn bauð séra Friðrik mér að setjast í kjöltu sína sem ég þáði, jú, hann var séra Friðrik góði. Hann tók þéttingsfast utan um mig og setti vangann sinn á minn vanga og knúsaði mig og strauk ekki ósvipað því sem faðir minn gerði við mig í mikilli gleði eða sorg. Hann ræddi við mig þó nokkra stund, spurði nafns og hvar ég ætti heima, hvað væri gaman og svo framvegis. 

Frásögn Rúnars gefur til kynna væntumþykju séra Friðriks sem naut virðingar barna og fullorðinna samferðamanna. Í dag myndi ekki viðgangast að 10-11 ára strákar færu einir upp í herbergi með fullorðnum og sætu í kjöltu. Tímarnir voru aðrir um miðja síðustu öld.

Vitnisburður Rúnars útilokar ekki að aðrir drengir, í sömu stöðu, hafi fundið til vanlíðunar í kjöltu séra Friðriks. En á meðan heimildin er aðeins ein um mann sem var áratugi í reglulegri umgengni við kynslóðir drengja er í meira lagi hæpið að fullyrða eitthvað um meinta kynferðislega háttsemi séra Friðriks gagnvart börnum. 

Útkoman, segir enda Guðmundur sagnfræðingur, ,,er að stórum hluta hefðbundin sagnfræðileg ævisaga." Vinnutilgátunni var varpað fyrir róða og ekki unnið með upplýsingar um meint barnaníð. Bara hefðbundið. 

Eftir stendur ævisaga kynnt með slúðri. Guðmundur fer í hlutverk dramadrottningar: ég var nærri hættur við, andvarpar hann, líkt og ofraun hafi verið að plægja sig í gegnum miður geðþekkar frásagnir. Vinnutilgátan um dýrlinginn í skápnum stóðst ekki. Leiðangurinn á lendur barnaníðs skilaði nafnlausri heimild um þukl farlama gamalmennis. Heldur rýr eftirtekja. Kringumstæðurökin, tréstyttan og naktir strákar í sundi, mætti leggja út á annan og saklausari veg en Guðmundur gerir. Yfir vötnum svífa tilvísanir í margræða hómóerótík liðins tíma til neyslu í samtíma sem þekkir ekki muninn á karli og konu, sekt og sakleysi. Skel hæfir þar kjafti.  

Sjálfsagt ætlast Guðmundur til að fólk kaupi ævisöguna til að ganga úr skugga um hvaða mann séra Friðrik hafði að geyma. Líkast til er leikurinn til þess gerður. Dylgjur höfundar eru ekki meðmæli. Höfundur sem talar í hálfkveðnum vísum um ævi sögupersónu sem hann á að hafa rannsakað játar að hann kunni ekki almennilega skil á viðfangsefninu.  

Lífshlaup flestra liggur um krókótta stíga fremur en beina braut. Vönduð ævisaga gerir heiðarleg skil persónu og samtíma hennar, hvatalíf og félagsleg umgjörð þess meðtalið. Sagnfræðingur, sem annt er um verk sitt og viðfangsefni, fylgir bók ekki úr hlaði með slúðri nema annað og síðra búi að baki en að láta genginn mann njóta sannmælis. Séra Friðrik á enga afkomendur er geta borið hönd fyrir höfuð hans. Tilfallandi hafði hvorki af honum að segja né kristilegum æskulýðssamtökum sem tengd eru nafni hans. Óvilhöllum blasir þó við að atlagan að minningu séra Friðriks byggir ekki á traustum grunni.  

Stytta er af séra Friðriki við Lækjargötu. Sumir vilja fjarlægja hana. Hafi séra Friðrik lagt óendurgoldna ást á Eggert Claessen er illa vegið að manni sem samfélagið lokaði í skáp. Ef, á hinn bóginn, að séra Friðrik hafi verið haldinn barnagirnd og svalað fýsn sinni á litlum drengjum þarf að sýna fram á það með trúverðugri hætti en einni nafnlausri heimild. Slúður umritar ekki arfleifð séra Friðriks, nema kannski í fáeina daga á meðan umræðurokan stendur yfir. 

Ylli auglýsingabrella rithöfundar styttubroti á Lækjargötu yrði það ekki til vegsauka þeirra er fífluðust til verksins.

