Blaðamenn misnotuðu andlega veika konu

,,Blaðamönnum er umhugað um vernd heimildarmanna sinna. Á móti bendir ákæruvaldið á að fjölmiðlar eru að hagnýta sér viðkvæma stöðu heimildarmannsins."

Tilvitnunin hér að ofan er úr greinargerð lögreglu frá 23. febrúar.

Heimildarmaður RSK-miðla er kona nákomin Páli skipstjóra Steingrímssyni. Hún byrlaði honum og stal síma hans að undirlagi blaðamanna sem nýttu sér ástand konunnar ,,sér í hag, bæði faglega og fjárhagslega," stendur í greinargerð lögreglu.

Páll skipstjóri skrifar um aðfarir blaðamannanna:

Illskan á sér hins vegar engin takmörk hjá þessum hópi og það að misnota fjölskylduharmleik og veikan einstakling með ekkert sjúkdómsinnsæi er það lágkúrulegasta sem ég veit. Viðkomandi er öryggisvistaður á sjúkrahúsi, hefur verið það undanfarna mánuði og verður áfram.

Einstaklingur öryggisvistaður á sjúkrahúsi er hættulegur sjálfum sér og öðrum. Aðeins grafalvarlega veikir á geði eru öryggisvistaðir.

Í siðareglum blaðamanna segir í þriðju grein að blaðamenn ,,forðast allt, sem valdið getur saklausu fólki, eða fólki sem á um sárt að binda, óþarfa sársauka eða vanvirðu."

Veika konan var ekki öryggisvistuð fyrr en í sumar. Í rúmt ár þar á undan fékk konan ekki frið fyrir blaðamönnum RSK-miðla. Börn konunnar reyndu að veita henni skjól fyrir áganginum, skiptu t.d. um símanúmer hennar. En blaðamenn þjörmuðu að henni með kröfum um að hún léti gögn í té, bæri skilaboð til Páls og settu hana til verka, m.a. að afla upplýsinga um bankareikning Páls skipstjóra.

Blaðamenn misnotuðu manneskju sem ekki er heil á geði, skynjar ekki veruleikann eins og heilbrigður einstaklingur. Í sumar bugaðist veika konan og gerði hluti sem leiddu til þess að hún er núna öryggisvistuð á sjúkrastofnun.

Blaðamenn voru bara að vinna vinnuna sína, segir Sigríður Dögg Auðunsdóttir formaður Blaðamannafélags Íslands.

Virkilega, Sigríður Dögg, er þetta málsvörnin?

Formaður BÍ gagnrýnir Bjarna

Alli og Doddi skrifa, bara ekki um Láru

Aðalsteinn Kjartansson á Stundinni og Þórður Snær á Kjarnanum birtu greinar (hér og hér) í gær um RSK-sakamálið þar sem báðir eru sakborningar og bíða ákæru. Alli og Doddi eru eins og Síamstvíburar, birta sama efnið á sama tíma. Fréttir þeirra um meinta skæruliðadeild Samherja birtust báðar 21. maí í fyrra. Daginn áður hringdu þeir á sama tíma í Pál skipstjóra. Allt var þetta samkvæmt skipulagi RÚV.

Aðalsteinn fékk Kastljósþátt i gær til að viðra meint sakleysi. RSK-miðlar standa saman.

í grein sinni útskýrir Aðalsteinn ekki hvernig á því stendur að hann hætti skyndilega á RÚV og söðlaði yfir á Stundina 3 dögum áður en Páli skipstjóra var byrlað og síma hans stolið. Þórður Snær áttar sig á mikilvæginu og fer þá leið að neita því að skipstjórinn hafi orðið fyrir byrlun. Fullfrískur Páll missti meðvitund og fór í öndunarvél ,,af því bara" í hugarheimi ritstjóra Kjarnans. Alltaf með veruleikann á hreinu hann Doddi blaðamaður. Í nóvember skrifaði hann að lögreglurannsókn á glæpnum gegn Páli skipstjóra væri hugarsmíð nafna hans, tilfallandi bloggara.

