Þrjú fjölmiðlaframboð til forseta

Guðni Th. Jóhannesson var búinn til sem forsetaframbjóðandi af RÚV í byrjun mánaðar. Framboðið er aukaafurð aðfararinnar að forsætisráðherra.

Ólafur Ragnar Grímsson er með 365 miðla á bakvið sig allt frá 2004 þegar hann bjargaði fyrirtækinu frá fjölmiðlalögum.

Inn í þessa jöfnu vantar framboð Morgunblaðsins.

 

Guðni Th.: Fyrsta sem ég sá var Ólafur Ragnar

Góðæri í landinu, hallæri í pólitík

Fræg setning úr bandarískum stjórnmálum ,,it is the economy, stupid" á ekki við um Ísland þessi misserin. Efnahagur þjóðarinnar batnar jafnt og þétt allt kjörtímabilið en samt ríkir hallæri í pólitíkinni.

Án stórbreytinga í stjórnmálum fyrir næstu þingkosningar er hætt við að pólitísk óreiða leiði okkur í efnahagslegt öngþveiti. Vandinn er að góðærið, sem nú ríkir, á sér engin pólitískan bakhjarl.

Undir eðlilegum kringumstæðum nyti sitjandi ríkisstjórn góðærisins. Ríkisstjórn Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks ætti að fá byr í seglin en sætir andstreymi. Erfiðleikar ríkisstjórnarinnar að njóta sannmælis stafa af almennu vantrausti í garð stjórnmála.

Traust í stjórnmálum vex best næst botni. Það sást greinilega á mótmælum á Austurvelli i byrjun mánaðar. Vantraust á forsætisráðherra og ríkisstjórninni skaut Ólafi Ragnari upp á stjörnuhimininn í mælingu á trausti. Forsetinn nýtti sér aðstæður og ákvað að bjóða sig fram til endurkjörs.

Þjóðin stendur frammi fyrir tvennum kosningum næstu misserin. Í sumar verður kosinn forseti og í síðasta lagi vorið 2017 fara fram þingkosningar. Leið stjórnarflokkanna að árangri í þingkosningunum liggur í gegnum forsetakosningarnar.

Eftir því sem forsetakosningarnar verða pólitískari verður meiri eftirspurn eftir stöðugleika í þingkosningunum. Stjórnarflokkarnir eru framboð stöðugleika, eðli málsins samkvæmt.

Við tökum litla áhættu með pólitískum forsetakosningum. Bessastaðir stjórna ekki efnahagskerfinu.

Besta staða frá stríðslokum