 

Hætti nær við sögu séra Friðriks

Jóhannes réð Þorgeir í vinnu hjá Namibíumönnum

Jóhannes Stefánsson uppljóstrarinn i Namibíumálinu réð Þorgeir Pálsson ráðgjafa í vinnu hjá namibíska ríkisfyrirtækinu Fishcor. Þorgeir var í aðra röndina fulltrúi Ísfélagsins, sem Jóhannes ætlaði að skipta út fyrir Samherja sumarið 2016 að veiða namibískan kvóta.

Tilfallandi fjallaði síðustu helgi um Þorgeir og Jóhannes í tengslum við frétt Helga Seljan, þar sem nafn Jóhannesar var strokað út.

Upplýsingar um Þorgeir og stöðu hans liggja í málsskjölum Namibíumálsins. Þorgeir átti trúnaðarvin heima á Íslandi sem hann sendi upplýsingar og leitaði ráða hjá vegna stöðu mála þar syðra.

Í þeim tölvupóstum segist Þorgeir vera á launum hjá Fishcor en hann fór til Namibíu á vegum Ísfélagsins, m.a. vegna þess að þar starfar bróðir Jóhannesar. Hugmynd Jóhannesar, sem var starfsmaður Samherja, var að Ísfélagið kæmi inn í stað norðlensku útgerðirnar. Samherjamenn grunuðu Jóhannes um græsku. Auk þess að brjóta trúnað við atvinnuveitanda var hann orðinn kyndugur í háttum vegna áfengis- og fíkniefnaneyslu.

Þorgeir heimsótti Jóhannes á síðustu dögum hans í starfi hjá Samherja. Jóhannes hafði þá verið í Namibíu í átta ár, skrifar Þorgeir heim. Ítök Jóhannesar í namibísku stjórnsýslunni voru slík að Þorgeir fékk laun frá opinberri namibískri stofnun, Fishcor, á meðan hann vann skýrslu um mögulega aðkomu Ísfélagsins að veiðum og vinnslu í Namibíu.

Þorgeir greinir trúnaðarvini sínum á Íslandi frá sögum sem gangi um Jóhannes, að hann sé lítið í vinnunni vegna neyslu áfengis og fíkniefna. ,,Stundum hefur mér þótt hann tala eins og hann væri fullur," skrifar Þorgeir. Þá segir að Jóhannes hafi með sér ,,fylgdarmenn" en góðvinur uppljóstarans var málaliði, atvinnuhermaður. 

Vitnisburður Þorgeirs staðfestir að Jóhannes rak starfsemina í Namibíu eins og einvaldur. Hann var með öll viðskiptatengslin og með þau tök á namibísku stjórnsýslunni að hann gat ráðið Íslending í vinnu hjá namibískri ríkisstofnun.

Þegar Namibíumálið var kynnt til sögunnar, í Kveiks-þætti RÚV í nóvember 2019, var dregin upp sú mynd af Jóhannesi uppljóstrar að honum hefði verið fjarstýrt frá Eyjafirði og aðeins framkvæmt það sem honum var sagt að gera. Tölvupóstar Þorgeirs, sem skrifaðir voru þegar atburðirnir gerðust, sýna á hinn bóginn að Jóhannes fór sínu fram í trássi við fyrirtækið sem hann að nafninu til starfaði hjá. Uppljóstrarinn rak útgerðina í Namibíu eins og sitt einkafyrirtæki.

Enn er það svo að RÚV og samstarfsmiðillinn Heimildin, birta ekki fréttir sem sýna aðra hlið mála en þá falsmynd sem dregin var upp í nóvember 2019 af hálfu ríkisfjölmiðilsins i samvinnu við einvaldinn í Namibíu sem gerðist uppljóstari.   

Eitruð pilla í fundargerð, Stefán hættir á RÚV

Stefán Eiríksson útvarpsstjóri telur sig ekki njóta stuðnings stjórnar RÚV. Stjórnin ræður útvarpsstjóra til fimm ára. Ráðningartími Stefáns rennur út eftir hálft annað ár. Ekki er víst að Stefán sitji svo lengi.

Stefán tilkynnti fyrirhugð starfslok á RÚV í útvarpsþætti á Bylgjunni. ,,Ég er að hugsa um að hætta," segir Stefán í viðtalinu en tekur fram að hann hafi ekki rætt málið við stjórn RÚV.

