Leggja niður fréttastofu RÚV

Fréttastofa RÚV stundar málflutning í stað fréttaflutnings. Málflutningur fréttastofunnar er í þágu aðgerðasinna, t.d. þeirra sem stunda mótmæli á Austurvelli, herja á tiltekna ráðherra eða vefengja mat lögregluyfirvalda á nauðsyn vopnaburðar.

Fréttastofa RÚV telur sig ríki í ríkinu og sendir lögmann sinn á þá sem gagnrýna málflutningshætti stofnunarinnar.

RÚV er í reynd gjaldþrota. Til að bjarga menningarhlutverki RÚV ætti að leggja niður fréttastofuna, sem hvort eð er stundar mest ómenningu.

 

Stórfelld breyting á hlutverki RÚV blasir við

Eyjan og auðmannapressan reka lestina

Almenningur ber minnst traust til auðmannapressunnar, Eyjan & Pressan, sem nýlega færði út kvíarnar og keypti DV.

Mat almennings er nokkuð rökrétt; auðmenn báru ábyrgð á hruninu og þeirra áhugi á fjölmiðlun beinst helst að því að rétta sinn hlut en ekki þjóna almannahagsmunum.

Almennt minnkar traust almennings á fjölmiðlum enda blaðamennska í auknum mæli málflutningur í þágu aðgerðasinna af ýmsu tagi á kostnað frétta.

Traust á fjölmiðlum dregst saman

Guðmundur Andri afhjúpar fésýslusinna í Samfó

Guðmundur Andri Thorsson skrifar þjóðlega krónikku í Baugsútgáfuna vegna ferðaskatts á útlendinga, sem vegna ESB-reglna verður að leggjast á landsmenn alla. Rithöfundurinn kemst vel að orði

Við eigum samt þetta, sem verður varla komið í orð. Einhver hulin tilfinning fyrir landinu og víðáttunni, viss rýmiskennd sem er öðruvísi hér en víðast hvar, hvernig svo sem uppruna og ætt er annars háttað og hvað sem líður skömmustunni yfir þjóðrembudellu útrásarinnar. Einhvers konar samband við landið, þessi kennd að elska landið, eiga landið og láta landið eiga sig.
Sjálfstæðismenn vilja ekki að fólk hafi þessa tilfinningu fyrir landinu sínu. Því á að finnast sem Ísland sé í eigu annarra en þjóðarinnar. Þeir líta svo á að vatnið og vindurinn, víðáttan og veðrið – anganin af blóðberginu og birkibrekkunni – þetta sé allt bara vörur á markaði sem einhver verði að eiga, annars sé það einskis virði.

Ábyggilega er það rétt hjá Guðmundi Andra að sumir, einkum frjálshyggjumenn, eiga það til að líta á gæði sem ekki er hægt að merkja peningum sem einskins virði. Frjálshyggjumenn eru á hinn bóginn ekki allir í einum flokki og það er rangt að útrásin hafi verið þjóðremba.

Útrásin var í skjóli EES-samningsins og helstu klappstýrur hennar voru ESB-sinnar eins og Björgvin G. Sigurðsson,Vilhjálmur Þorsteinsson, fjárfestir og Ólafur Ágústsson, já, þessi sem vildi gera stjórnsýsluna tvítyngda, og fleiri kappar úr Samfylkingunni.

Eftir hrun vildi enn einn samfylkingurinn, Róbert Marshall, sem nú stýrir Bjartri framtíð, falbjóða íslenskan ríkisborgararétt útlendingum. Róbert er líka vitanlega ESB-sinni fram í fingurgóma. Rök ESB-sinna eru öll á sömu bókina lærð; við græðum peninga á aðild.

ESB-sinnar og fésýslusinnar eru iðulega sama fólkið. Það fólk finnur ekki ilminn af landinu og lætur sér fátt um finnast að skila því fullvalda og undir forræði þjóðarinnar til óborinna kynslóða. ESB-sinnar og fésýslusinnar eru með peningalykt fyrir vitum sér alla daga. 

 

 

Stöðugleiki, ekki innistæðulausar kauphækkanir

Almenningur vill fremur stöðugleika í efnahagsmálum en innistæðulausar kauphækkanir sem eru ávísun á verðbólgu.

Ef hagdeild ASÍ er einhvers virði hlýtur hún að gefa út hvaða innistæða er fyrir kauphækkunum, SA að bregðast við og eftir smávegis þjark er launapakkinn tilbúinn.

Ofan á laun ASí leggst launaskrið, sem þarf að taka með í reikninginn.

Málið afgreitt.

Velja stöðugleika fram yfir launahækkanir