Stórfrétt gærdagsins var þó ekki greinarskrif sakborninga heldur svar Páls skipstjóra. Fréttin.is, eini miðillinn ekki undir ofurvaldi RSK-miðla, gerði svarinu skil.

Í svari skipstjórans birtist mynd af tölvupósti frá 3. október. Þar ræða sakborningarnir Þóra og Aðalsteinn við Láru V. Júlíusdóttur lögfræðing um aðgang að símkorti mjög veikrar konu sem byrlaði Páli, stal síma hans og kom afrakstrinum til RSK-miðla.

Lára er ekki bara einhver lögfræðingur út í bæ. Hún er helsti trúnaðarmaður forystu Samfylkingarinnar frá stofnun flokksins og hefur sem slík gengt fjölmörgum trúnaðarstörfum á opinberum vettvangi. Lára er til áratuga pólitískur handlangari Samfylkingarinnar.

Þingmenn Samfylkingar mættu á krísufund sumarið 2021 til blása lífi Samherjamálið með RSK-miðlum. Velgengni flokksins og trúverðugleiki RSK-miðla eru tvær hliðar á sömu myntinni. Þingkosningarnar um haustið áttu að snúast um Samherja.

Lára var skilnaðarlögfræðingur veiku konunnar. Hvað var hún að ræða við blaðamenn RSK-miðla um símkort og snúru skjólstæðings síns vikur og mánuði eftir að síma Páls var stolið? Er það svo að blaðamenn RSK-miðla hittu reglulega veiku konuna á skrifstofu Láru til að tappa af afrituðum síma skipstjórans? Var þar lagt á ráðin um að gera Páli skipstjóra sem mestan miska?

Hvað er skilnaðarlögfræðingur og pólitískur handlangari að bralla með blaðamönnum sem vilja upplýsingar úr stolnum síma?

Í grein sinni segir Aðalsteinn, og endurtók það í Kastljósi, að hann þurfti ekki síma Páls til að komast í gögnin. En hvers vegna er hann í tölvupóstsamskiptum um að komast í afritaða símann?

Byrlun Páls, stuldur á síma hans og fréttir um meinta skæruliðadeild eru eitt ferli með orsakasamhengi. Engin byrlun, engar fréttir. RSK-miðlar bera ábyrgð á öllu ferlinu.

Þórður Snær og Aðalsteinn töfðu framgang RSK-sakamálsins í hálft ár með kærum og fjarveru. Engu að síður segjast þeir áfram um að málið fái niðurstöðu sem fyrst. Hljóð og mynd fara ekki saman. Aðalsteinn ætlar núna að kæra málið til Mannréttindadómstóls Evrópu. Rökin eru þau að blaðamenn séu hafnir yfir lög og rétt. Í nafni blaðamennsku megi byrla, stela, brjóta á friðhelgi, stunda stafrænt kynferðisofbeldi og misnota andlega veika. Blaðamennirnir misnotuðu, skrifar Páll skipstjóri, ,,fárveikan einstakling sem hefur hvorki sjúkdómsinnsæi eða veruleikaskyn." Hvað ætli Mannréttindadómstóll Evrópu segi við því?

Þau gögn lögreglu, sem þegar eru komin í umferð lögmanna sakborninga, eru ekki nema hluti málsgagna. Elstu gögnin í pakkanum, sem telur um 400 blaðsíður, eru frá ágúst. Lögreglan hóf rannsókn 14. maí í fyrra þegar Páll skipstjóri kærði byrlun og símastuld. Í þeim gögnum sem eru undanskilin, og birtast sennilega ekki fyrr en með ákæru, er mesta sprengiefnið. Sennilega býður Aðalsteini og Þórði Snæ það í grun og hamast núna á meðan nokkur minnsta von sé til að virkir í athugasemdum trúi samræmdri frásögn Knoll og Tott.

