Stríð er hvorki svart né hvítt

Í stríði er frásögnin ýmist hvít eða svört. Í viðtengdri frétt segir yfirmaður leyniþjónustu Úkraínuhers sigur vinnast fyrir árslok. Rússar segjast á áætlun með markmið sín í Úkraínu.

Fyrir þá sem ekki líta á átökin í Garðaríki sem fótboltaleik, heldur dauðans alvöru og þyngri en tárum taki, líkt og tilfallandi höfundi, er verulega snúið að átta sig framvindu stríðsins.

Tilfallandi höfundur gefur sér að Rússar sigri Þeir eru þrisvar fleiri en Úkraínumenn og sitja á stafla af kjarnorkuvopnum á meðan stjórnin í Kænugarði á engin. Áður en Rússar tapa nota þeir kjarnorkuvopnin. Sá sem ekki skilur það veit ekki að stríð, eins og það sem háð er í Úkraínu, snýst um tilvist ríkja. Engin dæmi eru um að ríki hafi tapað stríði án þess að neyta ítrustu úrræða til að bjarga sér. Kjarnorkuvopnum yrði beitt stæðu Rússar frammi fyrir ósigri.

Hvor sigrar, og hvað telst sigur, er ein spurning. Önnur spurning varðar réttmæti stríðsins.

Til að mynda sér skoðun er hægt að horfa yfir sviðið í sögulegu ljósi. Báðir aðilar eiga þar sök og vesturlönd bera verulega ábyrgð. Önnur leið er að meta aðstæður á vettvangi, eftir tiltækum heimildum.

Hér á eftir fara tvær andstæðar frásagnir af borginni Maríupól við Azov-haf sem Rússar tóku fyrir nokkru. Báðar frásagnirnar eru frá enskumælandi mönnum, sem þekkja borgina eftir heimsóknir þangað.

Í Telegraph lýsir Jack Losh Maríupupól sem rússneskri borg er vill verða vestræn. Hann rekur kynni sín af borginni síðustu ár, segir frá ,,frjálslyndu" fólki sem tekur kannabisefni fram yfir áfengi og óskar sér vestrænnar framtíðar undan rússnesku oki. Nú er borgin rústir einar, segir Losh, og rússnesk kúgun yfirþyrmandi.

Graham Phillips var í Maríupól þegar Rússar og Úkraínumenn börðust um hana 2014. Hann heimsækir borgina fyrir nokkrum dögum og talar um frelsun frá úkraínskum þjóðernissinnum og nasistum. Myndbönd sem Phillips sýnir, bæði frá 2014 og 2022, gefa til kynna úkraínskt ofbeldi gegn rússneskum borgurum.

Hvorri frásögninni skal trúa?

Ekkert einfalt svar er við spurningunni. Stríðsfrásagnir eru jafnan svartar eða hvítar. Litbrigði veruleikans eru fleiri.

Hvorki Úkraínumenn né Rússar eru villimenn. Á hinn bóginn eru stríð miskunnarlaus og krefjast fórna. Sannleikanum er fyrst fórnað. Þegar eitt ríki sigrar annað verða til ný sannindi. Sigurvegarinn ræður frásögninni er vopnin þagna. 

Úkraína vinni stríðið fyrir lok árs

Hægri-Framsókn eða vinstri?

Án þess að nokkur tók eftir er Framsóknarflokkurinn orðinn hinn turninn í íslenskum stjórnmálum. Flokkurinn fylgir eftir sigrum á alþingskosningum á landvísu og styrkir sig í sveitarstjórnarkosningum, einkum á höfuðborgarsvæðinu. Elsti starfandi stjórnmálaflokkur landsins er spriklandi af ungu fólki. 

Enn á eftir að greina hvaða þættir það eru í þjóðlífinu sem valda fylgisaukningu flokksins er til skamms tíma var nánast hreinn landsbyggðarflokkur. Framsókn hefur löngum verið hugmyndafræðilega hlutlaus og ekki eru á yfirborðinu nein merki um að það sé breytt.

Framsókn mun því með verkum sínum fremur en orðræðu skilgreina sig á pólitíska litrófinu. Fyrsta verkefnið eftir kosningar er myndun meirihluta. 

Hvort mun Framsókn fremur kjósa að vinna til hægri eða vinstri?

Þar liggur efinn.

