Hlýnun: 0,06 gráður á 40 árum

Meðalhiti lofthjúps jarðar var 0,06 C hærri í nýliðnum júní en nemur meðalhita lofthjúpsins frá 1979, eða í rúm 40 ár.

Hækkun meðalhita á áratug á þessum tíma nemur um rúmlega 0,1 gráðu. Það þýðir að á einni öld hækkar meðalhiti lofthjúpsins um 1 gráðu á Celcíus.

Upplýsingarnar eru á heimasíðu loftslagsvísindamannsins Roy Spencer sem heldur tölfræði yfir breytingar á hitastigi lofthjúpsins.

Mæling á hitastigi lofthjúpsins gefur nákvæmari upplýsingar en mælingar stöðva á jörðu niðri, þar sem ýmislegt hefur áhrif á niðurstöðuna s.s. byggingar og sértækar staðbundnar aðstæður.

Punkturinn er þessi: hækkun á meðalhita jarðar um eina gráðu á einni öld er engin hamfarahlýnun heldur eðlileg náttúruleg þróun.

Jarðsagan geymir upplýsingar um til muna öfgafyllri hitabreytingar en eina á gráðu á öld:

Rannsóknir á borkjörnum úr Grænlandsjökli sýna að veðurfar hefur verið mjög óstöðugt á síðasta jökulskeiði, sem hófst fyrir um 115 þúsund árum og lauk fyrir 11,7 þúsund árum. Á þessu tímabili hlýnaði 25 sinnum mjög snögglega, um 10-15°C í hvert sinn og síðan kólnaði aftur en mun hægar. [...] Mjög athyglisvert er að breytingin frá síðasta jökulskeiði yfir í tiltölulega milt veðurfar, sem markaði upphaf okkar eigin hlýskeiðs (nútíma) fyrir um 11,7 þúsund árum, gerðist á ótrúlega skömmum tíma, eða einungis 3-50 árum, eftir því hvaða breyta er skoðuð. (Undirstrik. pv)

Náttúrulegar sveiflur eru á hitastigi jarðar og hafa verið frá ómunatíð. Harðar staðreyndir um hitastig jarðar, og breytingar s.l. áratugi, staðfesta að náttúran en ekki maðurinn stjórnar hitastiginu.

 

Úkraína tálgar fylgið af Vinstri grænum

Úkraína er verkfæri Nató og ESB að herja á Rússland. Bandaríkin, Bretland og ESB-ríkin fjármagna Úkraínu og skaffa vopn. Úkraína berst gegn ofureflinu eins lengi og vestrið krefst þess. Blóðþorstinn verður minni eftir því sem verr gengur á vígvellinum og stríðið heggur í velmegun vesturlandabúa.  

Margir stuðningsmenn Vinstri grænna eru ekki allof hrifnir af úkraínskum málstað og hernaðarbrölti vestursins þar eystra. En ríkisstjórn Katrínar Jakobs var nánast nauðbeygð að fylgja hagsmunum Nató og ESB á vígvellinum í Garðaríki. Nær öll þjóðríki í Vestur-Evrópu voru knúin til samstöðu, líkt og gagnvart Írak 2003.

Vinstri grænum fer ekki vel að dansa eftir tónfalli hernaðar og vígaferla. Flokkurinn er í grunninn friðarsinnaður.

Úkraínustríðinu lýkur, varla seinna en í haust. Rússar ná meginkröfu sinni, að Úkraína verði ekki Nató-ríki og að auki formleg yfirráð yfir austurhluta landsins. Afgangurinn af Garðaríki verður bæklað land, á framfæri vesturlanda en að einhverju marki undir forræði Rússa. Stríð ýmist búa til ný ríki eða tortíma þeim sem fyrir voru. Úkraína er í seinni flokknum.

