Ögmundur og félagslega frjálshyggjan sem aldrei varð

Ögmundur Jónasson sagði í fréttum RÚV í kvöld að frjálshyggja sækti í sig veðrið síðustu ár og yrði að mæta með uppbyggilegri pólitík. Þegar Ögmundur tók sæti á alþingi fyrir Alþýðubandalagið og óháða árið 1995 sagði hann að allt púður væri úr frjálshyggjunni. Þeir sem aðhylltust frjálshyggju nenntu varla í umræðuna.

Bloggari man þetta viðhorf Ögmundar vegna þess að hann var blaðamaður Vikublaðsins á þessum tíma. Alþýðubandalagið gaf blaðið út enda ætlaði þáverandi formaður, Ólafur Ragnar Grímsson, að taka hugmyndafræðilega umræðu. Ólafur Ragnar hvarf til Bessastaða árið eftir að Ögmundur kom á þing. Þeir tóku við sem stokkuðu upp vinstriflokkana um aldamótin, þegar Samfylking og Vinstri grænir tóku við af Alþýðuflokki og Alþýðubandalagi. Flokkarnir fengu ný nöfn en innihald þeirra breyttist lítið.

Það sjónarmið Ögmundar að frjálshyggjan væri dauð úr öllum æðum fyrir aldamót var rétt á yfirborðinu. Frjálshyggja Thatcher og Reagan var komin á endimörk í umræðunni en hún var sigurvegari á jörðu niðri. Harðir andstæðingar frjálshyggjunnar, menn eins og Ögmundur, tóku á hinn bóginn ekki með í reikninginn að frjálshyggja, í merkingunni markaðsbúskapur, átti sér enga hugmyndafræðilega andstæðinga sem gátu vísað til valkosta við markaðsbúskap.

Vinstristjórnin á Íslandi, 2009 til 2013, sem Ögmundur sat í, bauð ekki upp á neina valkosti við markaðsbúskap. Og ekki var tækjum ríkisvaldsins beitt í þágu heimilanna. Hægristjórn sem tók við gerði t.a.m. mun meira fyrir heimilin í landinu og en vinstriflokkarnir.

Vandi vinstrimanna er að pólitík þeirra byggir öll í andstöðunni. Vinstriflokkarnir þrífast á mótmælum. Þegar þeir fá sögulegt tækifæri að láta til sín taka, líkt og þeir fengu 2009-2013, standa þeir á gati - hafa ekkert að bjóða nema ófrið og læti. Þannig starfaði ríkisstjórn Jóhönnu Sig. Flokkarnir sem að stjórninni máluðu sig út í horn og standa þar enn. Litlar líkur er að Samfylking og Vinstri grænir rétti úr kútnum fyrir næstu kosningar.

Félagsleg frjálshyggja, sem bæði miðvinstri- og miðhægriflokkar í Evrópu leggja stund á, er algerlega vanþróuð hér á landi. Eyðimerkurganga vinstrimanna heldur áfram um fyrirsjáanlega framtíð. 

Ögmundur hyggst kveðja þing

Mikilvæg bók um múslíma og vandræði vesturlanda

Jónas Jónasson frá Hrafnagili skrifað um trúarhætti 17. og 18. aldar í Íslenskum þjóðháttum og komst svo að orði að tilteknar hugmyndir um líf eftir dauðann séu ,,allar líkamlega jarðneskar, rétt eins og þær væru teknar úr Kóraninum."

Kóraninn er trúarrit múslíma og þangað sækja þeir leiðbeiningar um hvernig málum skuli hagað hér á jörðu. Athugasemd Jónasar, sem var 19. aldar maður, gefur til kynna furðu að trúarrit múslíma aðskilji ekki líf á jörðu og eilíft líf, líkt og kristnum er tamt.

Í nýrri bók á íslensku, Þjóðarplágan íslam, segir höfundurinn frá heimsókn í alræmt hverfi múslíma í Svíþjóð, Rosengård í Malmö. ,,Sá sem drepur löggu, kemst í Paradís," stendur þar skrifað á múrvegg (bls. 80).

Múslímarnir í Rosengård eru sannfærðir um að trúin veiti þeim heimild að afþakka veraldlegt yfirvald, lögregluna, en hirða afraksturinn af sænsku velferðarsamfélagi í formi ríflegra bóta. Í verslunarmiðstöð í hverfinu eru greiðslumiðlanir, s.s. Forex og Western Union, sem senda peninga til vina og ættingja í heimalöndum íbúa sænska múslímahverfisins.

Bókin Þjóðarplán íslam eftir Hege Storhaug er bæði vettvangsathugun á lífsháttum múslíma á vesturlöndum og greining á trúarhugmyndum múslíma og hvernig þær koma í veg fyrir aðlögun þeirra að vestrænum samfélögum.

Múslímaríki fallast ekki á mannréttindayfirlýsingu Sameinuðu þjóðanna og kynntu til sögunnar svonefnda Kairó-yfirlýsingu um mannréttindi múslíma. Konur eru þar undirsátar karlmanna. Samkvæmt yfirlýsingunni ber múslímum að fylgja sharía-lögum, sem byggð eru á Kóraninum.

Múslímar leita til trúarleiðtoga sinna eftir ráðgjöf um hvernig þeir eigi að haga lífi sínu. Í bókinni er nefnt kostulegt dæmi um múslíma á leið til Íslands sem spurðist fyrir um hvort trúin leyfði að hann borðaði hvalkjöt. Svarið var nei.

Þjóðarplágan íslam er handbók um vandræði vesturlanda í umgengni við múslímatrú. Aðeins ein rökrétt niðurstaða er af bókinni: múslímar aðlagast ekki vestrænum siðum og háttum. Vesturlönd standa frammi fyrir því vali að loka landamærunum fyrir straumi múslíma, líkt og Þjóðverjar og Austurríkismenn, eða fallast á múslímavæðingu samfélaga sinna.

 

 

 

Vilja halda áfram landamæraeftirliti