Yngsti borgarfulltrúinn: „Þetta er ákall um breytingar“

Grunaður umræðustjóri á degi saklausra

Saklausir menn voru dæmdir af dómstól götunnar, með dyggri aðstoð RÚV.

Daginn sem saksóknari fellur frá fjölmiðlastýrðu máli tveggja ungra manna er umræðuþáttur í sjónvarpinu.

Hver er umræðustýra?

Jú, sakborningur í kynferðisbrotamáli.

Smekkvísi á Efstaleiti.

Mál Arons og Eggerts fellt niður

Helgi og Rakel, fjölmiðlar í þágu blaðamanna

Fjórir blaðamenn á RSK-miðlum, RÚV, Stundinni og Kjarnanum, fengu tilkynningu frá lögreglunni 14. febrúar að þeir væru með stöðu sakbornings í rannsókn á byrlun Páls skipstjóra og stuldi á síma hans. Síðan eru liðnir 3 mánuðir. Þeir eru enn á flótta undan réttvísinni.

Um áramótin hættu Helgi Seljan og Rakel Þorbergsdóttir störfum á RÚV án skýringa. Bæði hafa ríka hagsmuni að láta það berast að þau séu ekki með stöðu sakbornings. Ekki múkk hefur heyrst í 5 mánuði.

Þegar fjölmiðlar fjalla um sakamál og grunur beinist að tilteknum aðilum eru þeir vanalega aðgangsharðir og spyrja spurninga. Í tilfelli Helga og Rakelar eru engar spurningar á vörum blaðamanna. 

Fjölmiðlar starfa í þessu máli í þágu blaðamanna. Gagnrýnar spurningar í þágu almennings eru óspurðar. Þögnin ein ríkir. Í þögninni þrífst spillingin. 

Það varðar almenning miklu að vita hvort og þá hvaða blaðamenn eru sakborningar í sakamáli. Blaðamenn sem þannig háttar með eru skemmd epli. Sakamenn í refsimáli geta ekki þjónað almannahag. Hagsmunir almennings eru að lög séu virt og að sakamál verði upplýst. Blaðamenn sem tefja framgang réttvísinnar vinna gegn almannahagsmunum.

Fyrir en varir er öll eplatunnan ónýt, - haldi fjölmiðlar áfram að starfa í þágu blaðamanna en ekki almannhagsmuna. 

Umboðsmaður til varnar tjáningarfrelsi

Tilfallandi bloggari fékk ágjöf sl. haust fyrir að fletta ofan af tilraun RÚV að skilgreina Helga Seljan sem ofsótt fórnarlamb. Eftir tilfallandi afhjúpun var fátt um varnir á Efstaleiti. Helgi var sendur á hjáleiguna undir lúðrablæstri útvarpsstjóra.

Tilfallandi bloggari starfar sem framhaldsskólakennari. Þess var krafist að Kristinn Þorsteinsson skólameistari FG ræki bloggarann úr starfi fyrir rangar skoðanir. Skólameistari tók kröfurnar til athugunar og hafnaði þeim. Fyrir það þakkaði bloggari.

Tilfallandi borgara var ljóst að hart væri sótt að tjáningarfrelsinu þegar það væri tekið til athugunar að svipta mann atvinnu fyrir að tjá hug sinn. Enginn úrskurðaraðili túlkar meginreglur stjórnarskrár, nema auðvitað dómstólar. Dómsmáli var ekki til að dreifa og ekkert tilefni til að höfða mál. 

Aftur fylgist umboðsmaður alþingis með meginreglum réttarríkisins og gefur álit þyki honum málefnið brýnt. Umboðsmaður tekur aðeins við kvörtunum, ekki hrósi um að vel sé að verki staðið eða athugasemdum. Til að fá álit umboðsmanns varð tilfallandi bloggari að senda kvörtun með rökstuðningi. Það var gert til að knýja fram álit á réttarstöðu opinberra starfsmanna með skoðanir.