Verðlaunað sakleysi Þóru á Glæpaleiti

Þóra Arnórsdóttir ritstjóri Kveiks á RÚV fékk Eddu-verðlaun á sunnudag. Hún er, ásamt a.m.k. þremur öðrum blaðamönnum RSK-miðla, sakborningur í rannsókn lögreglu á byrlun Páls skipstjóra og stuldi á síma hans. Í ávarpi þakkaði Þóra ,,fagfólkinu" að búa til þann veruleika að hún væri saklaus. Páll skipstjóri var eðlilega ekki sáttur.

Fjölmiðlafólk leikur þennan leik. Þrír blaðamenn, allir sakborningar, fengu verðlaun í vor.

Blaðamenn og sviðslistafólk segja sögur. Þær sögur sem blaðamenn segja skulu byggja á heimildum en ekki skáldskap. Báðir hóparnir eiga að halda sig innan laga og reglna í störfum sínum. Ef misbrestur verður þar á kemur annað fagfólk til sögunnar, lögreglan. Í lögreglurannsókn er hvorutveggja metið það sem horfir til sýknu og sektar. Sakborningur verður aðeins sá sem yfirgnæfandi líkur eru á að sé sekur um refsivert athæfi. 

Blaðamenn RSK-miðla virtu ekki lög og reglur þegar þeir gerðu atlögu að Páli skipstjóra. Af þeirri ástæðu eru þeir sakborningar. Líkamsárás með byrlun, stafrænt kynferðisofbeldi, gagnastuld og brot á friðhelgi einkalífs eru sakarefni, skv. greinargerð lögreglu dags. 23. febrúar. Allir geta kynnt sér gögnin, líka dómnefndarmenn í verðlaunanefndum fjölmiðla og sviðslista.

Eftir að blaðamenn fengu stöðu sakborninga lögðu þeir á flótta undan réttvísinni. Með lagaklækjum og fjarveru töfðu þeir rannsóknina um hálft ár. Á meðan flóttinn stóð yfir var safnað liðið í formi verðlauna, Eddu-verðlaunin á sunnudag og blaðamannaverðlaun í vor. Sú saga var spunnin að verðlaunahafar gætu ekki verið afbrotamenn. Blekkinguna kaupa aðeins þeir sem eru með greindarvísitölu fyrir neðan frostmark, eins og valinkunnur sjómaður segir gjarnan.

Loksins þegar blaðamenn mættu í yfirheyrslu lögreglu í ágúst og september var viðkvæðið: en ég fékk verðlaun. 

Í þakkarræðu sinni sl. sunnudag sagði Þóra að lögreglan hefði krafið sig ,,um nöfn heimildamanna." Þetta er bláköld lygi. Í greinargerð lögreglu frá 23. febrúar segir lögreglan að hún viti hver sé heimildarmaðurinn. ,,Lögreglan veit hver heimildarmaðurinn er," segir orðrétt í greinargerðinni. Þóra þekkir sín hjú og veit að sannleikurinn þvælist ekki fyrir þeim. Ósannar sögur með réttri hugmyndafræði seljast eins og heitar lummur í sumum menningarkimum.

Heimildarmaður Þóru er mjög veik kona sem tók að sér að byrla Páli og stela síma hans. Frá veiku konunni fór síminn á Efstaleiti þar sem Þóra starfar. Þaðan fór efni símans á hjáleigur RÚV, Stundina og Kjarnann, til birtingar. Miðstöðin var á RÚV.

Glæpurinn gegn Páli skipstjóra var framinn 3. maí í fyrra. Veika konan var kölluð í yfirheyrslu 5. október. Gögn sýna að Þóra var í símasamskiptum við konuna tveim klukkustundum fyrir yfirheyrsluna og oftar en 20 sinnum þá um haustið. Tölvupóstar staðfesta aðgangshörku Þóru, hún krafðist m.a. upplýsinga um einkamál skipstjórans. Þær upplýsingar voru notaðar til að hafa í hótunum. Páll hlyti verra af drægi hann ekki kæru um símastuld tilbaka.

