Tyrkland löggildir barnaníð - múslímskur ósiður

12 ára tyrkneskar stúlkur eru gefnar eldri karlmönnum sem kynlífsleikföng, ,,ef þær samþykkja sjálfar." Tólf ára stúlkubarn er ekki í neinum færum að samþykkja ráðstöfun fjölskyldunnar á sér. Allir tólf ára eru börn og eiga tilkall til mannréttinda - en ekki í múslímaríkjum.

Danska útgáfan BT fjallar ítarlega um þetta sjúkdómseinkenni trúarmenningar múslíma að ráðstafa stúlkubörnum eins og búpeningi til hagsbóta fyrir fjölskylduna.

Yngsta eiginkona Múhameðs spámanns var níu ára þegar hann átti við hana samræði. Þaðan kemur fyrirmyndin. Miðaldaósiðir múslíma eiga ekki heima á vesturlöndum.

Tyrkir ósáttir við Wallström

RÚV-leikritið um Sigmund Davíð heldur áfram

RÚV býður upp á framhaldsleikritið ,,Neglum Sigmund Davíð" í byrjun þings, þegar aðrir fjölmiðlar greina frá málefnum. Í hádegisfréttum var fyrirsögnin ,,Svaraði hvorki af né á um flokksþing."

Í inngangi fréttarinnar dúkkaði upp RÚV-hugtakið ,,Wintris-málið" sem er annað heiti á skipulagðri herför RÚV í vor gegn forsætisráðherra sem þá var Sigmundur Davíð Gunnlaugsson.

Herför RÚV er byggð á skjölum sem ekki er hægt að leggja fram, eins og viðurkennt hefur verið opinberlega:

 Þetta er „fís­ísk­ur“ ómögu­leiki. Þú get­ur ekki af­hent eitt­hvað sem þú ert ekki með.

Líklega er það einnig ,,físískur ómöguleiki" að RÚV geti stundað hlutlæga og málefnalega fréttamennsku.

 

„Þetta eru gífurlega mikilvæg mál“

Stórsagan um hjálpræðið að utan

Þegar Samfylkingin var á flugi með ESB-stefnu sína voru þeir nokkrir í háskólasamfélaginu, t.d. sitjandi forseti, sem blésu í þær glæður að hjálpræði Íslands kæmi ávallt að utan.

Nýja stórsagan þjónaði þeim tilgangi að réttlæta afnám fullveldis með inngöngu í Evrópusambandið. 'Ísland er einangrað og klúðrar sínum málum og þarf erlenda íhlutun til að þrífast,' var viðkvæðið. Nýja stórsagan var til höfuðs stórsögu sjálfstæðisbaráttunnar um að Íslandi farnast best þegar Íslendingar eru fullvalda í sínum málum.

Áróðurinn um einangrun Íslands var reistur á veikum grunni. Ísland var frá landnámi og fram á litlu ísöld í alþjóðlegri siglingaleið norrænna manna sem settust að á Írlandi, Skotlandi, Færeyjum, Íslandi, Grænlandi og um skamma stund á meginlandi Ameríku. Engin einangrun þar. Þegar norrænir menn, Íslendingar meðtaldir, létu undan síga í siglingum komu til sögunnar enskir, þýskir og hollenskir sæfarendur sem veiddu og stunduðu viðskipti við Íslendinga á síðmiðöldum og fram á nýöld.

Eymd Íslands varð mest þegar erlent yfirvald, danski konungurinn, var sterkast á 17. og 18. öld. Ísland var þá hornkerling út í ballarhafi sem skipti litlu máli fyrir Danakonunga en þó nógu miklu til að láta það ekki úr greipum sér. Nema, kannski, gegn gjaldi eins og Hannes Hólmsteinn Gissurarson hefur rakið.

Áhrifin sem Ísland fær frá útlöndum eru stundum til bóta, t.d. lýðræðishugmyndir á 19. öld, en stundum tómt rugl, eins og galdrafárið á 16. og 17. öld. Hugmyndin sem Samfylkingin reyndi innflutning á, um Stór-Evrópu með einum gjaldmiðli og einu yfirvaldi, er meira í ætt við galdrafárið en lýðræði. Og við gerðum rétt í að hafna tilraun Samfylkingar að einangra Ísland í Evrópusambandinu.

 

Fornleifafræðin á nýjum sjónarhóli