Niðurstaða umboðsmanns liggur fyrir. Í bréfi dags. 26. apríl 2022 segir:

Opinberir starfsmenn njóta verndar tjáningarfrelsisákvæða 73. gr. stjórnarskrárinnar og 10. gr. mannréttindasáttmála Evrópu, sbr. samnefnd lög nr. 62/1994. Meginreglan er því sú að opinberir starfsmenn eiga rétt á að láta í ljós hugsanir sínar og skoðanir, þ.m.t. þær er lúta að mati á atriðum er tengjast starfi þeirra, án afskipta stjórnvalda, og takmarkanir á þeim rétti má eingöngu gera að uppfylltum þeim skilyrðum sem fram koma í 3. mgr. 73. gr. stjórnarskrárinnar og 2. mgr. 10. gr. mannréttindasáttmálans, sbr. einnig 41. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993. Slíkar takmarkanir verða þannig að byggjast á lögum, stefna að lögmætum markmiðum og mega ekki ganga lengra en nauðsyn krefur. (undirstrikun pv)

Þar með liggur það fyrir. Opinbera starfsmenn má hvorki reka né áminna fyrir skoðanir sem þeir láta í ljós. Hvort yfirmenn hafi aðrar skoðanir og kynni þær hverjum sem vill hafa er aukaatriði í málinu. Aðalatriðið er að málfrelsið fær vörn sem heldur. Ástæða er til að þakka umboðsmanni.

Hér eftir geta opinberir starfsmenn með skoðanir sem og yfirmenn þeirra með önnur sjónarmið flett upp afstöðu umboðsmanns alþingis. Ódannaði skríllinn og virkir í athugasemdum munu vitanlega hvorki fletta upp á einu né neinu heldur heimta blóð sem fyrrum. En það þarf ekki einu sinni að athuga hvort reka megi opinbera starfsmenn fyrir að tjá hug sinn. Það er andstætt lögum.

Tjáningarfrelsið á undir högg að sækja. Það sést best á því að blaðamenn, sem ættu að vera í fremstu víglínu að verja skoðanafrelsi, eru orðnir böðlar málfrelsis. Risið á sumum blaðamönnum er ekki hærra en á virkum í athugasemdum. Enda oft sama fólkið.

 

Sólveig Anna og launþegar í ótta

Launþegar á skammtímasamningi búa við minna atvinnuöryggi en þeir með ótímabundinn ráðningarsamning.

Efling hagnaðist um hálfan milljarð króna í fyrra. Hópuppsagnir fyrir skemmstu voru réttlættar með að launakostnað yrði að skera niður. Nýráðnir fá aðeins skammtímasamning, til að halda þeim í ótta um að missa vinnuna með skömmum fyrirvara.

Sólveig Anna formaður kallar sig sósíalista og Efling á að heita verkalýðsfélag.

Ritstjórinn og dagskrárvald RSK-miðla

Þórður Snær ritstjóri Kjarnans er vanur að stjórna umræðunni langt umfram jaðarmiðilinn sem hann er í forsvari fyrir. Hann er í bandalagi við RÚV og Stundina um beitingu dagskrárvalds fjölmiðla. RSK-miðlum hefur orðið nokkuð ágengt.

Í Namibíu-málinu svokallaða þorðu fáir ef nokkrir fjölmiðlar að andæfa þeirri kenningu RSK-miðla að Samherjamenn væru sekir eins og syndin og yrðu saksóttir þar syðra fyrir margvísleg afbrot. RÚV fullyrti í frétt að saksóknari í Namibíu gæfi út ákæru. En svo kom engin ákæra. Þá var Kjarninn látinn tilkynna uppgjöfina svo lítið bæri á. Í huga þorra almennings hér á landi framdi Samherji afbrot í Namibíu. RSK-miðlar mötuðu almenning á falsfréttum, byggðum á vafasömum heimildum, svo vægt sé til orða tekið.

Víkur nú sögunni að sakamálum á Íslandi. Þórður Snær og þrír aðrir blaðamenn eru sakborningar í lögreglurannsókn á byrlun Páls skipstjóra og stuldi á síma hans.

Þórður Snær og RSK-miðlar beittu dagskrárvaldi sínu til að kæfa fréttaflutning af byrlun og gagnastuldi. Tilfallandi bloggari skrifaði nokkrar færslur um málið í haust og vetur. Nú er Þórði Snæ og RSK-miðlum nóg boðið. Það þarf að þagga niður í bloggaranum.

Það verða gerðar ,,ítrustu kröfur," á hendur bloggara segir reiður ritstjóri í Fréttablaðinu. Í viðtali við visir.is finnst Þórði Snæ ótækt að ,,meginstraumsfjölmiðlar" segi aðra frásögn en RSK-miðlar góðkenna.