Til að bíta höfuðið af skömminni ákvað dómnefnd Eddu-verðlaunanna að Helgi Seljan yrði ,,sjónvarpsmaður ársins." Á síðasta ári þverbraut Helgi siðareglur RÚV, samkvæmt úrskurði siðanefndar ríkisfjölmiðilsins. Hann var látinn taka pokann sinn um áramót. Var gerður samningur um að ef hann færi með góðu hlyti hann verðlaun? Útvarpsstjóri var hátíðlegur þegar hann lét Helga fara til að halda í Þóru sína og sagði:

Hvað Helga Seljan varðar sérstaklega þá er það sigur fyrir íslenska þjóð og blaðamennsku að þessi öflugi blaðamaður haldi áfram sínum störfum.

Þegar útvarpsstjóri lætur þessa umsögn frá sér fara um mann sem þverbrýtur siðareglur RÚV má öllum vera ljóst að Glæpaleiti er vanheill vinnustaður. Eftir höfðinu dansa limirnir. Siðleysi er faraldur í fjölmiðlastéttinni.

 

 

 

 

 

Ragnar Þór og Sólveig splundra ASÍ

ASÍ gerir hvorki kjarasamninga né boðar verkföll. Það gera einstök stéttarfélög. ASÍ er aftur vettvangur verkalýðsfélaga að móta stefnu og áherslur. Þá er ASÍ samráðsaðili Samtaka atvinnulífsins og stjórnvalda.

Allt stefnir í að Ragnar Þór formaður VR og Sólveig Anna formaður Eflingar yfirtaki ASÍ. Bæði eru pólitískir aðgerðasinnar sem nota félagsauð verkalýðshreyfingarinnar að komast til valda og áhrifa. Fyrir fjórum árum vildi Ragnar Þór  ,,mót­mæla stjórn­mála­ástand­inu á Íslandi" og pantaði gul vesti. Sólveig Anna er ásamt Gunnari Smára þekktasta andlit Sósíalistaflokksins.

Helsta mein íslensks samfélags er, að áliti Ragnars Þórs og Sólveigar, að þau sjálf hafa ekki nóg völd.

Þeim er hjartanlega sama um launafólk og almenning. Orðfæri beggja einkennist af tilfinningaþrungnum slagorðavaðli um stéttabaráttu og óréttlæti heimsins. Bæði gera út á að fólk sé fífl. Ísland er eitt mesta jafnlauna land í heimi en samkvæmt Ragnari Þór og Sólveigu Önnu er nær ólíft á Fróni vegna misskiptingar auðs.

Þorri talsmanna launafólks er með báða fætur á jörðinni og vita nógu mikið um mannlífið og vinnumarkaðinn til að ná ásættanlegum málamiðlunum. En á þetta fólk er ekki hlustað. Tvíeykið með stóru yfirlýsingarnar fær fyrirsagnir og við það situr.

ASÍ í höndum aðgerðasinna dæmist úr leik. Engin eftirspurn er í samfélaginu eftir byltingu. Rétt eins og Sólveig stútaði Eflingu fer ASÍ á tjá og tundur. Miðstöð verkalýðsfélagana verður fórnað fyrir valdaskak einstaklinga með hégóma í öfugu hlutfalli við mannvit.

Týpur eins og Ragnar Þór og Sólveig Anna þrífast ekki í heimi málamiðlana. Þau heimta allt eða ekkert. Þannig fer fyrir ASÍ. Skötuhjúin fá ASÍ og ekkert verður eftir af sambandinu sem kennt er við alþýðu. 

Sólveig býður sig fram

Píratar, fagfólk í byltingu

Píratar eru tíu ára. Fólk sem ekki fann sig i hefðbundnum stjórnmálum, og ekki í hversdagslífinu, stofnaði flokkinn. Slíkt fólk er alltaf til, var kallað bóhemar á millistríðsárunum, hippar á áttunda áratug liðinnar aldar. Nær undantekningalaust heldur þetta fólk sem lengst í unglinginn í sjálfum sér, er sveimhuga og festir ekki rætur.

Eftirhrunsárin, með vantrausti á stofnanir og samfélagsgildi, var kjörlendi rótlausra sveimhuga. Fyrir sögulega tilviljun féll hrunið saman við byltingu í samskiptaháttum sem kennd er við samfélagsmiðla. Það skóp tækifæri fyrir þá sem vaka fram á nótt og sofa til hádegis.