Vestrið stendur frammi fyrir tveim kostum þegar vopnin þagna. Í fyrsta lagi að halda í herskáa stefnu og gera Rússa að höfuðóvini. Í öðru lagi að bæta fyrir mistökin 2008-2022 og friðmælast. Þau friðmæli fælu í sér viðurkenningu á öryggishagsmunum Rússlands. Fyrir vestrið er það erfiður biti að kyngja. Ósigurinn á sléttum Garðaríkis markar endalok landvinninga sem hófust við lok kalda stríðsins og stefndu að vestrænum heimsyfirráðum.

Meiri líkur en minni eru að seinni kosturinn verði tekinn. Þrátt fyrir tal um herskáa samstöðu Nató-ríkja er ekki að sjá að almenningur, hvorki í Bandaríkjunum né Evrópu, líti á Rússland sem viðlíka ógn og Sovétríkin voru á dögum kalda stríðsins. Rússagrýlan er frekjuleg ,,woke-frásögn" pólitískra barna sem halda sig hafa andlega yfirburði en kunna samt ekki skil á grunnstaðreyndum lífsins, t.d. að kynin eru tvö en ekki þrjú, fimm eða seytján.

Rússland er ekki með pólitískt kapítal, kommúnisma, eins og gamla sovétið. Svokallaðir ,,pútínistar" á vesturlöndum eru upp til hópa raunsæismenn en ekki handhafar sannleikans líkt og kommúnistar á síðustu öld. Hernaðarmáttur Rússa er töluverður en hann er þó ekki meiri en svo að eiga fullt í fangi að brjóta á bak aftur Úkraínuher.

Til landvinninga, sem einhverju nemur, þarf þrennt. Sigurvissa hugmyndafræði, hernaðarmátt og djúpa vasa í efnahagslegu tilliti. Vesturlönd höfðu tvennt í Írak og Afganistan, þ.e. hernaðarmátt og djúpa vasa, en töpuðu samt. Alþjóðahyggja er pólitískt rusl utan vestrænna landamæra. Rússar eru aðeins með vísi að hernaðarmætti, en enga hugmyndafræði til útflutnings og efnahagurinn er knappur. Þeir sem halda að Pútin hafi augastað á frekari útþenslu í vestur eru fangar kaldastríðshugsunar.

Gangi það eftir, að átökum á sléttum Garðaríkis linni, og samskiptin við Rússland normalíserist, geta Vinstri grænir orðið á ný flokkur friðarsinna - en innan Nató, auðvitað. Friður verður ekki án agavalds.  

Þangað til eru Vinstri grænir eins og vinstrið almennt. Sjálfum sér sundurþykkir og veikburða og lifa á pólitískum höfuðstól hægrimanna.

Flokkur forsætisráðherra með 7,2% fylgi

Engin kona: ekkert jafnrétti kynjanna

Ríkisvaldið býr ekki að skilgreiningu á konu, segir Katrín forsætis í svari við fyrirspurn Sigmundar Davíðs.

Ha?

Er ekki svo að í mörg, mörg ár er talað um jafnrétti kynjanna? Margvíslegar aðgerðir stjórnvalda á liðnum árum miða við að rétta hlut kvenna; lög eru sett, peningum úthlutað, nefndir skipaðar og stofnanir settar á laggirnar. Allt í nafni kynjajafnréttis.

En svo veit ríkið ekki hvað kona er. Öll umræðan um jafnrétti kynjanna var byggð á vanþekkingu, tíma og fjármunum var eytt til einskis. Til hvers að berjast fyrir einhverju sem ekki er vitað hvað er?

Strax á mánudag hlýtur Katrín forsætis að gefa út yfirlýsinu um að öll jafnréttisbarátta kvenna síðustu ára og áratuga sá einn allsherjar misskilningur.

Því við vitum ekki hvað er kona. Væntanlega ekki heldur hvaða fyrirbæri kallast karl.

Afmenntun, að ekki sé sagt afmennskun, tekur á sig furðulegustu myndir.