Þar sem látið er eins og að samsæriskenningar hans [Páls] séu raunveruleiki. Það breytti þeirri skoðun minni. Þar fékk málflutningur hans yfirbragð eðlilegrar þjóðmálaumræðu. Þar vísa ég sérstaklega í Dagmál á mbl.is þann 15. nóvember 2021 þar sem Páll fékk að rekja kenningar sínar óáreittur í fjóra og hálfa mínútu, og viðtals í einum vinsælasta morgunþætti í íslensku útvarpi, Bítinu á Bylgjunni, þann 16. febrúar 2022, þar sem hann rakti kenningu sína í löngu máli. Viðtalið er rúmlega 16 mínútna langt.

Þórður Snær sagði sína útgáfu af aðkomu RSK-miðla að byrlun og gagnastuldi: 

Eng­inn frá þeim fjöl­miðlum [Stundin og Kjarninn] sem komu að umræddri umfjöllun hafa verið kall­aðir til yfir­heyrslu vegna þeirrar kæru, líkt og Páll heldur fram. Eng­inn frétta­maður eða yfir­maður hjá RÚV – sem tók engan þátt í umfjöll­un­inni – hefur heldur verið yfir­heyrður sam­kvæmt upp­lýs­ingum Kjarn­ans.

[...] 

Til að taka af allan vafa: það er eng­inn blaða­maður til rann­sóknar fyrir að hafa reynt að drepa skip­stjóra, né fyrir að stela sím­anum hans. Þetta er hug­ar­burður og áróður...

Lögreglan er annarrar skoðunar eftir ítarlega rannsókn. Að minnsta kosti fjórir blaðamenn RSK-miðla eru með stöðu sakborninga, Þórður Snær þar á meðal. Blaðamennirnir fjórir vilja ekki undir neinum kringumstæðum mæta í skýrslutöku hjá lögreglu og tefja og þæfa málið með lagakrókum. Ef Þórður Snær og félagar eru jafn handvissir um eigið sakleysi og þeir vilja vera láta væru þeir fyrir löngu farnir í skýrslutöku lögreglu að útskýra vammleysi sitt.

Hernaðaráætlun RSK-miðla í máli Páls skipstjóra gekk út á að þegja málið í hel, fullyrða að það væri engin rannsókn. Tilfallandi bloggari sagði það sem ekki mátti segja, að RSK-miðlar skipulögðu atlöguna að skipstjóranum til að komast yfir fréttaefni sem mætti nota í stríðinu gegn Samherja. 

Í húfi er dagskrárvald RSK-miðla annars vegar og hins vegar orðspor blaðamanna. Þegar almenningur áttar sig á að fjölmiðlar stunda byrlun, stuld og atlögu að einkalífi fólks glatast tiltrúin. Þar með dvínar dagskrárvaldið, viðhlæjendum RSK-miðla á vinstri vængnum til sárra vonbrigða. Orðspor viðkomandi blaðamanna er, frómt frá sagt, þegar í tætlum.

Málssókn Þórðar Snæs lýsir örvæntingu. Ritstjórinn er sakborningur í opinberu sakamáli en stefnir bloggara fyrir að segja þau almæltu tíðindi, það sé ,,ærumeiðandi aðdróttun." Í hugarheimi Þórðar Snæs er sannleikurinn aðeins sá sem birtist í RSK-miðlum. Annað er villutrú. 

Stefna Páli fyrir ærumeiðandi aðdróttanir

Blaðamenn hóta bloggara málssókn

Þórður Snær Júlíusson ritstjóri Kjarnans og Arn­ar Þór Ing­ólfs­son blaðamaður sömu útgáfu hóta tilfallandi bloggara málssókn ef hann biðst ekki afsökunar og dregur til baka sem ósönn eftirfarandi ummæli:

Arn­ar Þór Ing­ólfs­son og Þórður Snær Júlí­us­son, blaðamenn á Kjarn­an­um, [...] eiga aðild, beina eða óbeina, að byrlun Páls skipstjóra Steingrímssonar og stuldi á síma hans.

Ummælin féllu í bloggfærslunni Blaðamenn verðlauna glæpi.

Lögfræðingurinn Vilhjálmur H. Vilhjálmsson sendir bréf fyrir hönd þeirra félaga og segir málsskókn næsta skref ef ekki verður orðið við kröfum um afsökun og afturköllun ummæla.