Píratar náðu oft stórkostlegum árangri í skoðanakönnunum, voru iðulega næst stærsti flokkurinn, gott ef ekki sá stærsti í einum eð tvennum. Í fyrstu þingkosningum, 2013, fékk flokkurinn fimm prósent og þrjá þingmenn. Í kosningunum þar á eftir, sem má kenna við Panamaskjölin og nýtt allsherjarvantraust, toppuðu Píratar með 14,5 prósent. Ári seinna fór fylgið niður í 9,2% og síðustu kosningar gáfu aðeins 8,6 prósent fylgi. Hæg en örugg hnignun eftir því sem samfélagið normaliserast.

Sögulegt hlutverk Pírata er að gera vinstrimönnum erfitt um vik að ná vopnum sínum. Samfylkingin er á eyðimerkurgöngu frá stofnun Pírata. Gunnar Smári og sósíalistar nota sniðmát Pírata til frekari óskunda. Vinstri grænir komust í skjól frá rótleysinu með ríkisstjórnaraðild frá 2017.

Halldóra Mogensen þingmaður Pírata nefnir helstu áherslumálin: „skaðam­innk­un og af­glæpa­væðingu neyslu­skammta, skil­yrðis­lausri grunn­fram­færslu..."

Sem sagt, að fá frið til að dópa sig á launum frá ríkinu. Bóhemar og hippar hefðu sagt þetta sama. Rótlausir sveimhugar nenna sjaldnast að dýfa hendi í kalt vatn.

En, auðvitað, er til muna snjallara að kenna eigin leti og ómennsku við byltingu. Þeir sem nenna ekki að vinna í sjálfum sér eru þess fljótari að kenna samfélaginu um örbirgð sína og eymd.

Í viðtengdu viðtali segir Jón Þór Ólafsson, einn af stofnendum Pírata að fagfólk stjórni flokknum núna og hann geti rólegur unnið í eigin málum - með hugleiðslu. Á námskeiði.

Í viðtalinu við Jón Þór kemur einnig fram að forystan haldi ,,lokað teiti" í tilefni afmælisins. Fagfólkið í byltingunni er orðið elíta. Gömul saga og ný.

„Vantraust á vald þegar flokkurinn var stofnaður“

Smáfylkingin og ESB

Samfylkingin gerðist ESB-flokkur með svindli. Tilfallandi höfundur veit það því hann var í flokknum á þeim tíma.

Haustið 2002, fyrir tuttugu árum, efndi Samfylkingin til innanflokkskosninga um þessa spurningu:  „Á það að vera stefna Samfylkingarinnar að Íslendingar skilgreini samningsmarkmið sín, fari fram á viðræður um aðild að Evrópusambandinu og að hugsanlegur samningur verði síðan lagður fyrir þjóðina til samþykktar eða synjunar?"

Þessi lævísa spurning var lögð fyrir flokksmenn í póstkosningum haustið 2002. Forysta flokksins vildi ekki umræður á vettvangi flokksins. Safnað var liði til að taka hús á flokksmönnum að innheimta atkvæðaseðla. Um þriðjungur flokksmanna hafði fyrir því að svara og meirihluti þeirra sagði já. Það þýðir að rétt um 15% flokksmanna jánkuðu því að skilgreina samningsmarkmið Íslands. En þau markmið voru aldrei skilgreind. 

Á þessum grunni var haldið í vegferð sem leiddi til aðildarumsóknar að ESB sumarið 2009 - í æðibunugangi eftirhrunsins. Samfylkingin hafði þá nýverið fengið 30 prósent fylgi í kosningum og myndað með Vinstri grænum ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttir. ESB-umsóknin dagaði uppi áramótin 2012-2013 eða fyrir tíu árum.

