Þúkýdídes í Sýrlandi - vanmáttur vesturlanda

Vald í stríði og friði var fyrst skilgreint af Þúkýdídes, sem skrifaði um deilur Aþenu og Spörtu á dögum Pelsópseyjarstríðsins. Bókin er til í íslenskri þýðingu Sigurjóns Björnssonar.

Í Meleyjarþætti segir af herför Aþenumanna. Aþenumenn stilla eyjarskeggjum upp við vegg: annað hvort gefast þeir upp, gjalda Aþenu skatt og verða þeirra bandamenn eða að Meleyingum verði gjöreytt.

Meleyingar taka þann kost að veðja á stríðsgæfuna og tapa; þeim er tortímt.

Assad Sýrlandsforseti býður andstæðingum sínum upp á sömu kjör; gefast upp eða deyja. Með kaldrifjaðri hörku og stuðningi frá Rússum og Íran sækir her Assads fram gegn uppreisnarmönnum, er njóta stuðnings Bandaríkjanna og Nató.

Guardian segir frá þrem þorpum á valdi uppreisnarmanna er voru yfirgefin af ótta við loftárásir Rússa. Af fréttinni að ráða virtust þorpsbúar hlynntir uppreisnarmönnum en sáu þann kostinn vænstan að biðja þá að yfirgefa vettvang áður en rússneskar hervélar tortímdu byggðinni fyrir hönd Assad.

Vesturlönd geta ekki háð hernað á sömu forsendum og Assad og Rússar og Íranar. Almenningur heldur Bandaríkjunum og Nató við önnur siðagildi en þau sem múslímar og Rússar fylgja.

Vesturlönd gera ekki annað en að auglýsa vanmátt sinn í miðausturlöndum. Innrásin sem hleypti öllu í bál og brand, Íraks-innrás Bandaríkjanna og Nató árið 2003, átti að sýna styrk vesturlanda en gerir þveröfugt.

Styrkur, kenndi Þúkýdídes, er takmarkalaus valdbeiting. Vesturlönd ættu að láta sér nægja sjálfsvörn en ekki valdeflingu á framandi slóðum.  

 

   

Sökuð um „gjöreyðingu“

Sterkir leiðtogar þegar miðjan hrynur

Pólitíska miðjan er hrunin, bæði í Bandaríkjunum og Evrópu. Sterkir leiðtogar fylla upp í tómarúmið sem miðjan skilur eftir sig. Vangeta stjórnmálaelítunnar að mæta áhyggjum almennings um aukna misskiptingu auðs og múslímavæðingar er meginástæða hruns miðjunnar.

Jacek Rostowski, fyrrum utanríkisráherra Póllands, skrifar um eftirspurnina eftir sterkum leiðtogum. Í Aftenposten er samantekt um efnahagslegar og pólitískar forsendur sterkra leiðtoga.

María Le Pen leiðtogi Front National er ein útgáfa af þessum sterku leiðtogum. Hótanir múslímskra hryðjuverkasamtaka gera ekki annað en að auka eftirspurnin í Frakklandi eftir Maríu, en fyrirmynd hennar er Jóhanna af Örk - annar sterkur leiðtogi sem franska þjóðin lyfti á stall á tvísýnum tímum.  

Front National helsta skotmark Ríkis íslams

Svanur kennir Pírötum Machiavelli

Ungt fólk nennir ekki að kjósa, segir Svanur Kristjánsson prófessor í stjórnmálafræði, og víst er það satt og rétt hjá honum.

En prófessor Svanur, sem er Pírati, vill engu að síður að fá sinnulausa fólkið á kjörstað til að kjósa róttæklingana í Pírötum að breyta Íslandi.

Mótsögnin, að sinnulausir kjósendur breyti stjórnskipun landsins, er ekkert að þvælast fyrir Svani. Píratinn Svanur nálagst valdið eins og Machiavelli.

Píratar boða stjórnleysi

Stjórnmál á landsvísu ganga þannig fyrir sig að ekki skemur en á fjögurra ára fresti leggja þingmenn á alþingi gerðir sínar fyrir dóm almennings. Í kosningum gefst þjóðinni tækifæri að skipta út meirihluta á alþingi, nokkuð sem hún gerir reglulega.

Á milli kosninga er ætlast til þess að meirihlutinn á alþingi skapi stjórnfestu sem samfélagið og opinberar stofnanir þurfa á að halda til ekki ríki stjórnleysi.

Píratar eru yfirlýstir andstæðingar stjórnfestu og vilja stjórnleysi. Píratar ætla að bylta stjórnskipuninni með nýrri stjórnarskrá. Reglulegar þjóðaratkvæðagreiðslur komi í stað þingkosninga sem afgerandi þáttur stjórnmálanna.

Enginn meirihluti verður til í stjórnskipulagi Pírata, aðeins síkvikt múgræði sem vill eitt í dag og annað á morgun. Litlar klíkur hingað og þangað um samfélagið munu keppast um að finna stærsta samnefnarann hverju sinni en almenningur verður afhuga og kosningaþátttaka minnkar.

Eftir upplausnarástand Pírata kemur krafa um sterka leiðtoga sem sjái til þess að fólk fái frið fyrir stjórnmálum.

„Óábyrgt að fara frá borði“