Viðtalið á Bylgjunni er án tilefnis, kemur upp úr þurru án tengsla við fréttamál. Útvarpsstjóri gæti hafa pantað tíma hjá samkeppnisaðila til að koma á framfæri að hann hygðist hætta. Þáttastjórnandi Bylgjunnar hafði ekki munað, án undirbúnings, að ráðningatími Stefáns rynni út eftir 18 mánuði.

Hvað kemur til að Stefán vill láta það fréttast að hann íhugi starfslok?

Stefán varð fyrir álitshnekki á stjórnarfundi RÚV 27. september síðast liðinn. Tvö mál, sem útvarpsstjóri setti ekki á dagskrá, voru tekin fyrir undir dagskrárliðnum ,,önnur mál."

Fyrra málið, skattsvik Sigríðar Daggar fréttamanns, hefur tilfallandi bloggað um. Útvarpsstjóri reyndi að þagga málið niður, vildi ekki hafa það á dagskrá fundarins. Ónafngreindur stjórnarmaður tók mál Sigríðar Daggar upp að eigin frumkvæði.

Seinna málið, sem útvarpsstjóri setti ekki á dagskrá, er lögbrot fréttamanna RÚV sem mynduðu einkalóð á leyfis viðkomandi. Tilefnið var frétt um blóðmerarhald. Stefán hafði ekki fyrir því að kynna sér málið, segir í fundargerð.

Í báðum tilvikum er neyðarlegt fyrir útvarpsstjóra að svara fyrir alvarleg mál á fréttastofu RÚV undir liðnum ,,önnur mál." Ef Stefán væri með puttann á púlsinum hefði hann sjálfur sett málin á dagskrá, t.d. undir liðnum ,,minnispunktar útvarpsstjóra." En útvarpsstjóri er æ meira úti á þekju í umræðunni.

Til að ekkert færi á milli mála að traust á útvarpsstjóra færi ört þverrandi lét varaformaður stjórnar RÚV, Ingvar Smári Birgisson (ISB) bóka eftirfarandi í fundargerðina:

ISB árétti mikilvægi þess að fréttastofa starfi í samræmi við lög og virði friðhelgi borgaranna í hvívetna.

Eiturpillunni er beint að fréttastofu RÚV sem er bendluð við alvarlega glæpi, byrlun Páls skipstjóra Steingrímssonar og stuldi á síma hans. Hvorugt er í samræmi við lög, eins og nærri má geta, og í báðum tilfellum er brotið á friðhelgi einkalífs. Byrlun er líkamsárás ef ekki morðtilraun. Lögreglurannsókn stendur yfir.

Stefán útvarpsstjóri hefur ekkert gert til að upplýsa aðkomu fréttastofu að málinu. Síminn sem notaður var til að afrita innihald stolins síma skipstjórans var keyptur af fréttastofu RÚV áður en byrlun og stuldur fóru fram. Stefán gerði ekkert meira en að benda á Þóru Arnórsdóttur þegar upp komst. Líkt og útvarpsstjóra kæmi ekki við að fréttastofa undir hans stjórn og ábyrgð eigi hlut að alvarlegri glæpastarfsemi.

Þrír fréttamenn hafa látið af störfum án skýringa: Rakel Þorbergsdóttir fréttastjóri, Helgi Seljan fréttamaður og Þóra Arnórsdóttir ritstjóri Kveiks. Nöfn allra þriggja koma fyrir í málsskjölum lögreglu og Þóra er sakborningur að auki.

Fjórða grein siðareglna RÚV, sem Stefán skrifaði sjálfur í fyrra,  er með fyrirsögnina Heilindi og hljóðar svona:

Starfsfólk Ríkisútvarpsins rækir störf sín af ábyrgð, heilindum og heiðarleika. Starfsfólk Ríkisútvarpsins forðast að kasta rýrð á Ríkisútvarpið eða skaða ímynd þess og traust með framkomu sinni.

Það er ekki ábyrgð, heilindi og heiðarleiki að sópa alvarlegum afbrotum undir teppið og láta eins og ekkert hafi í skorist.

Klukkan á Glæpaleiti glymur Stefáni útvarpsstjóra.