ESB-ferli Samfylkingar hófst á þeim tíma sem flokkurinn ætlaði að verða ,,hinn turninn" í íslenskum stjórnmálum, mótvægi við Sjálfstæðisflokkinn. Engin sannfæring fylgdi ESB-stefnunni. Viðkvæðið var að Íslendingar myndu græða á aðild. Í reynd voru þetta fáeinir háskólamenn sem vildu tryggja sér betri atvinnumöguleika í Brussel. Að öðru leyti var ESB-stefnumótunin samþykkt af þeirri ástæðu einni að Sjálfstæðisflokkurinn var á móti.

Í tylft ára, allt frá sigrinum 2009, hefur fylgi Samfylkingar legið niður á við. Um tíma virtist Smáfylkingin við það að ná ekki inn á alþingi.

Ásamt ESB-málinu er stjórnarskrármálið myllusteinn um háls Smáfylkingarinnar. Kristrún Frostadóttir, rétt ókrýndur formaður flokksins, hefur ekki áhuga að dröslast í tíu prósent fylgi á jaðri stjórnmálanna. Hún fórnar ESB-aðild og stjórnarskrármálinu í þeirri von að komast til áhrifa.

Ef að líkum lætur mun Samfylkingin einnig fórna nafninu. Smáfylkingin er turninn sem byggður var á sandi. Helga Vala ætti að biðjast afsökunar á því að vera hluti fortíðarinnar að fleiri en einu leyti.

Vinstri grænir áttu að vera jaðarflokkur, samkvæmt hugmyndafræði þeirra sem stofnuðu Samfylkinguna. Jaðarflokkurinn er á sínu öðru kjörtímabili sem forystuflokkur í ríkisstjórn. Smáfylkingin er í eyðimörkinni að leita sér að nafni og pólitískri stefnu. 

Þannig fer þegar vegferð hefst á svindli.

Helga Vala „innilega ósammála“ Kristrúnu

RÚV normaliserar glæpi

RÚV er ekki trúverðugur fréttamiðill, og getur ekki verið það, þegar um er að ræða mál eins og stafrænt kynferðisofbeldi, líkamsárás með byrlun, gagnastuld, brot á friðhelgi einkalífs og misnotkun á andlega veikum.

Það er kallað normalisering á glæpum þegar látið er eins og að þeir sem eru sakborningar geti haldið áfram störfum á opinberum vettvangi eins og ekkert hafi í skorist. Í lögreglurannsókn verða þeir einir sakborningar sem gögn benda til að hafi brotið af sér.

RSK-sakamálið leiddi til að fjórir einstaklingar, þrír með sterka tengingu við RÚV, þar af einn yfirmaður, eru með stöðu sakborninga. 

RÚV hefur ekki gert grein fyrir aðkomu stofnunarinnar að sakamálinu. Engin innanhússrannsókn hefur farið fram, svo vitað sé. Fjölmiðlar taka þátt í hvítþvotti ríkisfjölmiðilsins og láta eins og ekkert sé sjálfsagðara en að sakborningar fari með dagskrárvald í opinberri umræðu. 

Eftir að tilkynnt var hverjir sakborningar væru gerði RÚV einn þeirra, Þóru Arnórsdóttur, að umræðustjóra í kosningasjónvarpi 13. maí síðast liðinn. Annar, Þórður Snær ritstjóri Kjarnans, mætir reglulega sem verktaki á RÚV að gefa álit á þjóðmálum. RÚV leggur sig fram um að normalisera glæpi.

Allur fréttaflutningar RÚV um stafrænt kynferðisofbeldi, líkamsárás með byrlun, gagnastuld, brot á friðhelgi einkalífs og misnotkun á andlega veikum hlýtur að litast af því stofnunin telur að sakborningar í slíkum málum eigi heima á opinberum vettvangi með sömu verðleika og heiðarlegt fólk.

Nýja normið á RÚV er sópa undir teppið alvarlegum afbrotum eins og byrlun og stafrænu kynferðisofbeldi. Eða hyggst ríkisfjölmiðillinn hafa eitt siðferðisviðmið gagnvart samfélaginu og allt annað fyrir starfsmenn RÚV og bandalagsmiðla, Stundina og Kjarnann? Mun einhver taka mark á slíkri hræsni?

