Rithöfundar eru verðlausir

Rithöfundar þjónuðu einu sinni því hlutverki á Íslandi að bera menningarverðmæti milli kynslóða; að skrifa á íslensku um þjóðina og fyrir þjóðina um sögu okkar og menningu. Ekki síst stóðu rithöfundar vörnina um þjóðmenninguna og fullveldið.

Á seinni árum eru rithöfundar meira skraut en að þeir þjóni menningarlegum tilgangi. Viðfangsefni rithöfunda eru alþjóðleg, í besta falli norræn, en varða íslenska þjóð fremur litlu; sakamálasögur tröllríða öðrum bókmenntum. Sambærilegar sögur um áþekk viðfangsefni má lesa á norsku, ensku eða þýsku. 

Þó er þetta mikilvægast: íslenskir rithöfundar láta sig litlu varða þjóðmenninguna og fullveldið. Nema - auðvitað - þegar stendur til að hækka virðisaukaskatt á bækur. Þá verða rithöfundar fjarska þjóðlegir.

Sorrí strákar, og þið fáu stelpur sem kallið ykkur rithöfunda, vagninn er farinn. Þið voruð geldneyti þegar umræðan um framtíð þjóðmenningarinnar og fullveldisins stóð sem hæst í kjölfar ESB-umsóknar Samfylkingar. Þá skiluðu þið auðu, ef ekki að þið beinlínis vilduð fórna þjóðararfinum og ganga í samband sem lítur á íslenska menningu eins og geirfugl; sniðugt stofustáss en hinum þræðinum hálfvitalega úrelt.

Fyrir daga netsins reyndu rithöfundar á þanþol málsins og stunduðu nýrækt. Í dag sjá aðrir um endurnýjun tungutaksins án þess að þiggja ritlaun úr sjóðum almennings.

Þjóðin sem sigraði umræðuna um ESB-umsókn Samfylkingar þarf ekki á rithöfundum að halda, - amk ekki íslenskum umfram útlenda. Menningarverðmæti íslenskra rithöfunda er nákvæmlega núll.

 

Bankarnir munu fella krónuna - gerum ráðstafanir

Bankarnir framleiða verðbólgu, með því að lána út peninga sem þeir eiga ekki, og verðbólgan grefur undan stöðu krónunnar gagnvart öðrum gjaldmiðlum.

Ólafur Margeirsson skrifar pistil um varnir gegn innbyggðri áhættusækni bankanna. Ólafur kynnir til sögunnar kjörgengiskerfi sem krefur bankanna um að eiga gjaldeyrisforða í samhengi við útlán.

Peningastefna stjórnvalda verður skilvirkari í kjörgengiskerfi enda geta þau hækkað eða lækkað kröfu um gjaldeyrisvarasjóð bankanna, eftir því hvernig árar í efnahagslífinu. 

Tillaga Ólafs er ekki eins róttæk og hugmyndir Frosta Sigurjóns og annarra um að afnema rétt banka til að búa til útlán úr engu. 

Tíminn er núna til að gera ráðstafanir sem duga til að finna krónunni réttan farveg, þar sem stöðugleiki er í fyrirrúmi. 

Verri samsetning hagvaxtar

Hagvöxtur er vandinn, ekki harðbrjósta ríkisstjórn

Í engu atvinnuleysi eru atvinnuleysisbætur óþarfar. Verkalýðshreyfing sem berst fyrir atvinnuleysisbótum við núverandi þenslu er á villigötum.

Of mikill hagvöxtur er vandamál sem verður að grípa á ef ekki á illa að fara. Hagvöxtur upp á 3,5% er rugl sem endar í óreiðu og hruni.

Ríkisstjórnin verður að herða sig í niðurskurði og krefjast þess að Seðlabankinn hækki vexti, ekki seinna en strax.

Þjóðin hlustar ekki í pípið í verkalýðshreyfingunni sem er andsetin fólki með pólitíska dagskrá. En þjóðin mun fá útbrot ef þenslurugl útrásarinnar verður endurtekið.  

Hjarta stjórnvalda slær ekki með tekjulágum

Skotar hafna ESB

Skotar höfnuðu því tilboði að verða smáríki innan Evrópusambandsins, án áhrifa og framtíð háða óvissu. Skotar tóku sambandið við Englendinga fram yfir enda byggt á langri reynslu og hægfara þróun, fyrst í átt miðstýringar en á síðustu áratugum er heimastjórn aukin jafnt og þétt.

Skoskir kjósendur sáu framtíð sína ekki í faðmi Evrópusambandsins enda sambandið með ónýtan gjaldmiðil og á stríðsfæti í Úkraínu en þar eiga Skotar engra hagsmuna að gæta.

Innan tveggja ára verða Bretar komnir út úr Evrópusambandinu.

Skotar hafna sjálfstæði