Vandast nú mál bloggara. Miðað við málssóknir af þessum toga er líklegur kostaður 1 til 1,5 m.kr. hvort sem málið vinnst eða tapast. Það eru þrenn eða fern útborguð mánaðarlaun kennara.

Ódýrast væri að biðjast afsökunar og segja ummælin röng. 

En þá væri beðist afsökunar á sannindum og þau sögð ósönn. Illa er komið fyrir manni sem fargar sannindum og segir rétt rangt til að sleppa við málssókn.   

Arnar Þór og Þórður Snær eiga aðild, beina eða óbeina, að málinu sem kennt er við Pál skipstjóra. Almælt tíðindi eru að Arnar Þór og Þórður Snær eru sakborningar í lögreglurannsókn. Það heitir að ,,eiga aðild". Að öðrum kosti væru þeir ekki grunaðir. Þótt þeir væru aðeins vitni ættu þeir aðild. Tvímenningarnir voru ekki afskiptalausir áhorfendur.

Þórður Snær og Arnar Þór skrifuðu alræmda grein byggða á gögnum sem afrituð voru úr síma Páls skipstjóra. Í greininni, sem birtist 21. maí á síðasta ár, viðurkenna félagarnir að ,,lögbrot" var framið, bara ekki af þeim sjálfum. Blaðamennirnir ,,eiga aðild" ef þeir hagnast á lögbrotinu. Það liggur í hlutarins eðli.

Páll skipstjóri kærði til lögreglu 14. maí, viku áður en Kjarninn (og Stundin) birtu gögn úr símanum. Lengi vel neitaði Þórður Snær að lögreglurannsókn stæði yfir á byrlun og stuldi. Í nóvember skrifaði ritstjórinn leiðara með yfirskriftinni Glæpur í höfði Páls Vilhjálmssonar. Þar segir m.a.

Til að taka af allan vafa: það er eng­inn blaða­maður til rann­sóknar fyrir að hafa reynt að drepa skip­stjóra, né fyrir að stela sím­anum hans. Þetta er hug­ar­burður og áróður...

Samt sem áður eru fjórir blaðamenn hið minnsta með stöðu grunaðra í yfirstandandi lögreglurannsókn. Glæpir voru framdir og blaðamenn eru sakborningar. Það er enginn hugarburður heldur grjótharðar staðreyndir.

Í skýrslu lögreglustjórans á Norðurlandi eystra, dagsett 23. febrúar 2022, segir að fjölmiðlar, RÚV, Kjarninn og Stundin, hafi nýtt sér ,,augljós brot", ,,bæði faglega og fjárhagslega." Þetta er að eiga aðild.

Af þessu leiðir getur tilfallandi bloggari ekki beðist afsöknunar og enn síður játað að rangt sé farið með. Gögn frá lögreglu sýna að Arnar Þór og Þórður Snær eiga aðild, beina eða óbeina, að refsiverðu athæfi. Í væntanlegu sakamáli verður ákært á grunni sakamálaannsóknar, verjendur blaðamannanna færa rök fyrir sýknu og dómari úrskurðar. Þeir sem eiga málsaðild eru ákærðu, vitni og tjónþoli - Páll skipstjóri. 

Ef ríkisstyrktur Kjarninn, Arnar Þór og Þórður Snær, stefna bloggara fyrir að birta sannindi er svo komið að þöggun er vopn blaðamanna. Frjáls umræða var einu sinni aðalsmerki blaðamanna. Nú er hún Snorrabúð stekkur.

 

 

 

 

Pólsk innrás í Úkraínu líkleg

Rússar ætla sér að innlima suður- og austurhluta Úkraínu. Nafnið Nýja-Rússland er komið á flot í umræðunni. Á meðan vestrænir fjölmiðlar flytja fréttir af sigrum Úkraínumanna sækja Rússar fram hægt en örugglega  í suðri og austri. Pólverjar eru líklegir til að hugsa sér til hreyfings í vesturhluta Úkraínu.

Tilgátan um að pólskur her færi inn í Galisíu-héraðið, í kringum borgina Lviv, fékk tilfallandi kynningu fyrir viku og þá sem langsótt samsæriskenning. Vika í stríði er eins og vika í pólitík, getur breytt rás viðburða. Pólverjar misstu Galisíu í lok seinna stríðs og eru áhugasamir um endurheimt héraðsins. Tækifærið virðist núna. 