Inga og Stefán: fréttir og sakamál

Inga Sæland segir vanlíðan í forystu Flokks fólksins. RÚV segir ástandið alvarlegt. Inga formaður glímir við innanhússvanda í litlum stjórnmálaflokki, frjálsum félagasamtökum. Eftir því sem best er vitað er enginn flokksmaður undir lögreglurannsókn og engin kæra hefur verið lögð fram til yfirvalda. Samt er málið raðfrétt í öllum fjölmiðlum.

Stefán Eiríksson útvarpsstjóri stýrir ekki frjálsum félagasamtökum heldur sjálfum ríkisfjölmiðlinum. Lögreglurannsókn leiddi til þess að fjórir blaðamenn eru sakborningar hið minnsta; þrír tengjast RÚV nánum böndum. Þórður Snær ritstjóri Kjarnans er verktaki á RÚV, Aðalsteinn Kjartansson á Stundinni er fyrrverandi starfsmaður ríkisfjölmiðilsins, Þóra Arnórsdóttir er yfirmaður á RÚV.

Sakarefni í RSK-sakamálinu eru m.a. líkamsárás með byrlun, stafrænt kynferðisofbeldi, gagnastuldur og brot á friðhelgi einkalífs.

Enginn fjölmiðill spyr Stefán útvarpsstjóra hvort málið sé ekki alvarlegt. Ekki heldur hvort vanlíðan fylgi því að ríkisfjölmiðillinn sé rækilega tengdur alvarlegum brotum á refsilöggjöfinni. Hann er ekki spurður hvers vegna hann lagði niður siðanefnd RÚV eftir að Helgi Seljan var úrskurðaður brotlegur.

Sakamál er ekki frétt en innanflokkserjur í Flokki fólksins eru stórfrétt.

Taka fjölmiðlar sakamál ekki alvarlega? Eða er skýringin að sakamál verði ekki frétt ef fjölmiðlar og blaðamenn eru sakborningar? Eru fjölmiðlar ríki í ríkinu, brjóta hegningarlög og halda glæpum leyndum með fréttabanni?

RÚV birti í gær montfrétt um ríkisfé sem rennur til fjölmiðla sem eiga að heita einkareknir. Ósagt er að ríkisfé fylgi ritstýring frá Efstaleiti.

Til að auglýsa forræði sitt í opinberri umræðu verðlaunar stéttarfélag blaðamanna glæpi félagsmanna. Þrír sakborninga í RSK-sakamálinu fengu verðlaun Blaðamannafélags Íslands eftir að tilkynnt var um réttarstöðu þeirra.

Fjölmiðlar eru meðhlauparar sakborninga í refsimáli.

Gríðarlega mikil vanlíðan í forystu flokksins

Samherjafrétt á Glæpaleiti

Laust fyrir hádegi í gær loguðu fjölmiðlar á Íslandi. Allir sem einn stukku á stórfréttina um ófrið í Flokki fólksins. Stórkanónur blaðamanna, Jakob Bjarnar og Kolbeinn Tumi á vísi.is skrifuðu saman frétt. Allir miðlar uppfærðu reglulega stærsta fréttamálið.

RÚV, eins og oft áður, var senuþjófurinn. Fyrsta fyrirsögnin af óeirð í Flokki fólksins norðan heiða var þessi: 

Segir konur sæta niðrandi framkomu af hálfu samherja

Blaðamanninn klæjaði í fingurna að setja stórt ess á síðasta orðið í fyrirsögninni. Samherji og fréttir af vondslegri veröld eru samheiti á fréttastofu sakborninga. Fyrirsögn annarrar útgáfu fréttarinnar varð:

„Sagðar of vitlausar eða jafnvel geðveikar“

Fyrirsögnin endurspeglar hugarástandið á Glæpaleiti. Aðeins á yfirborðinu er fréttin um ástandið í fjöldahreyfingu Ingu Sæland.

Það verður ekki logið á íslenska blaðamenn. Alltaf eru þeir með fingurinn á púlsinum að lesa tifið í þjóðarsálinni.

