Rasismi er ónýtt hugtak í mannréttindaumræðu

Rasismi er skilgreindur þannig að maður sé fangi eigin kynþáttar. Hvítir geti ekki skilið svarta og öfugt, svartir ekki hvíta. Þar með útilokar meint skilningsleysi kynþátta að hægt sé að ræða það sem skiptir máli - mannréttindi án tillits til kynþáttar.

Umræðan verður enn meira út í móa þegar menn taka upp á því að ræða trúmál á forsendum rasisma. Trú er valkvæð, kynþáttur ekki. Enginn getur orðið að rasista með því að gagnrýna trú, hvort heldur kristni, múslímatrú eða vantrú.

Vestræn mannréttindi gera ráð fyrir að allir eigi að njóta grunnréttinda án tillits til kynþáttar, trúar, kynhneigðar og pólitískra skoðana. Á þeim grunni er hægt að ræða leiðir til að tryggja öllum mannréttindi. Rasismi er ónýtt hugtak í þeirri umræðu.

 

„Rasískt“ að segja svört líf skipta máli

Múslímskt vantraust vegna sharía-laga

Í arabískum ríkjum múslíma er vantraust landlægt og hamlar pólitískri og efnahagslegri þróun. Vantraust veldur því að fólk stundar helst ekki viðskipti nema við kunnuga og á ekki samskipti við opinberar stofnanir nema í gegnum persónuleg tengsl.

Sharía-lög, byggð á trúarriti múslíma, eru viðtekin í löndum araba. Samkvæmt rannsóknum Timur Kuran við Duke-háskóla viðhalda sharía-lög landlægu vantrausti. Kuran og félagi hans greindu sharia-lög í sögulegu samhengi samkvæmt dómsskjölum úr Tyrkjaveldi á 17. og 18. öld. Á þeim tíma var Tyrkjaveldi fjölþjóðlegt, múslímar voru ráðandi en kristnir og gyðingar stórir minnihlutahópar.

Sharía-lögum er ætlað að veita múslímum forskot á aðra þjóðfélagshópa, segir Kuran. Ef múslími og kristinn deildu fyrir sharía-rétti var dómurinn vilhallur múslímanum. Ein afleiðing af þessari mismunun var að múslímum var gert auðveldara að virða ekki gerða samninga og greiða ekki skuldir. Sem aftur jók á vantraustið.

Múslímasamfélög á vesturlöndum vilja innleiða sharía-lög í sín samfélög. Hvorki myndu slíkar ráðstafanir auka réttaröryggi né stuðla að samheldni. Þvert á móti stuðla sharía-lög að ójafnræði og vantrausti.