Skuggi Hamas yfir Úkraínu

Fjöldamorð Hamas í Ísrael 7. október varpar skugga á Úkraínustríðið. Málstaður Hamas fær margfalt meiri stuðning á vesturlöndum en Selenskí og Úkraína geta nokkru sinni gert sér vonir um.

Hamas vill eyða Ísraelsríki. Á vesturlöndum eru stórir hópar vinstrimanna sömu skoðunar og hafa óspart látið hana i ljós síðustu þrjár vikurnar. Ekki þarf að spyrja að hollustu múslíma á vesturlöndum við málstað Hamas. Fjöldagöngur og mótmæli eru til marks um pólitískt bandalag vinstrimanna og múslíma gegn Ísraelsríki.

Úkraína fékk aldrei, og mun aldrei fá, viðlíka stuðning og Hamas.

Án stuðnings vesturlanda mun Úkraína tapa stríðinu við Rússa fyrr en ella. Ekki er lengur talað um í vestrinu að veikja Rússa heldur koma í veg fyrir að Rússar hirði það land af Úkraínu sem þeir kjósa.

Margfalt fleiri hafa fallið í Úkraínu en í Ísrael og á Gaza-ströndinni. Lægri mörkin á samanlögðu mannfalli í sléttustríðinu eru 300 þúsund, þau efri tvöfalt hærri. Í landinu helga er tala látinna örfá þúsund. Hermenn deyja einkum í Austur-Evrópu en óbreyttir borgarar í landi Jesú.

Deilur Ísraelsmanna og araba sem kenna sig við Palestínu eru linnulitlar frá stofnun Ísraelsríkis fyrir 75 árum. Í landinu helga rekast á þrír trúar- og menningarheimar. Kristni og gyðingdómur annars vegar og hins vegar íslam.

Stórir hópar veraldlegra vinstrimanna á vesturlöndum styðja múslíma. Ekki vegna trúarsannfæringar. Í fyrsta lagi er um að ræða andstyggð á vestrænum menningararfi. Í öðru lagi ofbeldisrómantík. Sveittir strákar með hríðskotariffil í langt-í-burtu-landi höfða til vestrænna dekurrófa sem dýfa helst ekki hendi í kalt vatn. Hamas í dag, Che Guevara fyrir hálfri öld.

Úkraínustríðið er aftur kristileg hjaðningavíg slavneskra bræðraþjóða með vestrænni íhlutun. Engin rómantík þar, aðeins dauði langdrægra vopna. Sléttustríðið hefur ekki trúarlega og menningarlega afsökun deilnanna fyrir botni Miðjarðarhafs.

Vangá, að ekki sé sagt hroki, er ástæða Úkraínustríðsins. Vestrinu stafaði engin hætta af rússneskri útþenslu. Ráðandi öfl á vesturlöndum drógu ranga lærdóma af endalokum kalda stríðsins. Sigurinn yfir kommúnismanum var ekki ávísun á vestræn heimsyfirráð, líkt og sumir héldu. Innbyrðis mótsagnir felldu kommúnisma fremur en vestrænir yfirburðir.

Pútín tekst ætlunarverkið ef stuðningi lýkur

Heimildin í taprekstri, herjar á Morgunblaðið

Heimildin var stofnuð sl. áramót með sameiningu Stundarinnar og Kjarnans sem höfðu ratað á glæpastigu með RÚV í byrlunar- og símastuldsmálinu. Fjórir blaðamenn Heimildarinnar eru sakborningar. Rekstur Heimildarinnar er í ógöngum. Í gær opnaði Heimildin víglínu gagnvart Árvakri/Morgunblaðinu. En það er einmitt dótturfélag Árvakurs, Landsprent, sem prentar Heimildina.

Árásin á Morgunblaðið var útvistuð til annars fjölmiðils. Til verksins var fenginn blaðamaðurinn Kristinn Haukur Guðnason. Í vor var Kristinn Haukur blaðamaður á Vísi.is og skrifaði tvær fréttir fyrir Þórð Snæ ritstjóra Heimildarinnar um Samherjamálið. Tilfallandi tók fréttirnar fyrir í bloggi.