Baldur og sykur-pabba kenningin

Smærri þjóðríki eiga að leita sér skjóls hjá stórveldum. Þetta er kenning Baldurs Þórhallssonar prófessors í HÍ. Kenninguna smíðaði Baldur til að rökstyðja aðild Íslands að ESB. Smáríkjastofnun HÍ, sem Baldur setti á laggirnar, fær peninga frá Evrópusambandinu fyrir boðskapinn.

En þegar kemur að Úkraínu gildir sykur-pabba kenning Baldurs ekki. Þá heitir það ,,að leyfa ríkj­um að ákveða sjálf, í krafti full­veld­is síns, hvernig þau vildu haga sinni ut­an­rík­is­stefnu..." Kenningarleg nauðsyn verður frjálst val á augabragði.

Samkvæmt kenningu Baldurs ætti Pútín að vera sykur-pabbi Selenskí, rétt eins og Ísland ætti að vera hjálenda ESB. Baldur er ekki fræðimaður heldur aðgerðarsinni sem teygir og togar kenningar eftir hvernig vindurinn blæs hverju sinni. 

Baldur beyglar og afflytur staðreyndir í þágu málstaðarins. Hann segir: ,,Pútín hef­ur í raun haft neit­un­ar­vald um inn­göngu þeirra í NATO. Úkraína er ekk­ert á leið í NATO og hef­ur ekki verið það síðan 2008.“

Allir sem fylgjast með alþjóðamálum vita að Nató hefur frá 2014 þjálfað og vopnað úkraínska herinn og samhæft hann Nató-stöðlum. Úkraína var á fullri ferð að verða Nató-ríki, vantaði aðeins stimpil frá Brussel. Alvöru stjórnmálafræðingar, John Mearsheimer til dæmis, hafa vakið athygli á þessari staðreynd. Baldur stingur höfðinu í sandinn að hætti aðgerðasinna sem rekast á staðreyndir er henta ekki málstaðnum.

Ástæða stríðsins í Úkraínu er að ráðamenn í Kænugarði gerðust málaliðar Nató og ESB gegn Rússlandi. Í staðinn kæmi sú umbun að fá aðild að Brusselklúbbunum tveim. 

Rússar létu um og eftir aldamótin það yfir sig ganga að Nató stækkaði í austur, þrátt fyrir vilyrði, ef ekki loforð, um að það yrði ekki gert þegar Rússar samþykktu sameiningu Þýskalands eftir fall Berlínarmúrsins.

Nató gekk á lagið og innbyrti gömul Varsjárbandalagsríki og setti upp herstöðvar á vesturlandamærum Rússlands. Nató er hvorki skátafélag né saumaklúbbur heldur hernaðarbandalag. Rússum fannst sér ógnað, lái þeim hver sem vill, og sögðu hingað og ekki lengra þegar Nató lýsti því yfir á fundi í Búkarest 2008 að næst yrðu Úkraína og Georgía tekin inn í bandalagið.

Síðsumars 2008 réðust Rússar inn í Georgíu, sem ekki verður Nató-ríki í bráð. Þá var eftir Úkraína sem bjó við óstöðugt stjórnarfar og talið spilltasta ríki Evrópu og þó víðar væri leitað. Stjórnarbylting 2014, studd af Bandaríkjunum og ESB, steypti af stóli forseta vinveittum Rússlandi. Í framhaldi tóku Rússar Krímskaga og studdu uppreisnaröfl í Donbass.

Friðarsamningar milli Rússlands og Úkraínu, Minsk I og II, voru gerðir 2015 en ekki uppfylltir. Úkraínuher fær fjármagn, þjálfun og stuðning frá Nató allar götur síðan. 

Aðdragandi Úkraínustríðsins er að Rússum fannst sér ógnað af Nató. Fullvalda ríki skilgreina sjálf öryggishagsmuni sína þótt Baldur geri því skóna að vesturlönd ein eigi þann rétt. Einu sinni hét það heimsvaldastefna, núna alþjóðahyggja. Frá og með 24. febrúar tala vopnin.