Íslenskir blaðamenn eiga auðvelt með að skilja hismið frá kjarnanum (lítið ká).

Allt sem viðkemur ati í smáflokki er stórfrétt.

Ekkert er frétt sem viðkemur líkamsárás með byrlun, gagnastuldi, stafrænu kynferðisofbeldi og misnotkun á andlega veikum. Einkum og sérílagi ef blaðamenn eru sakborningar. 

Íslensk blaðamannastétt er tröll að vitsmunum og dómgreind. 

 

 

 

Miður sín vegna málsins

Blaðamenn hótuðu Páli skipstjóra

Í greinargerð lögreglu frá 23. febrúar sl. segir að sakborningar í RSK-sakamálinu séu m.a grunaðir um stafrænt kynferðisofbeldi. Það felur í sér að senda í stafrænu formi kynferðislegt efni. Í skýrslunni kemur fram að slíkt efni hafi verið í síma Páls skipstjóra, af honum og jafnöldru hans.

Lögreglan heldur þétt utan um upplýsingarnar um stafræna kynferðisofbeldið. Upplýsingar um það munu ekki koma fram fyrr en í ákærum. 

Aftur liggja fyrir upplýsingar um hvernig blaðamenn deildu sín á milli upplýsingum úr síma skipstjórans. Töluvert er af gögnum þar sem blaðamenn ræða sín á milli í spjallhópi um stolnu gögnin, viðbrögð við lögreglurannsókn og samskipti við byrlara Páls.

Blaðamenn fengu veiku konuna sem byrlaði Páli til að gera honum tilboð. Ef hann drægi kæruna tilbaka um símastuldinn myndi skipstjórinn fá ,,frið frá fjölmiðlamönnum", þ.e. blaðamönnum RSK-miðla, RÚV, Stundarinnar og Kjarnans. Að öðrum kosti hlyti hann verra af. Áður höfðu blaðamenn hæðst að skipstjóranum, búið til heila deild í kringum hann og ályktað út og suður um einkasamskipti hans. Í handraðanum höfðu þeir myndbandið af Páli skipstjóra. Það var hótunin.

Enn og aftur hugsuðu blaðamennirnir eingöngu um eigin hag. Brot byrlarans, líkamsárás með byrlun, er hegningarlagabrot sem ekki er hægt að fella niður þótt Páll drægi kæruna tilbaka. Ef hann á hinn bóginn myndi afturkalla kæru um símastuld myndu blaðamenn vera í annarri og betri stöðu.

Misnotkun á veikri konu stóð yfir í vikur og mánuði. Blaðamennirnir reyndu t.a.m. að fá hana til til að útvega sér útprentað yfirlit yfir einkareikning skipstjórans í banka. Gjaldkeri áttaði sig á að ekki væri allt með felldu, enda öllum augljóst sem hitta konuna að hún gengur ekki heil til skógar. 

Eftir að blaðamenn urðu þess áskynja að lögreglurannsókn væri hafin kröfðust þeir að veika konan afhenti þeim símann sinn. Tilgangurinn var að fela slóðina, eyða gögnum úr síma byrlarans sem tengdu blaðamenn RSK-miðla við glæpinn. ,,Í símasamskiptum þessum kemur fram að fjölmiðlamaður er með í fórum sínum síma í eigu X," segir í greinargerð lögreglu frá 23. febrúar. X er byrlarinn.

Af samskiptagögnum, sem þegar eru kunn,  má ráða að blaðamenn RSK-miðla hafi verið upp með sér að hafa í sínum fórum stolin gögn. Vitað er um nána samvinnu milli blaðamanna og stjórnmálamanna vinstriflokkanna. Ekki er hægt að útiloka að einhverjir þingmenn hafi fengið efni úr síma skipstjórans. Komi það á daginn verður spurt um ábyrgð handhafa löggjafarvaldsins að taka við stolnu efni og tilkynna það ekki lögreglunni.

RSK-sakamálið er víðtækara en svo að það snerti eingöngu blaðamenn.