Úkraína er, að áliti þeirra sem til þekkja, á hraðri leið að verða eyðiland, ónýtt ríki. Ástæðan er tvíþætt. Í fyrsta lagi tapar úkraínski herinn fyrir þeim rússneska. Mannfallið er líklega einn á móti fjórum; fyrir hvern einn rússneskan hermann deyja fjórir úkraínskir. Rússar er þrisvar sinnum fjölmennari þjóð en Úkraínumenn. Myndir af föllum hermönnum sýna miðaldra karla sem voru borgarar síðustu jól. Þeir eiga ekki roð við atvinnuhermönnum.

Í öðru lagi er bandarískur og vestrænn stuðningur við stjórnina í Kænugarði skilyrtur við að engir samningar verði gerðir við Rússa. Bandaríski varnarmálaráðherrann sagði það skýrt: Úkraínumenn eru vestrænt fallbyssufóður til að veikja hernaðarmátt Rússa. Selenskí forseti og stjórn hans standa og falla með vestrænni aðstoð. Þess vegna verður ekki samið.

Án samninga heldur Úkraína áfram að glata herliði og landsvæði. Enginn veit markmið Rússa. Kunnugir gefa sér að Rússar hafi áhuga á 30-50 prósent Úkraínu. Líklega stefna þeir á að taka Ódessu í suðvestri en við það yrði stjórnin í Kænugarði landlukt.

Á hinn bóginn. Ef pólskur her færi inn í vesturhluta Úkraínu, undir formerkjum friðargæsluliðs, með vitund Bandaríkjanna og e.t.v. vilyrði stjórnarinnar í Kænugarði, myndi það hafa fælingaráhrif á Rússa. Pólland er Nató-land og þvældist ekki inn í Úkraínu án þegjandi samkomulags við Rússa. Pæling Pútín og félaga gæti verið að ný víglína í vestri gerði þeim auðveldara fyrir á austurvígstöðvunum. Óðara myndu einhverjir úkraínskir þjóðernissinnar vilja berjast við Pólverja - burtséð frá hvað Selenskí forseti segir.

Annað og stærra hangir á spýtunni fyrir Rússa. Pólsk innrás í Úkraínu staðfesti kenninguna um að staðan fyrir 24. febrúar síðastliðinn, þ.e. fyrir innrás Rússa, var ekki sjálfbær. Úkraína var of stórt land til að verða Nató-ríki, séð frá hagsmunum Rússa, og það er of stórt til að verða í heild sinni eign Rússlands, séð frá bandarískum Nató-sjónarhóli.

Pólsk innrás þjónaði hagsmunum Rússa. Þeir gætu jafnvel sleppt að ráðast á Ódessu, sem er suður af Galisíu, og látið Pólverja og stjórnina í Kænugarði bítast um borgina.

Reuters hafði eftir rússneskum leyniþjónustuforingja að pólsk innrás væri í bígerð. Falsfrétt, var sagt á vesturlöndum. Gonzalo Lira, gúrú í augum þeirra sem ekki trúa vestrænum fjölmiðlum, og þeim fer fjölgandi, segir að áætlun um pólskar aðgerðir í Galisíu sé fyrir hendi. Hann fullyrðir að Medvedev, sem var staðgengill Pútín um hríð, hafi gefið Pólverjum grænt ljós.

Bandaríkin og Nató myndu tapa pólitískt á pólskum aðgerðum í Úkraínu en styrkjast hernaðarlega. Af þeirri ástæðu getur orðið bið á að áætluninni verði hrint í framkvæmd. En eftir því sem Úkraína minnkar í austri verður brýnna fyrir Nató-ríkin að styrkja sig í Vestur-Úkraínu. Það verður ekki gert nema með pólskri aðstoð.

Að tjaldabaki er plottað um framtíð Úkraínu. Á vígvellinum deyja menn í hrönnum. Sorglegt er að hugsa til þess að með samningum hefði mátt koma í veg fyrir ósköpin. Úkraína hefði getað orðið hlutlaust land á milli Nató-blokkarinnar og Rússlands. 