Ráðandi frásögn vestrænna fjölmiðla er raðlygi að Úkraínuher gjörsigri Rússa, sem kunni varla að halda á vopnum og sé stjórnað af fjöldamorðingjum. Staðreyndir á vígvellinum segja aðra sögu. Mun liðfærri, með um 150 - 200 þús. hermenn, sigra Rússar hægt en örugglega um 500 þús. manna her Úkraínu.

Heiðarlegir fræðimenn, t.d. Martin van Creveld, viðurkenna villur síns vegar. Baldur rígheldur í blekkinguna og falsar söguna til samræmis við sniðmát alþjóðahyggjunnar.

 

 

Rússnesk lygi sem menn á Vesturlöndum falli fyrir

Fréttablaðið hafnar sjálfstæðri rödd

Kolbrún Bergþórsdóttir skrifaði leiðara sem gerðu Fréttablaðið lestursins virði. Kolbrún er gamalreynd í faginu og fyrir lifandi löngu orðin sjálfstæð rödd er lét sér fátt um finnast þjónkun við óformlegt bandalag sem mestu ræður í umræðunni.

Ekki svo að skilja að tilfallandi höfundur hafi jafnan verið sammála Kolbrúnu. Lýðræðisleg umræða er, þegar öllu er á botninn hvolft, ekki spurning um að vera sammála þessu sjónarmiði eða hinu. Heldur hitt að sem flestar skoðanir fái að heyrast. Umræðan sjálf tálgar og skerpir hugmyndir og skoðanir sem eiga erindi.

Í skrúðgarði skoðana sáði Kolbrún fræjum sem festu rætur. Sjálfstæð hugsun og launfyndinn texti er aðall Kolbrúnar.

Uppsögnin á Fréttablaðinu gefur til kynna að heldur þrengist um þá er byrja ekki daginn á spurningunni: hvernig get ég þóknast? 

Vonandi finnur Kolbrún sér hentugan vettvang að segja sína skoðun. Þögnin er afleitur kostur fyrir sjálfstæða hugsun. 

 

Kolbrúnu sagt upp hjá Fréttablaðinu

Rauðhetta var ekki fjárkúgari

Saga Vítalíu Lasarevu er samtímaútgáfa sögunnar af Rauðhettu sem rataði í gin úlfsins. Vítalía fór í sveitina, líkt og stúlkan í ævintýrinu. Þar beið hennar ekki úlfur heldur þrír hvítir miðaldra karlar með mannaforráð, loðnir um lófana og til í tuskið.

Í sumarbústaðnum í sveitinni fór eitthvað fram sem var nógu ósiðlegt til að karlarnir þrír ,,stigu til hliðar", eins og sagt er á kurteisan hátt, eftir að Vítalía varð á augabragði þjóðkunn fyrir ásakanir sínar.

Fjölmiðlar kveiktu óðara galdrabál og fuðruðu upp þrenn mannorð (raunar fern, en það er hliðarsaga). Femínistar notuðu frásögnina til að kynda undir fordómum um að allir karlar séu inn við beinið nauðgarar.

Þáverandi kærasti Vítalíu var með í för og hefur staðfest að frásögn hennar sé í meginatriðum rétt. Ekki hefur komið fram hvað kærastinn aðhafðist á meðan karlarnir þrír misbuðu stúlkunni. Fálkaorðan fyrir riddaramennsku verður ekki í bráð næld á brjóst Arnars Grant.

Endurskoðuð saga af sumarbústaðaferð Vitalíu og Arnars í október 2020 er að skötuhjúin hafi átt það erindi að flá feita gelti. Höfundar endurskoðuðu útgáfunnar eru Þórður Már Jóhannesson, Ari Edwald og Hreggviður Jónsson sem Vitalía sakar um misgjörð við sig. Þremenningarnir kæra Vitalíu og Arnar fyrir fjárkúgun.