Kristinn Haukur er kominn á DV en áfram í þjónustu Þórður Snæs og Heimildarinnar. Síðdegis í gær birti Kristinn Haukur frétt með þessari fyrirsögn:

Aðalsteinn stefnir Páli og Árvakri – Prófmál um hvort Árvakur beri ábyrgð á Moggablogginu

Skrítið, hugsaði tilfallandi með sér. Aðalsteinn stefndi bloggara í vor og það er ekkert að gerast í málinu. Réttarhald er ekki komið á dagskrá. Hvers vegna eru Heimildarmenn að setja það á flot núna að ásamt tilfallandi Páli er Árvakri stefnt? Í fréttinni á DV kemur fram að Árvakri er aðeins stefnt til málamynda. Engar kröfur eru gerður á hendur Árvakri. Fréttin er tittlingaskítur, ekkert nýtt er í henni. Samt er komið á framfæri þeirri hugsun að Árvakur gæti verið í ábyrgð með tilfallandi fyrir það eitt að halda á lífi frjálsi umræðu sem óháð er fjölmiðlum. Moggabloggið er opinn vettvangur fyrir alla til að tjá skoðun sína á hverju sem er milli himins og jarðar.

En þá rifjaðist upp að Heimildin er rekin með bullandi tapi. Á síðasta ári var tap miðlanna að baki útgáfunni 50 milljónir kr. Í ár kemst Heimildin hvorki lönd né strönd í markaðssókn með fjóra sakborninga á ritstjórn og trúverðugleika í ruslflokki.

Samkvæmt Gallup er meðaltal innlita á heimildin.is ríflega 20 þús. á viku. Til samanburðar eru innlit á Tilfallandi athugasemdir 13 þús. á viku. Tilfallandi er einyrki sem bloggar í tómstundum og birtir einu sinni á dag. Heimildin er með 15-20 manna ritstjórn.

Heimildin kemur einnig út á prenti og þar er komin líklegasta skýringin á fréttinni í DV sem spyrðir saman tilfallandi og Árvakur. Heimildin er komin í stóra skuld við Landsprent, dótturfélag Árvakurs, og vill beita fjölmiðlaumræðu fyrir vagn sinn í fyrirsjáanlegu uppgjöri. Hugmyndin hjá liðinu í kringum Heimildina er að gera sig að fórnarlambi, láta í það skína að samsæri sé um að knésetja útgáfuna. 

Sannleikurinn er sá að Heimildin er ótrúverðugur fjölmiðill sem ítrekað hefur verið staðinn að því að skálda fréttir, misfara með heimildir og segja hvítt svart. Almenningur hefur einfaldlega ekki áhuga á að láta ljúga að sér.

Svo er það auðvitað byrlunar- og símastuldsmálið, sem er í lögreglurannsókn. Heimildarmenn eru ekki beinlínis fermingadrengir í ljótasta máli íslenskrar fjölmiðlasögu. Blaðamenn gerðust hjónadjöflar, misnotuðu andlega veika konu til byrla eiginmanni sinum og stela síma hans. Heiðarlegt fólk heldur sig frá Heimildinni.

 

Hagfræði og siðfræði mæðraveldis

Munurinn á vinnutíma karla og kvenna á Íslandi er sá mesti á vesturlöndum eða 12 prósent. Á mánuði vinna karlar að jafnaði tveim dögum lengur en konur hér á landi. Karlar í hjónabandi vinna lengri vinnudag en ókvæntir karlar. Piparsveinar geta fremur um frjálst höfuð strokið en þeir karlar sem lúta persónulegu agavaldi kvenna.

Ofanritað er hagfræði mæðraveldisins sem skipar málum þannig karlinn sjái af tíma sínum í launavinnu en konan heima við. Helgi Tómasson prófessor í hagrannsóknum og tölfræði skrifar grein í helgarblað Morgunblaðsins og setur mæðraveldið í samhengi:

Gift hjón hafa að meðaltali meiri tekjur en summan af ógiftum karli og ógiftri konu. [...] Allt tal um kynbundinn launamun er því misskilningur. Hinn raunverulegi munur er á milli giftra karla og hinna hópanna. Sennilega er sá munur vegna skynsamlegrar verkaskiptingar hjóna. Aðilar hjónabandsins njóta afraksturs verkaskiptingarinnar.

Eiginkonur vinna sem sagt hið minnsta tveim dögum skemur á mánuði en eiginmenn, sennilega er munurinn meiri. Í október bættist við kvennafrídagurinn. Aukafrídaginn notuðu konurnar til að mótmæla feðraveldinu.