 

300 yfirgefa verksmiðju í Maríupol

Þögn á alþingi um Þóru og RÚV

Þóra Arnórsdóttir yfirmaður á RÚV er með stöðu sakbornings í rannsókn lögreglu á byrlun Páls skipstjóra og stuldi á síma hans. Hún var boðuð til yfirheyrslu 14. febrúar, fyrir nær 3 mánuðum. Hún fer alla lagakróka að komast hjá heimsókn til lögreglu að gefa skýrslu. Síðasta útspilið felur í sér að ríkisstofnunin RÚV krefst dóms um að önnur ríkisstofnun, lögreglan á Akureyri, sé vanhæf. Þetta eru nýmæli og tíðindi til að ræða og greina. En það ríkir dauðaþögn á alþingi.

Byrlun Páls og stuldur á síma hans var forsendan fyrir umfjöllun um ,,skæruliðadeild" Samherja fyrir ári síðan. Þá var málið tekið upp á alþingi og fóru sumir þingmenn hamförum.

Svokölluð skæruliðadeild Samherja var aldrei sökuð um nokkurn glæp og engin lögreglurannsókn stendur yfir á athöfunum meintra liðsmanna hennar. En samt var hún á dagskrá alþingis, tóku þingmenn stórt upp í sig og ráðherrar fordæmdu. 

Þrír blaðamenn hið minnsta, auk Þóru, eru grunaðir um saknæmt athæfi. Á meðal málsgagna, sem hafa verið gerð opinber, er skýrsla lögreglunnar fyrir héraðsdómi 28. febrúar. Þar segir m.a.

Hafa ber í huga að í síma einstaklinga í dag er allt líf þeirra skráð. Þar er að finna mikið af upplýsingum um einkalíf þeirra, einkasamtöl við fjölskyldu, vini og kunningja og jafnvel lækna, sálfræðinga, lögfræðinga ofl. Þar er að finna ljósmyndir og myndskeið, jafnvel sjúkraupplýsingar og aðrar persónuupplýsingar.

Þóra fékk allar upplýsingarnar sem voru í síma Páls skipstjóra. Segir í lögregluskýrslunni: ,,þeir sem afrituðu símann hafa þurft að skoða allt sem í símanum var...". Hún hafði allt einkalíf Páls í hendi þér. Skýrsla lögreglunnar ber með sér að Þóra deildi á aðra fjölmiðla einkamálum Páls. En hún birti sjálf ekki stafkrók, ekki eina einustu frétt. Þóra getur ekki borið við að hún hafi verið að afla frétta. Eitthvað annað og verra bjó að baki en að afla frétta og upplýsa almenning. 

RÚV er á fjárlögum sem alþingi lögfestir. RÚV er opinber stofnun. Hvers vegna spyr enginn þingmaður hvernig því víkur við að yfirmenn RÚV eru grunaðir í lögreglurannsókn á alvarlegum glæp? Varla telst það sjálfsagt mál í siðuðu samfélagi.

Hvers vegna er ráðherra ekki spurður um háttsemi RÚV, að stunda glæpi og flytja afraksturinn í aðra fjölmiðla, Stundina og Kjarnann, til birtingar? Ráðherra ber ábyrgð á RÚV gagnvart þingheimi.

Hvers vegna er Stefán útvarpsstjóri ekki kallaður á fund þingnefndar og spurður hvað hann hafi gert til að upplýsa málsaðild starfmanna stofnunarinnar? Hvers vegna létu Rakel Þorbergsdóttir, Einar Þorsteinsson og Helgi Seljan skyndilega af störfum í haust og vetur? Greiðir RÚV lögfræðikostnað Þóru?

Stefán er fyrrum lögreglustjóri. Finnst honum eðlilegt að starfandi yfirmaður á RÚV krefjist dóms um vanhæfi lögreglunnar á Akureyri að rannsaka sakamál? Ein ríkisstofnun stundar málarekstur gegn annarri ríkisstofnun og hvorki heyrist hósti né stuna frá alþingi. 

Er það svo að gjörvallur þingheimur er undir járnhæl RÚV, þorir hvorki að æmta né skræmta, þegar Efstaleiti líkist meira skipulögðum glæpasamtökum en þjóðarfjölmiðli? 

Þingmenn sperrtu sig og reigðu þegar Páll skipstjóri nýtti sér tjáningarfrelsið en þegar hann verður fyrir byrlun og gagnastuldi er enginn þingmaður sem spyr hverju sæti. Hversdags-Páll er tekinn á beinið fyrir að tjá sig en Þóra sakborningur fær friðhelgi í umræðunni.

Óttast þingmenn að fara á bannlista RÚV ef þeir vekja máls á að ekki sé allt með felldu á Efstaleiti?