Framtakssemi af þessu tagi er ekki ný af nálinni. Tvær stúlkur hirtu nokkrar millur af knattspyrnumanni fyrir nokkru með hótunum að væna hann um alvarlegt brot. Þær guldu Stígamótum tíund. Hákirkjan fær sitt fyrir erja akurinn og búa í haginn fyrir fjárkúgara.

Rauðhetta er ekki lengur lítil saklaus stúlka heldur kynferðisleg tálbeita, samkvæmt endurskoðuðu útgáfunni. Í ljósi afsagna þremenninganna gleyptu þeir agnið. Úlfarnir stigu ekki ,,til hliðar" fyrir þær sakir að þeir horfðu á Rauðhettu og stunduðu hugrenningasyndir. Eitthvað meira gekk á. Loðnir um lófana eru þeir kannski en kunna síður að halda að sér höndunum.

Réttlætið sem Vitalía krafðist þegar hún kynnti alþjóð raunir sínar virtist þetta hefðbundna í anda Stígamóta og metoo. Opniber smánun gerenda og samfélagsleg útilokun. En ef  fiskur undir steini er sá að 150 milljónir krónu áttu að skipta um hendur verður málið allt annars eðlis. Andstæðurnar eru ekki lengur sekt og sakleysi heldur siðleysi og ósvífni - að ekki sé talað um lögbrot. Gott efni í skáldsögu en lélegt fjölmiðlaefni þar sem hlutirnir þurfa að vera annað tveggja svartir eða hvítir til að blaðamenn skilji.  

Rauðhetta fékk uppreist æru fyrir heimsku sína, að halda úlf ömmu, og var frelsuð heil og óspjölluð úr kviði dýrsins sem fékk makleg málagjöld og drukknaði í brunni. En Rauðhetta, sum sé, var ekki fjárkúgari.

Ævintýrin í sveitinni enda ekki öll vel.

 

Engin kæra frá Vítalíu í Löke

Nýkristni, fóstureyðingar: tilgáta um heift

Fóstureyðingar eru pólitískt hitamál í Bandaríkjunum af trúarlegum ástæðum öðrum fremur. Guðs útvalda þjóð á rætur í púrítisma sem tekur mannhelgi alvarlega. Hæstiréttur sneri við úrskurði um rétt kvenna til fóstureyðinga frá 1973, sem var tími hippa, frjálsra ásta, eiturlyfja og andófs gegn feðraveldinu.

Bann við fóstureyðingum er kristin hugmynd. Rómverjar höfðu sérstaka öskuhauga fyrir óæskilega nýbura. Í íslenskri heiðni tíðkaðist útburður barna. Eftir kristnitöku lagðist sá siður af.

Kristin mannhelgi er undirstaða vestrænnar stjórnmálamenningar. Í deilunni um fóstureyðingar takast á um rétt konu yfir líkama sínum annars vegar og hins vegar rétt fósturs til lífs.

Eftir seinna stríð dofnuðu kristin gildi samtímis sem veraldleg mannréttindi fengu meira vægi. Veraldleg mannréttindi hvíla á lagabókstafnum einum saman, eru aðskilin frá trúarkenningunni. Mannasetningum má breyta, það leiðir af sjálfu sér. Réttindi sem styðjast við trú, t.d. kristin mannhelgi, eru aftur með innbyggðri seiglu og verður ekki auðveldlega kastað fyrir róða.

Úrskurður hæstaréttar vestan hafs snýst formlega um að fylkin sem mynda Bandaríkin ákveði sjálf staðbundin lög um fóstureyðingar. Í reynd er opnuð ný víglína í menningarstríði íhaldsmanna og frjálslyndra vinstrimanna.

Þótt bandaríska menningarstríðið hafi áhrif á Evrópu, það sást t.d. í Black Lives Matter, er harla ólíklegt að umræða um rétt kvenna þar vestra til fóstureyðinga skipti sem slík meginmáli í Evrópu. Engu að síður lögðust menn í gamla heiminum á árarnar og reru undir orðræðunni. Jafnvel á friðsæla Fróni kastast í kekki milli manna.

Nýkristni er pólitísk hugmyndafræði sem fléttar saman púrítanisma, félagslegri og efnahagslegri íhaldssemi, einstaklings- og þjóðhyggju. Í Bandaríkjunum eru menn kjörnir forsetar út á þessa hugmyndafræði, yngstu dæmin eru Reagan 1980 og Trump 2016.

Ákefð Evrópumanna að taka þátt í bandarísku umræðunni um fóstureyðingar stafar líklega af þeim grun að úrslit deilunnar hafi stórpólitísk áhrif á vesturlöndum almennt og langt út fyrir deiluefnið sjálft.

Tilfallandi spurn er hvort trúarlegir tímar séu á næsta leiti.   

Sviptingar í bandarísku réttarkerfi

Stóra-vestrið tapar vinum og áhrifum

G7 löndin, stóra-vestrið, eru Norður-Ameríka, 4 stærstu ríkin í Vestur-Evrópu og Japan. Íbúafjöldi er samtals 771 milljón. Viku fyrir G7 fundinn, hittust leiðtogar BRICS-ríkjanna á fjarfundi. Ásamt Indónesíu og Argentínu, væntanleg aðildarríki, telja BRICS-ríkin 3 milljarða íbúa. Hlutföllin eru 1 á móti 4.

BRICS er andvestræna alþjóðabandalagið skrifar þýska borgaralega útgáfan Die Welt. Höfundur greinarinnar, Stefan Aust, er stórt nafn í þýskri blaðamennsku. Ekki fréttabarn, sem sagt.

BRICS-ríkin eru Brasilía, Rússland, Indland, Kína og Suður-Afríka. Stór lönd í fjórum heimsálfum. Þau styðja öll Rússa í staðgenglastríðinu við stóra-vestrið í Úkraínu. 

Heimspólitísk umskipti standa fyrir dyrum, segir fjármálavesírinn Ray Dalio. Alþjóðakerfið sem Bandaríkin settu upp eftir seinna stríð er komið að fótum fram. Lavrov, utanríkisráðherra Rússlands, hæðist að aldamótakenningu Fukuyama um sigur stóra-vestursins með endalokum sögunnar.

Kenningin um að heimsbyggðin yrði vestræn hvíldi á þeirri forsendu að frjálslynda vinstrið í bandalagi við nýfrjálshyggju kynni uppskriftina að menningarverðmætum annars vegar og hins vegar sjálfbærri fjársýslu.

Árangurinn er sá að vestræn menning veit ekki hvort kynin séu þrjú, fimm eða seytján. (Nýjasta talan er 150). Vestrænt fjármálavit er búið að kokka upp verðbólgu sem hefur ekki sést í Evrópu frá dögum Weimar-lýðveldisins. Miðjan hrynur á vesturlöndum, nýjasta dæmið er þingkosningarnar í Frakklandi þar sem flokkar yst til hægri og vinstri eru í stórsókn.

Við vitum hverjum klukkan glymur þegar forsætisráðherra Íslands er orðin stórstjarna í menningarstríðinu vestan hafs. Katrín tók sér málhvíld frá transumræðunni hér heima og sló í gegn með ummælum um rétt bandarískra kvenna til fóstureyðinga. Kvenréttindi eru aftur ósamrýmanleg transréttindum. Í transheimi getur karl verið kona þótt engu móðurlífi sé til að dreifa.   

Menning sem ekki kann skil á einföldustu atriðum mannlífsins er ekki upp á marga fiska. Stóra-vestrið gerir heimsbyggðinni tilboð sem auðvelt er að hafna. BRICS-ríkin eflast en G7-ríkin veikjast.   

Biden setur tóninn fyrir G7-ráðstefnu

Víetnam, Írak og Úkraína, lærdómur ósigra

Stríð sem vinnast eru ekki ítarlega skilgreind og rædd (þótt þeim sé fagnað). Stríð sem tapast eru aftur brotin til mergjar og reynt að læra af mistökunum. Á mínu æviskeiði hafa Bandaríkin háð þrjú slík stríð. Í Víetnam, Írak og núna í Úkraínu.

Svona hefst fyrirlestur helsta raunsæismanns í bandarískum utanríkismálum, John Mearsheimer. Fyrirlesturinn var fluttur fyrir þrem vikum.

Mearsheimer rekur aðdraganda stríðsins sem hófst 24. febrúar. Hann vitnar í heimildir og dregur upp þá mynd að Bandaríkin beri meginábyrgð með þeirri stefnu að gera Úkraínu að Nató-ríki. Að kröfu Bandaríkjanna var gefin út yfirlýsing á leiðtogafundi Nató í Búkarest í Rúmeníu árið 2008 um að Úkraína og Georgía yrðu Nató-ríki.

Úkraína í Nató ógnar tilvist Rússlands. Í slíkri stöðu eru Rússlandi allar bjargir bannaðar, kæmi til ófriðar. Nató er hernaðarbandalag, ekki skátafélag eða saumaklúbbur. 

Mearsheimer vísar á bug þeirri orðræðu að Pútín stefni á fyrri yfirráð keisara og kommúnista yfir Austur-Evrópu. Aldrei fram til upphafs Úkraínudeilunnar, með stjórnarbyltingunni 2014, var rætt um að Pútín stefndi að útþenslu.

Pútín varð leiðtogi Rússlands árið 2000. Í 14 ár var hann við völd og engin merki um yfirráðastefnu gagnvart Austur-Evrópu. Innrásin í Georgíu síðsumars 2008 var bein afleiðing af tilraunum að gera Georgíu að Nató-ríki. Allir með sæmilega dómgreind máttu vita að sama meginlögmál, séð frá sjónarhóli Rússa, gilti um Úkraínu og Georgíu. En vestrið, með Bandaríkin i forystu, taldi enga ástæðu að taka mark á viðvörun Kremlar.

Mearsheimer er ekki bjartsýnn á friðarsamninga, telur að stríðið geti varað í mánuði eða ár. Hættan á stigmögnun er yfirvofandi, að Nató-ríki dragist inn í átökin og kjarnorkuvopnum verði beitt.

Úkraínustríðið er skelfilegt stórslys, segir Mearsheimer. Sagan mun dæma Bandaríkin og fylgiríki hart fyrir fádæma heimskulega utanríkisstefnu.

Rússar ná tökum á Severódónetsk

Kvenréttindi ósamrýmanleg transréttindum

Transfólk er það sem fer úr einu kyni yfir í annað, karl verður kona og kona karl. Til eru blæbrigði, að vera hvorugt kynið eða bæði en það eru fáein tilvik úr hópi sem fyrir er fámennur.

Krafa transfólks er að hver og einn fái að skilgreina sig sjálfur. Í grunninn eru það sjálfsögð mannréttindi að sérhver ákveði með sjálfum sér hver hann er. Þrautagangan hefst þegar persónuleg sannfæring einstaklings og minnihlutahóps gerir kröfu um að samfélagið í heild lagi sig að sannfæringu eins eða fárra. 

Allir hafa rétt á persónulegri sannfæringu en ekki fylgir að samfélagið eigi að aðlagast sérhverri sannfæringu. Sextugur maður með bjórvömb má kalla sig knattspyrnusnilling en hann á enga kröfu að spila í deild atvinnumanna. Í mannlífinu eru margvíslegar kröfur, bæði formlegar og óformlegar, sem einstaklingar þarf að uppfylla til að njóta tiltekinna gæða eða hljóta framgang. Tilfallandi höfundur gæti talið sér trú um að kunna eðlisfræði á við Einstein. En hann fengi hvergi vinnu sem eðlisfræðikennari nema hann sýndi fram á innistæðu fyrir sannfæringunni. 

Kvenréttindabarátta síðustu 150 ára gengur út á að konur eigi að njóta sama réttar og karlar. Á vesturlöndum er jafn réttur kynjanna í meginatriðum viðurkenndur, þótt útfærslan sé með ýmsu móti og efndir fylgi ekki alltaf orðum.

Þrátt fyrir jafnréttiskröfuna eru konur upp til hópa sannfærðar að þær séu ekki það sama og karlar. Það sést skýrt í umræðu um réttinn til fóstureyðinga. Þar krefjast konur, a.m.k. þorri þeirra, réttar til að ákveða hvort fóstri í móðurkviði skuli eytt eða ekki. Konurnar setja kröfuna fram á grunni kynferðis, að þær séu konur. Þó liggur í augum uppi að ekkert fóstur verður til án sæðis frá karli. En fóstrið er hluti kvenlíkamans á meðgöngu. Það er líffræðileg staðreynd.

Kona, sem sagt, er jafnrétthá karli, en hún er ekki karl. (Fáránlegt að þurfa skrifa svona setningu árið 2022, en þetta er menningarástandið). Ef fallist er á rök transfólks er enginn munur á karli og konu. Karl í dag getur verið kona á morgun og öfugt, kona má sannfærast að hún sé karl og samfélagið skal meðtaka það, - annars er það transfóbískt.

Þessi afstaða, að kyn sé hugsun og ekkert annað, gerir hugtökin karl og kona merkingarlaus. Orðið kona er án innihalds ef orðið vísar ekki í neitt efnislegt. Ef það er í reynd svo þá skiptir engu máli af hvoru kyni fólk er. Ef kyn er aðeins huglægt fyrirbrigði, vaknar spurningin af hverju transfólk rembist við málflutninginn. Manneskja sem lítur út eins og karl, en hefur þá sannfæringu að vera kona, ætti ekki að þurfa samfélagslega viðurkenningu í kynlausum heimi. Það væri álíka fáránlegt og að fólk færi í kröfugöngu til að fá samþykkt að það sé spendýr. 

Til hvers að krefjast opinberrar viðurkenningar á einstaklingsbundnu hugarfari?

Tilfellið er að sumum körlum finnst eftirsóknarvert að fá þjóðfélagslega viðurkennt að þeir séu konur. Nokkuð færri konum er í mun að fá samþykkt að þær séu karlar.       

Konur sem kenna sig við femínisma hafa áttað sig á að innrás transkvenna (kvenna sem áður voru karlar) inn í kvennarými s.s. búningsklefa, salerni og kvennadeildir sjúkrahúsa valdi konum skaða. Konur með þessi sjónarmið eru sagðar hættulegar. 

Ein þessara kvenna, Kathleen Stock, skrifaði grein til að útskýra sjónarmið sín. Þar hvetur hún konur til að fylkja sér um kvenréttindabaráttu gegn körlum sem segjast transkonur. Í greininni segir hún frá ofsóknum sem hún varð fyrir af hálfu karla/transkvenna.

Það er eins og karlar sem verða transkonur taki með sér herskátt viðhorf í ný kynheimkynni, viðhorf sem að jafnaði er talið karllægt. Rökþrot enda í öskrum og ofbeldi.

Fáar fréttir eru um karla sem amast við transkörlum. Líkleg skýring er að þeim finnst sér ekki ógnað þótt konur gangi inn í karlaheim. Þær hirða ekki gullið af nokkrum karli í íþróttum og trufla fáa í búningsklefum eða á salerni. Ekki heldur er vitað um sérstakar deildir á sjúkrahúsum sem eingöngu eru fyrir karla.

Öll þessi umræða, með tilheyrandi brigslum um hatur og leiðindi, er í grunninn einn allsherjar misskilningur. Mannkynið er tvö kyn, líffræðilega ákveðin. Náttúran, ekki mannlegur máttur, hagar málum þannig að án tveggja kynja, karls og konu, væri ekkert mannkyn. Ef menn gleyma, eða sópa undir teppið, hversdagslegum sannindum náttúrunnar er illt í efni. Eins og dæmin sanna.

 

VG fordæmir ákvörðun SÍ varðandi trans konur